Samenvatting: Geestelijke Verzorging En Ethische Besluitvorming | Jack de Groot

Lees hier de samenvatting en de meest belangrijke oefenvragen van Geestelijke Verzorging en Ethische Besluitvorming | Jack de Groot

• 2 Het domein van de Geestelijk Verzorger

• Wat wordt verwacht van de GV als verbijzondering van de ethische competentie?

  Dat hij beschikt over:

  1. Kennis en begrip t.a.v. ethische referentiekaders, en hun betekenis daarvan binnen situaties van ziekte en gezondheid (micro-meso-macro);

  2. Kennis en vaardigheid t.a.v. de bestaande methoden van ethisch beraad in hun toepassing op een bepaalde zorginstelling;

  3. Kennis en begrip t.a.v. het toetsingskader, dat door medisch ethische commissies gehanteerd wordt bij medisch wetenschappelijk onderzoek met mensen.

• 3 Morele Counseling

• Wat verstaat Jack de Groot onder morele counseling?

  De kennis en vaardigheden die een GV dient te hebben om mensen te kunnen bijstaan als ze met een ethisch dilemma zitten of voor een moreel probleem of keuze staan.

• 4 Pijlers voor morele counseling

  Dit is een preview. Er zijn 1 andere flashcards beschikbaar voor hoofdstuk 4
  Laat hier meer flashcards zien

• Welke belangrijke bijdrage kan een moreel counselor leveren?

  Het verhelderen van de complexiteit van het probleem, door een systematische manier waarden en normen die met elkaar botsen in het hoofd en het hart van de cliënt te benoemen en op hun importantie voor de cliënt te onderzoeken.

• Welke pijler voor de Nijmeegse methode levert de filosoof Brennan?

  Soms zijn mensen moreel verontwaardigd over de situatie waarvoor ze geplaatst zijn. Die verontwaardiging komt voort uit een soort contrastervaring. We zeggen bijvoorbeeld dat iets 'niet eerlijk' is, waarin een opvatting ligt besloten van wat 'wel eerlijk' is. De verontwaardiging die hiervan het gevolg is, benoemt Brennan als 'moral perplexity'. 

• Welke weg wijst Brennan om de morele verontwaardiging of moral perplexity te boven te komen?

  Langs de weg van paradigmatische vergelijkingen. Hierbij wordt een vergelijking gemaakt met soortgelijke situaties als de actuele, om tot een oordeel te komen in welke situatie iets wel of juist niet geoorloofd kan zijn.

• 5 Ricoeurs morele complementariteit: wijsheid in de concrete situatie

• In welke zin is de manier van ethische argumentatie van Ricoeur complementair?

  Ricoeur verbindt een meer inhoudelijke vorm van ethiek met een meer procedurele vorm van ethiek. Hij slaat een brug tussen de teleologische benadering van Aristoteles, die de nadruk legt op een deugdenethiek die het goede nastreeft, en de deontologische benadering van Kant, die meer nadruk legt op een plichtenethiek, die zoekt naar universele regels, waarbij eerder de beslissingsprocedures van belang zijn dan een doelgerichtheid.

• Welke drie componenten onderscheidt Ricoeur binnen de ethiek?

  Bij de beoordeling of iets ethisch verantwoord is, wordt de vraag gesteld of ik mijn doen en laten kan rechtvaardigen tegenover mezelf, tegenover mensen waarmee ik in relatie sta (de significante ander) en tegenover de maatschappij waarin ik leef met al haar instituties (de anonieme ander).

• 5.1 Teleologie

  Dit is een preview. Er zijn 1 andere flashcards beschikbaar voor hoofdstuk 5.1
  Laat hier meer flashcards zien

• Hoe definieert Ricoeur in navolging van Aristoteles de 'ethische intentie'?

  Streven naar het goede leven met en voor anderen in rechtvaardige instituties.

• Hoe is het streven naar het goede leven met en voor anderen in rechtvaardige instituties samen te vatten?

  1. In de relatie tot zichzelf het gevoel van eigenwaarde (zelfachting);

  2. In de relatie tot de significante ander de zorgzaamheid ('solicitude');

  3. In relatie tot de anonieme ander het gevoel voor rechtvaardigheid.

• 5.2 Deontologie

  Dit is een preview. Er zijn 1 andere flashcards beschikbaar voor hoofdstuk 5.2
  Laat hier meer flashcards zien

• Hoe is de visie van Kant op goed leven in relatie tot zelf, de significante ander en de anonieme ander samen te vatten?

  1. In de relatie tot zichzelf als autonomie;

  2. In de relatie tot de significante ander als respect;

  3. In de relatie tot de anonieme ander de formele regel van rechtvaardigheid, neergelegd in de rechten van de mens.