Startpagina / Samenvattingen / Diagnostiek / ingrijpend-jeugdig-trauma

Boek: richtlijn Jeugdhulp Trauma

29 belangrijke vragen over Boek: richtlijn Jeugdhulp Trauma

Waarom is tijdige signalering van trauma gerelateerde problemen belangrijk?

Tijdige signalering van trauma-gerelateerde problemen is belangrijk omdat het kan helpen om de juiste hulp en ondersteuning te bieden voordat de problemen verergeren. Het kan ook helpen om de negatieve effecten van trauma te beperken en om langdurige impact op individuen te verminderen. Door vroegtijdig in te grijpen, kan men potentieel ernstige gevolgen van trauma voorkomen en het herstelproces bevorderen.

Hoeveel procent van de jeugdigen maakt 1 of meerdere ingrijpende gebeurtenissen mee

14 tot 50%

Waar richt richtlijn jeugdhulp trauma zich op

op afwijkende reacties op ingrijpende gebeurtenissen, op de signaleringsinstrumenten die goed gebruikt kunnen worden om traumagerelateerde problemen te vinden + op het betrekken van de omgeving van het kind in het traject

Wat wordt er bedoeld met meervoudige trauma

Verschillende ingrijpende gebeurtenissen ervaren of 1 ingrijpende gebeurtenis komt herhaald terug

Wat wordt er bedoeld met interpersoonlijke traumatisering

Een ingrijpende gebeurtenis die zich voordoet binnen de relatie met een ander persoon. Enorm schadelijk, helemaal binnen opvoeidingscontext

Wat zijn de karaktistieken van normale reacties op stressvolle gebeurtenissen

Deze zijn neurobiologisch van aard en automatisch (freeze, flight, fight, fright en faint) --> individuele verschillen

Waar of niet waar

De meeste jeugdigen die een ingrijpende gebeurtenis meemaken zijn resilient genoeg om hun leven weer op te pakken

Waar

De reacties van jeugdigen op ingrijpende gebeurtenissen zijn anders voor verschillende leeftijdsgroepen, hoe ouder, hoe ..?..

Hoe ouder, hoe cognitiever

De reacties van jongeren met LVB zijn vaak wat heftiger. Hoe reageren 0 - 4 jarige op stressvolle gebeurtenissen

- problemen met inslapen, doorslapen en nachtmerries; meer huilen; aanhankelijker; anderen slaan of driftbuien; bang en schrikachtig; vaardigheden zoals aankleden verliezen; eetproblemen, zindelijkheidsproblemen, naspelen van de gebeurtenis (posttraumatisch spel).

Hoe reageren 4 -6 jarige LVB

problemen met inslapen, doorslapen en nachtmerries; meer huilen; niet alleen willen zijn; druk en opstandig gedrag; agressief en destructief gedrag; vaardigheden tijdelijk verliezen; naspelen van gebeurtenissen; lichamelijke klachten zoals buikpijn en hoofdpijn

Zorgwekkende reacties op ingrijpende gebeurtenissen zijn of extreem kort na ingrijpende gebeurtenis, waarbij dagelijks functioneren wordt belemmerd, hoe noem je deze soort

Acute stress stoornis (205)

Zorgwekkende reacties op ingrijpende gebeurtenissen duren langer dan 1 maand na de gebeurtenis. Hoe noem je deze stoornis

PTSS (16%) --> herbeleving, vermijding, verhoogde prikkelbaarheid en negatieve overtuigingen

Er zijn meerdere manieren op jeugdige en zijn omgeving te steunen, kort of langer na de ingrijpende gebeurtenis. Hoe kan je dit dan doen

- door in gesprek te gaan
- veiligheid te bieden
- psycho educatie
- beschermende factoren zoeken

Wat zijn de richtlijnen voor psycho educatie

- Geef uitleg over normale, veelvoorkomende stressreacties en overlevingsreacties (fight, flight, freeze).
- Benoem de ingrijpende gebeurtenis, draai er niet omheen. Spreek met openheid.
- Geef concrete voorbeelden van stressreacties zoals nachtmerries, trillen, moeite met slapen en eten.
- Besteed aandacht aan het ontschuldigen van de jeugdige en evt. de ouders (niet jouw schuld).
- Geef uitleg over veerkracht en biedt ze alternatief gedrag (praten, spelen, tekenen, sporten).
- Informeer over EMDR.

Wat zijn de do's tijdens een behandeling

: samen zoeken naar steun in het netwerk; grenzen van kind respecteren wanneer hij vertelt over trauma; kind betrekken bij beslissingen; taxatie van actuele veiligheid; ouders ondersteunen bij hun eigen reacties; kind begeleiden bij herstel van dagelijkse routine; luisteren en erkenning geven door bijvoorbeeld te zeggen “wat naar wat jou is overkomen”.

Wat zijn de don'ts tijdens behandeling

kind pushen om te praten en emoties te uiten; niet zeggen “ik begrijp het” of “ik vind het heel erg”, dit wekt de indruk dat je weet hoe het kind zich voelt en dat het zo erg is dat je er beter niet over kan praten; meerdere wisselingen van behandelaar; regie overnemen die kind beste zelf kan doen; situatie bagatelliseren; continu praten over wat er is gebeurd.

