Startpagina / Samenvattingen / Human monogenetic diseases / splice-exon-smn2

Moleculaire pathologie - Mutaties en splicing

6 belangrijke vragen over Moleculaire pathologie - Mutaties en splicing

Er zijn ook mutaties die de splicing beïnvloeden, hoe werkt dit?

De eerste 2 en laatste 2 nucleotiden van een intron zijn 100% conserved. Je zegt dan c.33 + 10 (of andere getallen) in de intron. De volgende exon is dan c.34. Je kan dan ook zeggen c.34 -1 bijvoorbeeld.

Er zijn Splice site consensus sequences. Welke zijn dit?

De getallen onder de ‘buis’ stellen de conserved percentage voor. Als je mutatie hebt in de splice site dingen, dan gaat de splicing niet meer goed. !Let ook goed op branchpoint A!

Wat is generation of cryptic splice site? Noem een voorbeeld

In een intron kan je bijvoorbeeld een GT krijgen waar daar opeens gespliced wordt. Dan komen delen van de intronen aan de exon er voor en er naar. Dit noem je generation of cryptic splice site. Dit kan ook in een exon. Bijvoorbeeld in het CFTR gen.

Wat is er voor geks bij de SMN1 en SMN2 genen?

Ze verschillen op 1 nucleotide. Hierdoor is SMN2 minder expressed. Maar dit is gek, want TTC en TTT zorgen beide voor hetzelfde aminozuur.

Hoe kan het dan dat SMN2 minder expressie heeft?

Er zijn meerdere Exon Splice Enhancer (ESE) motieven present. Dit zijn binding sites voor serine en arginine rijke eiwitten. Dit reguleert de sterkte van de adjacent splice site. De motieven raken kwijt bij SMN2 door een C naar T mutatie. SR rijke eiwitten kunnen dan slecht binden, waardoor correcte splicing bij EJC’s wordt gehinderd.

Wat zijn de consequenties van mutaties die splice site aanpassen?

- Kwijtraken van natuurlijke splice sites (donor en acceptor)
- Activatie van de cryptische splice site
- Kwijtraken van herkenningsites (ESE, ESS, ISE, ISS)
- Exon skipping (altered reading frame (shift) en/of loss coding sequence (effect?)
- Intron retention (translation of non-coding sequence, vaak prematuur stop codon)

De vragen op deze pagina komen uit de samenvatting van het volgende studiemateriaal:

Human monogenetic diseases

Bekijk samenvatting