Startpagina / Samenvattingen / BGN: neuropsychologie en psychofarmacologie / stoornissen-aandacht-executieve

Stoornissen in aandacht en executieve functies

Q: Wanneer executieve stoornissen op de voorgrond staan na een hersenbeschadiging en ook op gedragsniveau te observeren zijn, spreekt men van een?

dysexecutief syndroom . Dit syndroom omvat ernstige stoornissen in de verschillende executieve aspecten, en iemand die eraan lijdt wordt ernstig belemmerd in het zelfstandig functioneren. In de praktijk kunnen stoornissen in al deze aspecten gezamenlijk voorkomen, maar dit is beslist niet bij alle patiënten het geval. Er kunnen zich problemen voordoen op het gebied van het formuleren van doelen, het uitdenken van de benodigde stappen, het volgen van deze stappen, het in gang zetten en uitvoeren van plannen, het voor ogen houden van het taakdoel of het tussentijds beoordelen en bijsturen van de taakuitvoering.

4 belangrijke vragen over Stoornissen in aandacht en executieve functies

Stoornissen in aandacht en executieve functies na hersenletsel of bij hersenziekten kunnen zich?

heterogeen en divers manifesteren. Stoornissen variëren afhankelijk van de aard en ernst van de aandoening, en vaak ook van de lokalisatie van een letsel. Het meten van zowel aandacht als executief functioneren is niet eenvoudig.

Wat heeft een trage informatieverwerking?

een nadelige invloed op andere cognitieve functies, zoals geheugen en probleemoplossend vermogen, aangezien alle mentale processen tijd kosten. Ook de eerder beschreven aspecten van aandacht worden door een trage informatieverwerking beïnvloed. Vooral bij verdeelde-aandachtstaken wordt mentale traagheid goed zichtbaar, door een toenemend aantal fouten of door het ‘stilvallen’ van een van de taakonderdelen. Problemen met het richten van de aandacht zijn zichtbaar wanneer een taak uitgevoerd moet worden onder sterke afleiding en de uitvoering disproportioneel slechter is dan zonder afleiding.

Waar manifesteren stoornissen in het volhouden van de aandacht?

zich in fluctuaties in de (langdurige) taakprestaties. Die fluctuaties kunnen zowel het gevolg zijn van lage alertheid als van verhoogde afleidbaarheid. Robertson en collega’s ontwikkelden de SART (Sustained Attention to Response Task), een test die aan het go/no-goparadigma voldoet. Het gaat hierbij om reactietijdtaken waarin twee soorten stimuli worden aangeboden, waarbij de proefpersoon op de ene, frequente, stimulus zo snel mogelijk moet reageren, en op de andere, laagfrequente, stimulus juist niet.

Wanneer executieve stoornissen op de voorgrond staan na een hersenbeschadiging en ook op gedragsniveau te observeren zijn, spreekt men van een?

dysexecutief syndroom. Dit syndroom omvat ernstige stoornissen in de verschillende executieve aspecten, en iemand die eraan lijdt wordt ernstig belemmerd in het zelfstandig functioneren. In de praktijk kunnen stoornissen in al deze aspecten gezamenlijk voorkomen, maar dit is beslist niet bij alle patiënten het geval. Er kunnen zich problemen voordoen op het gebied van het formuleren van doelen, het uitdenken van de benodigde stappen, het volgen van deze stappen, het in gang zetten en uitvoeren van plannen, het voor ogen houden van het taakdoel of het tussentijds beoordelen en bijsturen van de taakuitvoering.

De vragen op deze pagina komen uit de samenvatting van het volgende studiemateriaal:

BGN: neuropsychologie en psychofarmacologie

Bekijk samenvatting