Startpagina / Samenvattingen / De lege hemel. Een kleine filosofie van eenzaamheid / innerlijk-taal-bufferzone

De bufferzone

5 belangrijke vragen over De bufferzone

Hoe noemt Dennett "bewustzijn" en welke vraag roept dat op bij een evolutiedenker?

Een geredigeerde samenvatting van lopende activiteiten. Dit kost energie en de vraag die dat oproept is wat bewustzijn ons oplevert.

Wat bedoelt Dennett met de bufferzone?

Je hebt als sociaal wezen een soort innerlijke bufferzone nodig, een plek waar je emoties en gevoelens even in de wacht staan. Informatie die je je niet bewust bent, kun je niet strategisch gebruiken. Op het moment dat je dingen gaat overwegen om wel of niet het achterste van je tong te laten zien ontstaat je zelf mentaal geboren. De bufferzone is de geboortegrond van het zelf.

Welke twee perspectieven benoemt Slob als het gaat om innerlijke reflectie?

Perspectief 1: Het brandpunt ligt bij het individu: Kun je werkelijk woorden vinden voor wat er in je leeft? En kun je dan nog geloven dat die woorden, eenmaal uitgesproken, door anderen begrepen worden zoals je bedoeld hebt? Hoe controleer je dat in vredesnaam?
Perspectief 2:Dennett plaatst de bron van de privé gedachtenis de taal zelf. Als middel om je jezelf als mens te duiden en in een context te plaatsen opdat jouw lichaam zijn belangen beter en verfijnder kan behartigen. Met woorden kun je anderen verklaren en jezelf verklaren voor anderen.

Wat leert ons de perspectiefwisseling van Dennett volgens Slob?

Om uiting te geven aan je innerlijke gevoelens gebruik je taal. Je praat dan met leenwoorden, woorden die vanuit de buitenwereld tot je zijn gekomen.In feite zijn het woorden van de je moedertaal die gevoelens in je wakker schudden en niet een innerlijke bron van waaruit gevoelens opwellen. Zelfonderzoek komt op gang door de taal, niet door een of andere innerlijke drijfveer. Zonder taal zou je nauwelijks gevoelens hebben. Wel emoties natuurlijk.

Welke twee boeken beschrijft Slob als het gaat om te leven in isolatie en met welk boodschap?

1. Robinson Crusoe van Daniel Dafoe: volgens Slob een typisch verlichtingsverhaal van een man met ratio die orde schept in de wildernis. Crusoe gebruikt taal om lijstjes te maken (nuttig) en om zijn gevoelens uit te drukken (met welk nut??).
2. De Wand van Marlen Haushofer. Hierin wordt zelfbeschrijving gezien als fantoomverschijnsel. Eerst doe je het omdat je het gewend bent, maar uiteindelijk zal het, zonder uitzicht op gezelschap, de zelfreflectie uitdoven. De bufferzone verdwijnt.

De vragen op deze pagina komen uit de samenvatting van het volgende studiemateriaal:

De lege hemel. Een kleine filosofie van eenzaamheid | 9789026345425 | Marjan Slob

Bekijk samenvatting