Toezichthoudende bevoegdheden en dwangmiddelen - aanhouden, staande houden etc

in artikel 53 Sv.

in artikel 52 Sv.

omdat iedereen vragen stellen mag; bovendien wordt ten onrechte de indruk gewekt dat de opsporingsambtenaar dergelijke vragen niet zou mogen stellen aan onverdachte burgers. 

omdat antwoorden niet verplicht is maar de verdachte die valse gegevens verstrekt is strafbaar op grond van artikel 435 onder 4 Sr. 

in bijzondere wetten: WED -> artikel 23 lid 4 WED; hiervoor behoeft verdenking er dan nog niet eens te zijn; WVW inzake verkeerscontroles, hiervoor is evenmin verdenking nodig. WWM -> geeft de bevoegdheid om vervoermiddelen te onderzoeken indien daartoe redelijkerwijs aanleiding bestaat. 

NEEN, zie artikel 53 1e lid Sv.

hij moet erop worden gewezen dat hij een advocaat mag raadplegen en hem moet de gelegenheid worden geboden om telefonisch met een advocaat van zijn keuze contact op te nemen. 

dat hij zich ervan vergewist dat de aanhouding rechtmatig is geschied en dat de juiste persoon is aangehouden. het verhoor kan daarom kort zijn en wordt aangeduid met verificatieverhoor (hierbij mag de raadsman aanwezig zijn en is in de gelegenheid de nodige opmerkingen te maken; artikel 57 lid 2 Sv).

niet op het tijdstip van aanhouding maar pas wanneer de hulpofficier beveelt dat verdachte zal worden opgehouden voor onderzoek. 

indien zich tijdig een advocaat meldt moet deze tot de verdachte worden toegelaten voordat met het verhoor wordt begonnen. Er hoeft echter niet op hem te worden gewacht. 

dat kan maar het moet ontoelaatbaar worden geacht om deze pas na 6 uur te laten ingaan. 

door hem op de wijze zoals bedoeld in artikel 27a 1e volzin naar zijn naam etc. te vragen.

JA op grond van artikel 435 sub 4 Sr. 

JA op grond van artikel 8a PolW. Hiertoe is de ambtenaar bevoegd doch niet verplicht. 

dan kunnen we zwaardere middelen worden ingezet: de verdachte kan dan aan zijn kleding worden onderzocht en voorwerpen die hij bij zich draagt of met zich meevoert kunnen worden onderzocht op de aanwezigheid van een id document.

dan kunnen er op grond van hetgeen bepaalt in artikel 55c 2e lid Sv vingerafdrukken en foto's worden gemaakt. Dit laatste dient eveneens te geschieden bij verdenking van een misdrijf waarvoor VH mogelijk is.

het hoofddoel is opsporing. Bij aanhouding is dat het voorgeleiden voor verhoor. 

NEEN.

JA; 

dat kan hij niet en hij doet er derhalve verstandig aan om na een gegeven stopteken inderdaad te stoppen. 

dat mag, het staande houden of aanhouden dient immers op grond van het proportionaliteits en subsidiariteitsbeginsel met gepaste middelen te geschieden. 

NEEN; formeel is immers geen sprake van een stopbevel, maar van een stopteken. Stopt de bestuurder dan is de staande houding rechtmatig. 

of de feitelijke gang van zaken in overeenstemming is met de toepasselijke wettelijke regeling, niet hoe de opsporingsambtenaar zelf zijn bevoegdheid heeft aangeduid. 

NEEN, volgens de visie van de HR klaarblijkelijk niet. De HR heeft verhoor in het opsporingsonderzoek omschreven als alle vragen aan een door een opsporingsambtenaar als verdachte aangemerkt persoon betreffende diens betrokkenheid bij een SF. Onder die omschrijving vallen de vragen naar personalia niet, kennelijk omdat deze geacht worden geen betrekking te hebben op de betrokkenheid bij een SF. 