Wat kan ook helpen in behandeling van jeugdigen

Het kan ook heel effectief zijn om de ouders te ondersteunen in het begeleiden van hun kind in deze moeilijke periode. Als de ouder(s) zelf de dader(s) is/zijn, dan zijn andere volwassenen hierbij een optie.

Belangrijk: ruimte laten voor de emoties van het kind, sensitief reageren, geen over-beschermend gedrag laten zien als dit niet noodzakelijk is, emotie-regulatie stimuleren + hulp zoeken als de ouder zelf ook negatieve effecten of gevoelens gaat ervaren.

Wat zijn de do's in ouderbehandeling

: ze moeten in de buurt en beschikbaar zijn voor hun kind; zorg voor dagelijkse routine met vaste bedtijden; samen leuke activiteiten doen; ervaren van emoties is goed, leer hun kind om zijn emoties te herkennen, te benoemen en te uiten; leer ze empathisch te reageren; leren om kind te helpen een verhaal te maken van de gebeurtenis; goed voor zichzelf zorgen of zelf hulp zoeken; stimuleren om kind nieuwe dingen te laten doen en niet gaan vermijden.

Hoe speelt het onderwijs een rol in trauma behandeling

Leraren en andere onderwijsprofessionals kunnen een veilige context creëren (structuur en sensitiviteit), positieve en stabiele relaties met de jeugdige vormen, helpen met de emotie-regulatie, activiteiten die angst oproepen niet vermijden + letten op het gedrag van de jeugdige.

Op welke gebieden bestaan risicofactoren voor traumagerelateerde problemen

- op het gebied van gebeurtenis
- de jeugdige zelf
- ouders, gezin en omgeving

Wat zijn de risicofactoren voor traumagerelateerde problemen kijkend naar jeugdige zelf

Stress
eerdere traumatische ervaringen
mentale gezondheid en attributie

Wat zijn risicofactoren voor traumagerelateerde problemen op gebied van gezin en omgeving

- reacties van ouders
- sensitiviteit
- mentale gezondheid ouders
- eerdere traumatische ervaringen ouders
- cognitieve vaardigheden
- gezinsdynamiek
- steun

Op deze 3 gebieden bestaan natuurlijk ook beschermende factoren, wat zijn deze?

hulp, troost, veiligheid, goede sociale- en cognitieve- vaardigheden, positief zelfbeeld, warme gezinssfeer en steun vanuit de omgeving. Het is aan de clinicus om de risicofactoren en de beschermende factoren in kaart te brengen en te bepalen of er ondersteunende interventies nodig zijn.

Waar moet je voorzichtig mee zijn als clinicus bij vragen naar trauma

Jeugdigen vertellen vaak niet uit zichzelf over ingrijpende gebeurtenissen, dus het is belangrijk om hier structureel naar te (blijven) vragen. Als je vermoedt dat de ouders betrokken zijn, wordt dit nog ingewikkelder, je moet voorzichtig zijn!

Wat zijn de do's van signalering

Do’s bij signalering: met toestemming meerdere informanten bevragen; directe vragen stellen: “wat zijn voor jou nare gebeurtenissen geweest in je leven?”; neutrale houding en objectief blijven; alert zijn op verandering in gedrag en houding; bespreek observaties met kind; blijf met regelmaat bevragen.

Welke screeningsvragenlijst kunnen ingezet voor trauma gerelateerde problemen

trauma-gerelateerd (Child Revised Impact of Events Scale: CRIES), en psychische problemen en vaardigheden in het algemeen (de Strengths and Difficulties Questionnaire: SDQ).

Welke soort preventie kan ingezet worden bij traumagerelateerde problemen

- universeel; trauma's proberen te voorkomen
- vroegtijdige risicoscreening; specifiek voor jeugdigen die recent een ingrijpende gebeurtenis hebben meegemaakt

Wanneer moet je gespecialiseerde zorg inschakelen

dit doet je op basis van de aard, duur, intensiteit en complexiteit van de traumagerelateerde klachten van de jeugdige en het systeem + op basis van de uitkomsten van de ingezette screeningsinstrumenten. Je moet de jeugdige altijd doorverwijzen als de klachten langer dan een maand aanhouden of als het op basis van de intensiteit, distress, risicofactoren of comorbiditeit onverantwoord is om zo lang te wachten. Doorverwijzing moet altijd worden besproken met kind en ouders.

Hoe kan je motivatie en commitment van jeugdige en ouders achterhalen en eventuele belemmeringen

Voldoende motivatie en commitment van de jeugdige en ouders is nodig. Het is belangrijk om eventuele belemmeringen in kaart te brengen en deze te bespreken aan de hand van motiverende gespreksvoering en psycho-educatie

De vragen op deze pagina komen uit de samenvatting van het volgende studiemateriaal:

Diagnostiek

Bekijk samenvatting

Een unieke studie- en oefentool
Nooit meer iets twee keer studeren
Haal de cijfers waar je op hoopt
100% zeker alles onthouden

Onthoud sneller, leer beter. Wetenschappelijk bewezen.

Studiemateriaal generieke omslagafbeelding