Startpagina / Samenvattingen / Class notes - Inwendige Geneeskunde / chronisch-lithium-lithiumgebruik

Nefrologie, transplantatie en infectieziekten - ZO.4 Nierfunctie en medicatie

3 belangrijke vragen over Nefrologie, transplantatie en infectieziekten - ZO.4 Nierfunctie en medicatie

Tijdens chronisch gebruik van lithium moeten de schildklierfunctie en de nierfunctie regelmatig worden gecontroleerd. Immers, hypothyreoïdie (eventueel met struma) kan ontstaan. Daarnaast kunnen nierfunctiestoornissen mogelijk optreden.
Omdat lithium ook een nadelig effect op het hart kan hebben, vóór aanvang en regelmatig tijdens behandeling de hartfunctie evalueren. Bij risicofactoren voor ECG-afwijkingen of symptomen van hartritmestoornissen: extra ECG-controle aangewezen.

chronische tubulo-interstitiële nefritis, waarbij er sprake is van een langdurige (chronische) ontsteking van het interstitium.
De fibrose die daardoor ontstaat, beschadigt de architectuur van het nierparenchym.
irreversibele schade.
Uiteindelijk kan dit een chronische nierinsufficiëntie tot gevolg hebben.
Dit proces duurt meestal enkele jaren.

In proximale tubulus en lis van Henle wordt het grootste deel van lithium weer terug geresorbeerd.
Door het toevoegen van hydrochloorthiazide zal terugresorptie van lithium uit de pre-urine stijgen van zo’n 80% naar 90%. Dat betekent dat de klaring halveert (in plaats van 20% verlies in de urine nog slechts 10% verlies).
lithiumspiegel verdubbely. Omdat lithium een geneesmiddel is met een nauwe therapeutische index kan het verdubbelen van de spiegel leiden tot (ernstige) bijwerkingen.