Toezichthoudende bevoegdheden en dwangmiddelen - aanhouden, staande houden etc - gevolgen niet naleving toepassing dwangmiddelen

JA, in sommige gevallen bevat het WvSv zelf een voorziening waarlangs vergoeding van schade kan worden verkregen. (artikel 89 Sv / 6:162 OD)

NEEN; een verzoek tot schadevergoeding sluit een civielrechtelijke vordering uit en omgekeerd.

1) er moet sprake zijn van onrechtmatigheid (schending wettelijke plicht, inbreuk subjectief recht, handelen in strijd met hetgeen volgens ongeschreven recht in het maatschappelijk verkeer betaamt) 2) de dader moet van zijn onrechtmatig handelen een verwijt kunnen worden gemaakt: er moet sprake zijn van schuld; 3) er moet schade aanwezig zijn; 4) er moet sprake zijn van causaal verband tussen de onrechtmatige gedraging en de schade. 

1) er moet een CSQN verband bestaan tussen de onrechtmatige gedraging en de schade; 2) de schade moet de dader gezien de omstandigheden redelijkerwijs kunnen worden toegerekend. 

in beginsel is de werkgever draagplichtig en dit lijdt slechts uitzondering indien er sprake is van opzet of ernstige roekeloosheid van de ondergeschikte. Volgens de artt. 6:162 en 6:170 BW kan niet alleen degene die de schade heeft veroorzaakt maar ook degene in wiens dienst hij zijn taak vervult voor de ontstane schade door de gelaedeerde worden aangesproken.

1) dat de ondergeschikte een OD heeft gepleegd (waarvoor de ondergeschikte zelf aansprakelijk kan worden gesteld op grond van artikel 6:162 BW); 2) dat degene in wiens dienstverband de taak wordt vervuld zeggenschap heeft over de gedragingen van de ondergeschikte, hetgeen iig wordt aangenomen wanneer er sprake is van een dienstbetrekking; 3) dat er een functioneel verband bestaat tussen de OD en de door de ondergeschikte te verrichten werkzaamheden. 

de Nationale Ombudsman. Deze kan geen sancties opleggen maar wel aanbevelingen doen aan het administratief orgaan, aan deze aanbevelingen wordt in de regel gezag toegekend. 

bij de in veel plaatsen bestaande klachtencommissies. 

de algemene lijnen uit eerdere rechtspraak over vormverzuimen en nadere aangegeven. 

1 - niet ontvankelijkheid OM; 2 - bewijsuitsluiting; 3 - strafvermindering; 4 - een declaratoire uitspraak (volstaan met de vaststelling dat een vormverzuim heeft plaatsgevonden).  

wanneer zij vervolgt na een mededeling aan de verdachte door de OvJ dat hij niet zal worden vervolgd, die in strijd kan zijn met het vertrouwensbeginsel. 

voor gevallen waarin zich zeer ernstige onregelmatigheden hebben voorgedaan. 

dat niet ontvankelijkheid van het Om slechts in uitzonderlijke gevallen in aanmerking komt, nl. indien het vormverzuim daarin bestaat dat met de opsporing of vervolging belaste ambtenaren inbreuk hebben gemaakt op beginselen van een behoorlijke procesorde waardoor doelbewust of met grove veronachtzaming van de belangen van de verdachte aan diens recht op een eerlijke behandeling van zijn zaak is tekortgedaan. 

bewijsuitsluiting; dit kan alleen aan de orde komen wanneer het bewijsmateriaal door het verzuim is verkregen en komt in aanmerking indien door de onrechtmatige bewijsgaring een belangrijk (Sv) voorschrift of rechtsbeginsel in aanzienlijke mate is geschonden. 

voor vormverzuimen waardoor de betrouwbaarheid van het aldus verkregen onderzoeksmateriaal wezenlijk is beinvloed; dan zal het onderzoeksmateriaal immers reeds om die reden door de rechter buiten beschouwing worden gelaten. 

dat de inhoud van het bewijsmiddel, voor zover die het gevolg is van het onrechtmatig handelen, niet mag worden gebruikt tot het bewijs van de tenlastelegging. 

niet in alle gevallen. 

NEEN; alleen het bewijsmateriaal dat als direct gevolg van het onrechtmatig optreden is verkregen. 

er is niet veel rechtspraak over deze kwestie; niet ontvankelijkheid ligt niet erg voor de hand in dit geval, de overheid had immers met de wijze van verkrijging geen bemoeienis. De HR heeft in een van haar arresten geen bezwaar gemaakt tegen gebruik voor het bewijs van documenten die door een particulier waren verkregen dmv diefstal en vervolgens aan de fiscale inlichtingen en opsporingsdienst waren overgegeven. Een nadere motivering werd door de HR echter niet gegeven. 

onrechtmatig verkregen bewijs materiaal mag niet worden gebruikt als basis van de rechterlijke overtuiging dat de verdachte het hem ten laste gelegde feit heeft begaan; dat staat aan het gebruik van ontlastende gegevens niet ind e weg. Het belang van de verdachte wordt daarmee ook niet geschaad. 

opvallend in dit arrest was dat een sanctie (ondanks het oordeel van de HR dat de gevolgde methode van verhoor ontoelaatbaar was) niet volgde. voor niet ontvankelijkheid was geen plaats omdat niet aan het Zwolsman criterium was voldaan en bewijsuitsluiting was niet mogelijk omdat geen tijdens het omstreden verhoor afgelegde verklaring voor het bewijs was gebruikt. 

wanneer de niet naleving van vormen resulteert in een relatief klein nadeel. Het nadeel wordt dan geacht te zijn gecompenseerd met de enkele vaststelling dat het vormvoorschrift in kwestie niet werd nageleefd. 

365 - 370 - 139c en 282/283 Sr. 

NEEN; er kan immers nog voldoende ander (rechtmatig) bewijsmateriaal overblijven, alleen indien dat niet het geval is moet vrijspraak volgen. 

omdat het ingrijpend is en bovendien onherstelbaar; het wordt derhalve enkel toegepast in geval van zeer fundamentele en ernstige schendingen van beginselen van een behoorlijke procesorde.