Toezichthoudende bevoegdheden en dwangmiddelen - aanhouden, staande houden etc - bewijs

indien hij deskundigenonderzoek wenselijk vindt en de (h)ovj daar niet aan mee wenst te werken.

omdat de verdachte indien hij de uitslag betwist om een contra expertise kan vragen, een tegenonderzoek.

artikel 150a Sv.

tot (substantiele) nietigheid van het OTT. 

dan kan het de ontvankelijkheid van het OM in de vervolging aantasten. 

dat zijn personen die als getuige kunnen optreden en daarvoor door het OM voor worden beloond. Het is in het wetboek geregeld in de artt. 226g/226l Sv. 

339 lid 2 Sv : feiten en omstandigheden van algemene bekendheid en evenmin wat uit wettelijke voorschriften blijkt. 

omdat het aanmerken van iemand als verdachte nog niets zegt over de (on)schuld. 

de civiele rechter is lijdelijk terwijl de strafrechter dat niet is; hij wordt geacht zelf te zoeken naar argumenten die pleiten voor of tegen de verdachte. 

UNUS regels.

dat alle bewijsmateriaal dat de rechter gebruikt voorwerp moet kunnen zijn geweest van discussie tussen verdediging en OM. 

zie artikel 301 4e lid Sv : dat ten bezware van de verdachte op geen stukken acht mag worden geslagen die niet hetzij ter terechtzitting zijn voorgelezen, dan wel daar kort zijn samengevat. 

dat de rechter geen gebruik mag maken van zijn eigen wetenschap, al zag hij het ten laste gelegde sf zelf begaan, hij moet toch het bewijs ervan uit wettige bewijsmiddelen afleiden. De eigen waarneming van de rechter komt niet in aanmerking omdat artikel 340 Sv uitdrukkelijk zegt dat ook daaronder slechts wordt verstaan hetgeen deze zelf ter terechtzitting heeft gezien of gehoord. 

wanneer het gaat om feiten van algemene bekendheid, dwz om iets wat zo algemeen bekend is dat debat daarover achterwege kan blijven. 

over de reikwijdte ervan en met name de vraag of het beginsel ook met zich meebrengt dat het meest rechtstreekse bewijs moet worden gebruikt. 

dat bijvoorbeeld bij een getuigenverklaring de rechter geen genoegen mag nemen met de schriftelijke weergave maar de getuige zelf als meest rechtstreekse bron op de terechtzitting zou moeten horen. 

NEEN. Zie ook artikel 344 2e lid Sv. 

NEEN; men kan hiervoor verwijzen naar het auditu arrest. 

NEEN. 

NEEN, geenszins. Zie artikel 288 1e lid onder c Sv. De wet zegt dat de rechter een daartoe strekkend uitdrukkelijk verzoek dat tijdig is gedaan alleen mag afwijzen indien redelijkerwijs valt aan te nemen dat daardoor het OM of de verdachte niet in zijn verdediging wordt geschaad.  

indien het opgeworpen punt in redelijkheid niet van belang kan zijn voor enige in de zaak te nemen beslissingen (overbodigheid naar object) of indien redelijkerwijs moet worden uitgesloten dat de getuige nog iets over het punt zou kunnen verklaren (overbodigheid naar subject).  De rechter mag immers niet vooruit lopen op de inhoud van de af te leggen verklaringen. 

dat hangt ervan af; de HR verlangt een actieve houding van de verdediging (zie het arrest grenzen getuigenbewijs). Ook het EHRM vindt kennelijk dat de rechter van dat verhoor mag afzien wanneer de verdachte door een raadsman wordt bijgestaan en zij geen van beiden te kennen geven een verhoor wenselijk te achten. 

enkele algemene regels voor het horen van niet anonieme getuigen. 

in de betekenissen titel meer specifiek artikel 136c Sv. 

een getuige die een reeele kans loopt dat hijzelf of een derde ten gevolge van de door die getuige afgelegde verklaring bedreigd zal worden. 

door de identiteit van de ve in elk geval voor de verdachte anoniem te houden, een getuige aan wie de status van bedreigde getuige is toegekend is derhalve altijd een anonieme getuige. 

beperkte (=als de getuige wel verschijnt maar op bepaalde vragen niet behoeft te antwoorden, resp. wanneer hem bepaalde vragen niet mogen worden gesteld; bijv. een politieambtenaar die in een criminele organisatie is geinfiltreerd). Volledige (=deze getuige zal niet ter terechtzitting worden gehoord; in plaats daarvan zal hij door de RC worden gehoord conform de artt. 226a e.v. Sv. 

