Rechtszekerheid en gerechtigheid

Het legisme. Verandering is mogelijk maar dient zich geleidelijk te voltrekken en uit te gaan van de wetgever. Aldus De Hullu.

De burger moet de rechtsgevolgen van zijn voorgenomen handelingen kunnen berekenen, ofwel kunnen voorspellen op welke manier de overheid op zijn daden zal reageren.

Dat een open normstelling soms onvermijdelijk of zelfss gewenst is omwille van de flexibiliteit.

Zolang de strafbaarstelling in de overgrote meerderheid van de zaken maar voldoende duidelijk is

Een leidraad bij de formulering van delictsomschrijvingen moet de wenselijkheid van zo groot mogelijke precisie zijn. Dat moet uitmonden in scherpe en daardoor ook in beperkte strafbepalingen. Die strafbepalingen dienen bovendien zo goed mogelijk toegankelijk te zijn gemaakt.

Het wrodt nagenoeg synoniem met wetszekerheid. als de delictsomschrijving duidelijk in de wet zijn geformuleerd en de wet is voor eenieder toegankelijk, dan weet de burger waar hij aan toe is of mag hij geacht worden dat te weten. 

Het democratiebeginsel, dat meebrengt dat machtsuitoefening in de staat direct of indirect van het volk uitgaa; het trias-beginsel, volgens welk de wetgever algemene rechtsregels opstelt die de rechter in concreto toepast; het strafrechtelijke legaliteitsbeginsel, waarvan het beginsel van lex certa een uitvloeisel is; en het principe van rechtsbescherming, dat alleen machtsuitoefening vanuit de overheid toestaat die bemiddeld is door het recht.

De rechter gaat op een bepaalde manier te werk - hij legt een bepaling zo veel mogelijk uit naar de letter, de geschiedenis of de bedoeling ervan - omdat hij op die manier te werk behoort te gaan conform juridische waarden als het legaliteitsbeginsel, de constitutionele positie van de strafrechter en de rechtszekerheid.

Kan aan de tekst van de wet wel een objectieve of wezenlijke betekenis, onafhankelijk van de feiten van het geval, worden toegekend?

het Rechtsvinderssyndroom van Drion, te weten de ziekelijke neiging om de woorden van de wet nooit duidelijk te achten en iedere rechtsnorm, hoe vast en gedeeld ook, te problematiseren. 

jEr wordt meer waarde gehecht aan gerechtigheid dan aanzekerheid.

De openheid van een delictsomshcrijving. In de toepassing op het concrete geval krijgt de strafbepaling zijn steeds weer voorlopige inhoud.

Het okmt bij uitstek aan op de inhoud van de regel waarvan men in een concreet geval mag vertrouwen dat die wordt toegepast. aan welke maatstaven de inhoud van de regel alsmede de toepassing ervan in het concrete geval, dient te voldoen wordt slechts in algemene termen aangeduid zoals: gerechtigheid. 

Rozemond: recht is als integer systeem de historische uitdrukking van normatieve beginselen van rechtsheenheid, rechtszekerheid en rechtsgelijkheid. 

Smith: het rechtszekerheidsbeginsel bepaald in het strafrecht mede de invulling van wat als een redelijke en aanvaardbare uitkomst in het concrete geval geldt.

Scholten: De gevonden oplossing meot niet alleen vernigbaar zijn met het eigen geweten van de rechter, maar ook te passen binnen het bestaande rechtssysteem.

Norm en feit constitueren elkaar wederzijds, rechtsregels kennen geen objectieve essentiele betekenis en er bestaan geen taalgrens en extensieve en anaoligschie interpretatie zijn niet of niet principieel van elkaar te onderscheiden.

Een sluitende reglementering vooraf van de door de rechter in zijn afweging te betrekken maatstaven, richtlijnen en gezichtspunten is niet mogelijk. Om die reden zoekt hij het wezen van de rechterlijke gebondenheid in de motiveringsplicht; wat over blijft is een verantwoording achteraf.

Smith eist dat rechterlijke uitspraken billijk en aanvaardbaar zijn, maar hij neemt niet aan dat ze dat ook daadwerkelijk zijn; alleen dat billijkheid en aanvaardbaarheid een rol spelen in de overwegingen van de rechter. Scholten: het oordeel van de rechte rmoet verenigbaar zijn met diens individuele geweten, die gewetnsbeslissing kan men alleen vellen indien metn zich van hun verantwoordelijkheid bewust is.

Door het uitgangspunt dat elke toepassing van de wet mede de inhoud hiervan bepaalt en verandert.

Rozemond plaatst de regelconceptie van legaliteit tegenover de rechtenconceptie van legaliteit. 

 De hermeneutische rechtsvindingsleer.