Van slagveld tot onderhandelingstafel: de geschiedenis van de Europese samenwerking - De oprichting van de EEG en Euratom - Het Europa van De Gaulle 1958 1968
5 belangrijke vragen over Van slagveld tot onderhandelingstafel: de geschiedenis van de Europese samenwerking - De oprichting van de EEG en Euratom - Het Europa van De Gaulle 1958 1968
Waarin verschilde de Gaulle van Monnet?
de Gaulle wilde intergouvermentale Europese samenwerking. Monnet wilde supranationale Europese samenwerking.
Wat was een essentieel onderdeel van de Gaulles buitenlandbeleid?
Zijn streven naar een intergouvernementeel en 'Europees' Europa dat, onder leiding van Frankrijk, als een onafhankelijke derde macht naast de 2 supermachten -Verenigde staten en Sovjet Unie - zou moeten functioneren.
Wat vond de Gaulle er van dat Engeland wilde toetreden tot de EEG?
De Gaulle vond dat Engeland nog te veel verschilde van het Europees continent en het vormde bovendien een bedreiging voor de onafhankelijkheid van Europa. Engeland kon namelijk fungeren als paard van troje voor de Verenigde Staten. De Gaulle sprak tot 2x toe (1963 en 1967) een veto uit over Britse toetreding.
- Hogere cijfers + sneller leren
- Niets twee keer studeren
- 100% zeker alles onthouden
Hoe veroorzaakte de Gaulle een crisis in het integratieproces (de zogenoemde legestoelcrisis)?
De Gaulle wilde geen supranationale integratie. Dit bracht hem in 1965 hard in botsing met de Europese Commissie. De Comissie had voorstellen gedaan die inhielden dat men 'besluitvorming bij meerderheid' wilde invoeren. Het verlies van het Veto recht. En ook voorstellen met betrekking tot de financiering van het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (GLB) en uitbreiding van de bevoegdheden van de Commissie. Frankrijk dreigde uit de EEG te stappen, daarop volgde de crisis van de lege stoel. Frankrijk weigerde aan de onderhandelingstafel plaats te nemen zolang de commissievoorstellen betreffende het GLB niet van de agende waren afgevoerd.
Welke compromis werd gesloten naar aanleiding van de legestoelcrisis?
Begin 1966 werd met het compromis van Luxemburg een uitweg gevonden. De lidstaten werden het eens over een formule voor de meerderheidsregel. IN HET GEVAL DAT DE RAAD VAN MINISTERS VASTSTELDE DAT ER VITALE BELANGEN VAN 1 OF MEER LIDSTATEN OP HET SPEL STONDEN, KON BIJ UNANIMITEIT IN PLAATS VAN BIJ MEERDERHEID BESLOTEN WORDEN. DIT AGREEMENT TO DISAGREE VORMDE DE AFSLUITING VAN DE PERIODE VAN OPENLIJKE STRIJD VAN HET INTEGRATIEPROCES DAT DE GAULLE HAD ONTKETEND.
De vragen op deze pagina komen uit de samenvatting van het volgende studiemateriaal:
- Een unieke studie- en oefentool
- Nooit meer iets twee keer studeren
- Haal de cijfers waar je op hoopt
- 100% zeker alles onthouden