Startpagina / Samenvattingen / Introduction to Abnormal Child and Adolescent Psychology / voedsel-kinderen-arfid

Feeding and Eating Disorders - Feeding Disorders in Young Children

3 belangrijke vragen over Feeding and Eating Disorders - Feeding Disorders in Young Children

Wat is belangrijk bij de overgang van vloeibaar naar vast voedsel?

Het smaak- en spijsverteringsstelsel van het kind moeten vast voedsel (verschillende structuren, smaken en vormen) kunnen accepteren
het kind moet de capaciteit om te bijten, kauwen en slikken hebben, en bewegingen om eten in de mond te doen moeten coördineren.
het kind om zijn aandacht, emoties en gedrag lang genoeg kunnen focussen op het eten.
het kind moet signalen van honger en verzadiging kunnen herkennen, en kunnen onderhandelen met de verzorgers (wie houdt de lepel vast?)

Wat is Posttraumatic Feeding?

Kinderen hebben 1 of meer traumatische ervaringen (misselijk, maagzuur, enz.) met voedsel, waardoor ze het niet meer willen. Door klassieke conditionering associëren ze het voedsel met de negatieve ervaring. Het kan zich ontwikkelen met een medische ziekte, maar ook zonder. Het wordt versterkt door negative reinforcement: de kinderen leren dat ze de negatieve symptomen kunnen vermijden door het voedsel niet meer te eten.
Een mogelijke behandeling is exposure therapie.

Wat is de prevalentie van ARFID?

1-2% van de kinderen heeft ARFID. Het komt vooral voor bij kinderen met een medische aandoening, ontwikkelingsstoornis of een fysieke aandoening.
2/3 van de kinderen is ook geclassificeerd met failure to thrive (FTT): voedingstekort en een te laag gewicht.
Vaak laten de kinderen maar 1 subtype zien, soms zijn het er meer.

De vragen op deze pagina komen uit de samenvatting van het volgende studiemateriaal:

Introduction to Abnormal Child and Adolescent Psychology | 9781071840627 | Robert Weis

Bekijk samenvatting