Startpagina / Samenvattingen / Celcommunicatie en biochemie / dna-bio-synthese-baseparen

Structuur en functie van biomoleculen - Nucleïnezuren

3 belangrijke vragen over Structuur en functie van biomoleculen - Nucleïnezuren

Hoe gebeurt de bio-synthese van nucleïnezuren?

De bio-synthese van nucleïnezuren gebeurt altijd van het 5’-uiteinde naar het 3’-uiteinde. Voor DNA (replicatie) bijvoorbeeld zal de aanhechting van een nieuw nucleotide aan een groeiende keten telkens gebeuren door aanval van de 3’-OH groep (nucleofiel) op een deoxyribonucleoside-trifosfaat.

Hoe is DNA ruimtelijk opgebouwd?

Twee anti-parallelle en complementaire enkelstreng DNA-ketens vormen een rechtsdraaiende dubbele helix (diameter 20 Ǻ) met de volgende karakteristieken:

De twee ketens hebben dezelfde as maar zijn tegengesteld georiënteerd.
De suikermoleculen met de fosfodiësterbruggen (met negatieve ladingen) vormen de ‘backbone’ en zitten aan de buitenzijde.
De vlakke stikstofbasen zitten binnenin en staan loodrecht op de helix-as (als treden van een wenteltrap). Een volledige omwenteling van de helix (360°) bevat 10 baseparen die volgens de as-richting uitspreid zijn over 34 Ǻ.

Welke krachten stabiliseren de dubbele helix van DNA?

De baseparen van de beide helices liggen telkens twee aan twee in hetzelfde vlak en worden bij elkaar gehouden door H-bruggen. Deze complementariteit is enkel mogelijk voor de combinaties guanine-cytosine en adenine-thymine
Tussen de boven elkaar liggende base-vlakken (op een afstand van 3.4 Ǻ) zijn er van der Waals interacties.
De structuur wordt verder gestabiliseerd door hydrofobe interacties: de dubbele helix heeft een polaire buitenzijde (suikers en geladen fosfodiësterbruggen) en een hydrofoob binnenste.