Neen, dit levert geen wederspannigheid op aangezien artikel 180 Sr spreekt van opsporingsambtenaren. Wanneer de burger op verzoek van een opsoringsambtenaar bijstand verleent bij de aanhouding kan er echter wel sprake zijn van wederspannigheid in de zin van artikel 180 Sr. 

Ja, dit artikel maakt geen gewag van uitzonderingen. 

wanneer hij bij het verhoor op de hoogte was van zijn zwijgrecht is hij door  het achterwege blijven van de cautie niet in zijn belangen geschaad  zodat zijn verklaring niet onbruikbaar is voor het bewijs. 

NEEN; 

recht is een te groot woord; in sommigen politiekorpsen, maar niet in alle!, is in de dienstvoorschriften geregeld dat op verzoek van de verdachte dergelijke personen worden ingelicht, tenzij het belang van het onderzoek zich ertegen verzet. 

NEEN.

dat er tijdens de fase van vrijheidsbeneming meer gebeurd dan enkel het verhoren van de verdachte.

op het gemeende gepleegde SF en de aanwezigheid van gronden voor IVS of VH. 

wanneer de verdachte bewusteloos is of zo dronken of onder invloed van drugs dat hij niet kan worden verhoord. 

dan geldt de termijn van 6 uren ook; als voorwaarde voor een langer vrijwillig verblijf wordt gesteld dat hem wordt medegedeeld dat hij het recht heeft te vertrekken. Indien de vrijwillig verschenen verdachte wenst te vertrekken zal hij slechts kunnen worden tegengehouden als aan de voorwaarden voor aanhouding is voldaan. 

een bevel tot IVS mag niet worden gegeven om de verdachte tot een bekentenis te brengen, dit zou in strijd zijn met hetgeen bepaalt in artikel 29 1e lid Sv. Het is bovendien niet iom de praesumptio innocentiae wanneer aan de toepassing van een dwangmiddel de overtuiging ten grondslag wordt gelegd dat de verdachte schuldig is. 

wanneer er sprake is van een belofte of dreigement moet het in vooruitzicht stellen van de verdachte dat hij  naar huis mag gaan worden beschouwd als iets dat de strekking heeft een verklaring te verkrijgen waarvan niet kan worden gezegd dat zij in vrijheid is afgelegd. (artikel 29 1e lid Sv).

conform hetgeen bepaalt in artikel 59a 1e lid Sv na uiterlijk drie dagen en 15 uur na het moment van aanhouding. 

de maximale duur van de aanhouding: 6 uur ophouden voor onderzoek en eventueel nog 9 nachtelijke uren (artikel 61 Sv).

JA op grond van artikel 59c 1e lid Sv. 

indien de RC de IVS rechtmatig acht dan kan de ovj de termijn met nog eens 3 dagen verlengen mits dringende noodzakelijkheid zie artikel 58 lid 2 Sv. 

in het belang van het onderzoek (zie ook artikel 57 lid 1 Sv).

zodra er geen onderzoekshandelingen meer nodig zijn.

geregeld in artikel 205 - 213 en 287 Sv) : het houdt het bevel dat door de RC of de rechtbank kan worden gegeven tav de verdachte en de getuige die niet op de (eerste) dv zijn verschenen om te worden gehoord. 

het is een dwangmiddel dat alleen tav getuigen kan worden toegepast en het is geregeld in artikel 221-225 Sv. 

in duur van het bevel tot gijzeling zijn er verschillen tussen de regeling van het GVO en het OTT. Voor duur bevel rechtbank zie artikel 222 Sv en voor de duur van het bevel tot gijzeling op het OTT zie artikel 221 Sv. 

volgens de HR is er dan geen sprake van ongeoorloofde pressie omdat het gaat om het voorhouden van feitelijke informatie en dat deze situatie niet verschilde van de situatie die zou zijn ontstaan indien hij eerst in verzekering zou zijn gesteld onder mededeling dat dit nodig was op grond van zijn ontkenning en daarna zou zijn verhoord. 

NEEN; er is geen vormvoorschrift.