De tragedie: orde en roes, Apollo en Dionysus

8 belangrijke vragen over De tragedie: orde en roes, Apollo en Dionysus

Welke omslag vond er volgens Nietzsche plaats met het optreden van Socrates en Plato plaats in het Griekse denken?

Socrates en Plato zochten naar een fundament dat hun een houvast, zekerheid en rust verschafte. En ze vonden dat in de leer van de Ideeën en in een theoretische houding die de wetenschap zou voortbrengen. Voortaan zal de wereld worden beschouwd als een overzichtelijk geheel van vaste vormen, onderling verbonden door logische relaties. En achter dit theoretische scherm zal de verschrikte aanblik van de afgrond van verandering en onbestendigheid verborgen worden.

Welk begrippenpaar introduceerde Nietzsche in De Geboorte van de Tragedie (1872)?

Apollonisch en dionysisch. Dionysus was de god van de chaos en roes. Apollo was de god van de orde en harmonie.

Wat wilde Nietzsche aan de hand van de geschiedenis van de Griekse tragedie aantonen?

Dat Apollo en Dionysus onderling in een wisselwerking staan. De tragedie is volgens hem geboren uit de geest van de muziek.
  • Hogere cijfers + sneller leren
  • Niets twee keer studeren
  • 100% zeker alles onthouden
Ontdek Study Smart

Wat bedoelt Nietzsche met de stelling dat de tragedie uit de 'geest van de muziek' geboren is?

Dat de Griekse tragedie oorspronkelijk uitdrukking verleende aan het intuïtieve inzicht in het redeloos en gewelddadig voortstromen van het leven.

Wat drukt de tragedie volgens Nietzsche uit?

Het lot van de mens die zich onderworpen weet aan blinde, amorele, irrationele krachten waartussen hij zich niet staande kan houden.

Waaruit onstond volgens Nietzsche de tragedie?

Uit het samensmelten van twee polen, de dionysische en de apollonische. De eerste gaf de tragedie haar kracht en bestaansrecht; de tweede maakte haar mogelijk als kunstzinnige uitdrukking.

Wanneer raakte het dionysische element op de achtergrond?

Na Socrates. Een nieuw type mens treedt aan het licht, dat alleen nog maar door de rede geleid wordt: de theoretische mens. Deze is de extreme en eenzijdige verabsolutering van Apollo, die - beroofd van zijn tegenhanger Dionysus - ontaard raakt. De theoretische mens vergeet de muziek als uitdrukking van alle beweeglijkheid en richt zich louter op het statische.

Wat probeert Nietzsche in de laatste hoofdstukken van De Geboorte van de Tragedie aannemelijk te maken?

Dat Wagner na bijna vijfentwintig eeuwen opnieuw de muziek ontdekt heeft als bron van alle kunst: muziek als uitdrukking van de dionysische roes die alle vormen en grenzen overschrijdt. Wagner is voor hem op dat moment de anti-Socrates, degene die de westerse cultuur de weg terug wijst naar de verloren inzichten van de presocratici.

De vragen op deze pagina komen uit de samenvatting van het volgende studiemateriaal:

  • Een unieke studie- en oefentool
  • Nooit meer iets twee keer studeren
  • Haal de cijfers waar je op hoopt
  • 100% zeker alles onthouden
Onthoud sneller, leer beter. Wetenschappelijk bewezen.
Trustpilot-logo