Sociologische criminologie - De Chicago School

Wijkniveau.

De kenmerken van elke wijk werden gerelateerd aan de criminaliteit die daar voorkwam.

De Chicago School of Human Ecology.

De term is afgeleid van 'planten- en dierenecologie', die als methode model stond voor de 'menselijke ecologie' in Chicago.

De relaties tussen mensen onderling en in relatie tot hun natuurlijke omgeving. Ieder individu vecht eigenlijk om te overleven in een ingewikkeld stelsel van relaties en onderlinge afhankelijkheid binnen een gemeenschap.

Bij het onderzoek werd gebruik gemaakt van diepgaande interviews en participerende observatie (vastleggen wat je ziet in een wijk) om het dagelijks leven in de verschillende wijken goed vast te leggen.

Er worden diepgaande intervieuws gehouden en (participerende) observaties.

Haar zone-indeling.

Dat een stad groeit volgens een serie van concentrische cirkels (zones) die elk hun eigen sociale en culturele karakteristieken hebben.

Nee, maar wek volgens een organisch mechanisme net als in de natuur.

Journalist Park die later bij de universiteit ing werken,

Hij zond medewerkers en studenten de wijken in om gegevens te verzamelen.

Burgess, een collega van Park.

De uitwerking van de benadering is weergegeven in een groeimode voor de stad volgens concentrische cirkels.

Zone A = Centrale zakencentrum (loop), Zone B = Overgangszone, Zone C = Zone van arbeidersklasse (Arbeiderswijk), Zone D = Zone van middenklasse en E = Zone van Pendelaarswijk (forensen)

In de overgangszone, Zone B.

Meer criminaliteit, prostitutie, gezondheidsomstandigheden en armoede.

Als een poging om orde in de chaos te scheppen.

De ecologische patronen van jeugdcriminaliteit.

Door een hoog percentage gezinshoofden die in het buitenland geboren waren of van Afrikaans-Amerikaanse afkomst waren, een hoog percentage uitkeringsgerechtigden, een laag percentage eigenwoningbezitters, een hoog percentage vervallen woningen, een afnemende populatie, hoge cijfers van kindersterfte, gebrek aan hygiene, spijbelen en volwassenencriminaliteit.

Het waardepatroon in de wijken die sterk verschilde van wijken met lage cijfers van criminaliteit.

Dat de hoge criminaliteitscijfers in de overgangszone het gevolg waren van 'sociale ontwrichting'.

Zij stelde dat waaarden, waaronder 'criminele waarden' werden doorgegeven van generatie op generatie en daardoor hebben bepaalde wijken het karakter van criminele wijken gekregen.

De invloed van de cultuur van de wijk.

In de wijken stonden de traditionele instituties als scholen, kerken en het gezin onder grote druk door de snelle stedelijke veranderingen.

Delinquentie.

Zijn Chicago Area Project.

De criminaliteit in de wijken aanpaken en niet de individuele delinquenten. Hij vond dat je moest investeren in het ontwikkelen van de wijken o daar de levenomstandigheden te verbeteren.

Omdat er geen absolute afnamen van criminaliteit was in de wijken.

Het element dat criminaliteit in buurten ontstaat waar sprake is van sociale ontwrichting en een gebrek aan sociale controle. En het element dat delinquent gedrag ondersteund wordt door gezamenlijke normen en waarden van de bewoners in een buurt.

Het element dat de delinquente subcultuur de belangrijkste factor was voor criminaliteit.

Het ontstaan van een culturele subcultuur die voorziet in een sociale structuur voor het criminele gedrag.

Dat sociaal ontwrichtte buurten zoiezo te maken krijgen met criminaliteit. Of er nou sprake is van een delinquente subultuur of niet.

Dat er sprake is van criminaliteit als gevolg van sociale ontwrichting.

De primaire veroorzaker van crimineel gedrag.