Startpagina / Samenvattingen / De bestuurlijke kaart van de Europese Unie / instellingen-nationaal-voorstel

De institutionele architectuur van de EU

5 belangrijke vragen over De institutionele architectuur van de EU

Wat zijn de belangrijkste kenmerken van intergouvernementele en van supranationale besluitvorming?

Intergouvernementele :
- De regering heeft de touwtjes in handen
- De regering is verantwoordelijk voor de uitvoering van de besluiten
- Er moet lang worden onderhandeld

Supranationale :
- De rol van de regeringen wordt beperkt
- Er zijn instellingen bij die niet tot een bepaald land behoren
- De lidstaten kunnen hun acties niet controleren of blokkeren

Waarom is de gewone besluitvormingsprocedure zo ingewikkeld?

De procedure probeert een evenwicht te creëren tussen de eerdergenoemde drie aspecten van efficiëntie, democratie en nationale controle.
Aan de ene kant geeft de procedure aan elke instelling een nauwkeurig omschreven rol, zodat geen van de instellingen in haar eentje een besluit kan doordrukken.
Commissie voorstel maken, veranderingen doorvoeren of voorstel intrekken.
Aan de andere kant kan een besluit alleen genomen worden door Raad en Parlement, waarbij beide instellingen het eens moeten zijn.
Op deze manier hebben de drie instellingen elkaar dus constant nodig.

Waarom heeft de EU zoveel verschillende besluitvormingsprocedures?

Omdat

Welke drie kenmerken komen terug in veel besluitvormingsprocessen binnen de EU?

- Het betrekken van vele instellingen. Denk aan: de Commissie, het Europees Parlement en de Raad, maar ook belangengroepen en regeringen van lidstaten.

- De besluitvorming speelt zich af op meerdere niveaus, dit kan gaan om: Europese instellingen, nationale regeringen en nationale belangengroepen. (Dit wordt ook wel een multi-level proces genoemd)

- Het kunnen langdurige processen zijn, denk aan drie jaar verschil tussen een eerste voorstel en een besluit.