Regelgeving externe verslaggeving - Structuur en hoofdzaken van de inhoud van de wetgeving in Nederland

• de enkelvoudige jaarrekening,
• de geconsolideerde jaarrekening (afdeling 13).

Aan de geconsolideerde jaarrekening wordt in de praktijk meer waarde gehecht.

1. een balans,
2. een V&W-rekening,
3. een toelichting.

• een kasstroomoverzicht,
• overzicht mutaties in het eigen vermogen.

Zowel de mate van aggegratie als de mate waarin posten afzonderlijk moeten worden getoond (ook voor de benaming van die posten) hanteert de wetgever gedetailleerde wetgeving. Deze is beschreven in de afdelingen 3 en 4. De naamgeving wat de wetgever hiervoor gebruikt is 'samenvoeging, ontleding en rangschikking'. De indeling in nader uitgewerkt in modellen (middels een AMvB).

Er mogen 'buitengewone posten' worden opgenomen worden in slechts zeer uitzonderlijke gevallen (bijvoorbeeld natuurrampen). IFRS heeft het begrip 'buitengewone post' afgeschaft (verboden).

Om het inzicht te bevorderen geven grotere ondernemingen een totaaloverzicht van de financiële positie en resultaten. De wettelijke voorgeschreven detailleringen kunnen bij grote ondernemingen tot een storende overmaat van informatie leiden. De voorgeschreven detaillering wordt dan in de toelichting gegeven.

De mate van detaillering bij IFRS is groter. Een voorbeeld hiervan is dat er een overzicht verstrekt moet worden van de omzet en het bedrijfsresultaat naar bedrijfssegmenten.

Voor deze ondernemingen is voor wat betreft de geconsolideerde jaarrekeningen de afdelingen 2 t/m 6 niet van toepassing. De overige bepalingen uit het BW2 zijn wel grotendeels van toepassing. Het is zeer gebruikelijk dat deze ondernemingen voor de enkelvoudige jaarrekening geen gebruikt maken van IFRS maar van BW2 Titel 9.

• algemene voorschriften omtrent termijnen,
• voorschriften inzake wettelijke reserves,
• afdelingen 7 t/m 10 die betrekking hebben op de inhoud van het jaarverslag,
• overige gegevens die bij de jaarrekening moeten worden toegevoegd,
• de accountantscontrole,
• voorschriften omtrent publicatie.

De grondslagen voor de waardering van de activa en de passiva en voor de bepaling van het resultaat.

• een beschrijving van de toegepaste grondslagen,
• een nadere cijfermatige toelichting op individuele posten.

• over werknemers, ook voor dochtermaatschappijen en rekening houdend met mate van detaillering (omvang salarissen, sociale lasten, pensioenlasten);
• beloning van directie en commissarissen; op gespannen voet met privacy-wetgeving. Vrijstelling voor bepaalde ondernemingen (kleine rechtspersonen, éénhoofdige directie, geldt niet voor beursgenoteerde ondernemingen; die moeten per bestuurder de bezoldiging tonen);
• informatie over kapitaalbelangen (informatie over de verhoudingen met gelieerde personen en ondernemingen).

Er wordt geen vrijstelling verleend voor vereiste informatie over financiële verhoudingen tussen de onderneming en de leden van de directie en de RvC (denk aan leningen, garanties e.d.).

De regelgeving is te vinden in afdeling 7. Het betreft een verslag van het bestuur over de gang van zaken. Onder welke omstandigheden heeft de onderneming haar werk gedaan en hoe heeft zij dit georganiseerd. Ook informatie over risico's moeten hier in beschreven worden.

Nee.

• de accountantsverklaring,
• winstbestemming,
• statutaire bepalingen over de winstbestemming,
• gegevens over bijzondere aandelen,
• jaarekeningen van dochter die in in de geconsolideerde jaarrekening zijn opgenomen,
• overige belangrijke financiële feiten die zich hebben voorgedaan.

Afdeling 10 behandelt de openbaarmaking. Dit gebeurt door deponering van de stukken bij het Handelsregester van de Kamer van Koophandel.

De vrijstellingen.

Om ingedeeld te worden in een bepaalde categorie, moet aan twee van de drie eisen voldaan worden, die betrekking hebben op onderstaande aspecten:

• balanstotaal,
• netto-omzet,
• aantal werknemers.

De procedure kan gestart worden bij de Ondernemingskamer. Dit kan als een belanghebbende van oordeel is dat de jaarrekening of het jaarverslag niet voldoen aan de eisen van Titel 9. De eiser hoeft niet aan te tonen dat hij schade heeft geleden. Het is voldoende om aan te tonen dat de regels niet gevolgd zijn. In het buitenland moet er wel een eis tot schadevergoeding liggen.

De afdelingen 7 t/m 10 en afdeling 16 van BW2 Titel 9.