de RC ambtshalve of op vordering van de OvJ of op verzoek van de ve of diens raadsman. Zie artikel 226a Sv. 

in artikel 136d Sv. 

aan de RC in het kader van een GVO (artikel 226m en n 1e lid Sv. 

dat de afgeschermde getuige uiteindelijk zelf uitmaakt wat in het PV van verhoor wordt opgenomen (artikel 226p 3e lid Sv.)

het bewijsminimum van artikel 344a 1e lid Sv en de nadere eisen gesteld in artikel 344a tav het gebruik van het bewijs. 

het fenomeen kroongetuige. 

in artikel 226g 1e lid Sv. 

een bewijsminimum: 344a 4e lid Sv. Daarnaast moet de rechter in zijn uitspraak motiveren waarom gebruik is gemaakt van de afspraak (artikel 359 4e lid Sv). 

dat de verdachte en/of zijn raadsman desgevraagd de gelegenheid moet worden geboden hem ten overstaan van een rechter te ondervragen en tegen zijn verklaring in te brengen wat tot verdediging kan dienen. 

tijdens het GVO wel tenzij het belang van het onderzoek dit verbiedt (artikel 227 Sv en ook artikel 232 Sv. 

NEEN; het lijkt er echter wel op dat de HR inmiddels het recht op een tegenonderzoek ook zonder wettelijke bepalingen principieel erkent. Of dat recht mag worden uitgeoefend hangt af van de omstandigheden van het concrete geval. 

JA; dat de uitkomst van een DNA onderzoek niet voor het bewijs is gebruikt doet niet af aan het legitieme belang dat rekwirant heeft bij de gevraagde contra expertise. Dit belang is erin gelegen om met het beschikbare onderzoekmateriaal op betrekkelijk eenvoudige wijze bewijs a decharge te kunnen leveren. 

dat dit in beginsel niet mag worden gebruikt. (LET OP: dit is niet altijd zo, soms mag het wel worden gebruikt).

dat wat onrechtmatig is verkregen niet mag worden benut, het moet door de rechter als onrein worden verklaard. 

NEEN; wanneer de verdachte - bijv. omdat hij zelf jurist was - onmiskenbaar op de hoogte was van zijn zwijgrecht. 

de Schutznorm,- of relativiteitsleer. (=er ontstaat geen onreinheid wanneer de overtreden regel niet strekt tot bescherming van de verdachte maar van derden). 

dat er geen onreinheid ontstaat wanneer de overtreden regel niet strekt tot bescherming van de verdachte maar van derden. Indien een regel is geschonden die strekte tot bescherming van een ander belang dan dat van de verdachte is het materiaal ten zijner aanzien niet onrechtmatig verkregen zegt de HR en mag het dus tegen hem wel worden gebruikt. Bijv. het schenden van wettelijke waarborgen ten behoeve van de bewoners van het pand waar een huiszoeking werd verricht terwijl de verdachte daar zelf niet woonachtig was. 

met strafvermindering ipv bewijsuitsluiting, soms acht zij het nadeel gelet op de ernst van het feit voldoende gecompenseerd door strafverlaging. 

dat deze regel alleen geldt in samenhang met het ten laste gelegde. 

dat daar niet wordt gedoeld op het tenlastgelegde zelf, doch slechts op feiten en omstandigheden waaruit de juistheid van het tenlastegelegde kan worden afgeleid en op onderdelen van het tenlastegelegde. 

wanneer het bewijs daarop niet in belangrijke mate steunt (344a 1e en 3e lid Sv). We spreken dan van steunbewijs, er moet voldoende ander wettig bewijs aanwezig zijn. Wanneer er dus voldoende wettig bewijs is dat geen anoniem karakter draagt, kan de rechter het gebruik van een anonieme verklaring toelaatbaar achten. 

Nee, dit kan niet zo algemeen worden gesteld. Dit arrest betreft niet de fase van het opsporingsonderzoek, maar handelt het louter om de vraag van gebruik van anonieme bronnen voor het bewijs. Een tweede punt is dat terughoudendheid bij het gebruik voor bewijs met name tot uitdrukking komt indien het bewijs in beslissende mate op anonieme bronnen berust, dat is in strijd met artikel 6 EVRM. 

artikel 344a Sv.