Zwangerschap te klein/te groot

Een aanvankelijk expontntiele gewichtsgroei gevolgd door een periode van bijna lineaire groei vanaf week 28- 4 maanden na de geboorte. Kort vóór de bevalling buigt de groei af. 

Deze fase wordt gekenmerkt door cruciale veranderingen in structuur en functie van sleutelorganen.

Het ontwikkelen van chronische ziekten op oudere leeftijd.

• Moederlijk bloed: voedingsstoffen bereiken de foetus via de placenta;
• de placenta: maakt zelf nutrienten aan als melkzuur uit precursors en deze worden vervolgens via de umbilicale circulatie door de foetus opgenomen;
• zichzelf: de foetus kan in omstandigheden van inadequate umbilicale aanvoer zelf nutrienten maken. Bv door eigen glycogeen, vet of eiwit af te breken tot glucose, vetzuren, glycerol en aminozuren

Aanleg van vetweefsel (vetfractie van 1 naar 16 procent). Het maken van vet kost ruim 2x zoveel energie als nodig voor bv eiwit.

Bij 12-14 weken amenorroe vindt de termijnecho plaats. Deze wordt verricht om het volgende te bepalen:

• De aanwezigheid van de vruchtzak in de baarmoeder
• de zwangerschapsduur
• een- of meerlingzwangerschap
• intact zijn van de zwangerschap
• mono/dichoriale meerlingzwangerschap
• eventuele structurele afwijking

Bij 18-21 weken amenorroe wordt de standaardecho aangeboden om het volgende op te sporen:

• ernstige structurele afwijking
• afwijkende hoeveelheid vruchtwater
• groeiachterstand van de foetus

85% van de ernstige structurele aangeboren afwijkingen zijn in deze periode aantoonbaar. 

hydramnion, oligohydramnion of IU groeiachterstand.

<24 weken, dus de standaardecho komt nog op tijd.

Dit is aantoonbaar vanaf een zwangerschap van 5-6 weken. Indien bij een ringdiameter van >15 mm geen foetale hartactie aantonbaar is, is het vrijwel zeker dat het embryo zich niet of onvoldoende heeft ontwikkeld.

Door de circulatoire redistributie stijgt de perfusie van hersenen, hart en bijnieren in verhouding tot andere weefsels. Dit met als gevolg een normale! doorgroeiing van het hoofd terwijl de rest van het lichaam achterblijft (=hersensparende groei).

De foetale groei wordt bepaald door hoofdomtrekmeting, buikomtrekmeting en femurlengte. Regelmatig meten--> buigt de foetale groeicurve af?

Deze is dan essentieel voor de ontwikkeling van longen.

• Congenitale afwijkingen zoals een hoge afsluiting van de tractus digestivus
• afsluiting van de luchtwegen
• eiwitlekkage naar de amnionholte (neurale buisdefect, tumoren)
• slikstoornissen bij de foetus (gestoorde cerebrale ontwikkeling)
• veneuze terugvloedvermindering (circulatoire decompensatie, veneuze obstructies, derde circulatie bij tweelingzwangerschap)

Vanaf week 8-9 en naarmate de zwangerschap vordert ontstaan in de placenta structuren in de vorm van een honinggraat (cotyledonen)

Als het slecht is is het strak (acceleraties zijn afwezig en weinig variabiliteit). Dit kan duiden op verslechterde foetale conditie, maar treedt ook bij bepaalde medicijnen op.

Late deceleraties beginnen als de uteruscontractie afneemt, vroege deceleraties treden gelijktijdig met contractie op maar komen bijna nooit voor. text-decorationLate deceleraties zijn bewijzend voor foetale nood!

• Maternaal overgewicht
• excessieve gewichtstoename tijdens de zwangerschap
• serotiniteit
• eerder kind met macrosomie
• zwangerschapsdiabetes
• niet optimaal ingestelde DM
• soms het gevolg van een erfelijke aandoening

• Maternaal: ondervoeding, chronische hypertensie, pre-eclampsie, excessief gebruik genotsmiddelen
• Placentair: onderontwikkeling, infecties zoals malaria en één navelstrengarterie
• Foetaal: infecties (CMV, rubella, toxoplasmose, lues), chromosomaal afwijkingen

Bedrust, monitoren middels tweewekelijkse echoscopische meting van foetale groei. Dopplerregistratie van de doorbloeding van de a.umbilicalis en CTG ter beoordeling van de foetale toestand. Als de baring eerder wordt verwacht--> overweging toediening corticosteroiden. Bij rijpheid van de cervix--> inleidng baring. foetale nood--> sectio

Risico op hypoglycemie is verhoogd doordat de glycogeenreserve in de lever is uitgepiut--> convulsies met hersenbeschadiging. Afhankelijk van de bloedglucosewaarden moet glucose direct na geboort IV toegediend worden.

één foetus met tweedelige placenta

Vooral in geval van een bijplacenta (succenturiata) bestaat de kans dat deze achterblijft in de uterus na geboorte van de hoofdplacenta.

Membranacea: de vliezen zijn geheel door functionele vlokken bedekt--> recidiverend bloedverlies

circumvallata--> omtrek van de choriale plaat presenteert zich als een opgeworpen fibreuze ring--> recidiverend bloedverlies.

Het is te zien na fixatie als scherp afgegrensde, lichtkleurig laesies aan de moederlijke zijde van e placenta. Kan normaal zijn maar komt vaker voor bij:

• zwangerschapshypertensie
• pre-eclampsie
• intra-uteriene groeivertraging

bij abruptio placentae

Deze kleine, kalkrijke plekken ana de maternale zijde van het placentaoppervlak hebben geen klinische betekenis en zijn aanwezig bij het merendeel van de à terme placenta.

Door de extra groei tijdens de zwangerschap en daarnaast is er in de zwangerschap ook sprake van een gestegen insulineresistentei (humaan placentair lactogee, progesteron, oestrogenen en cortisol) en een ongevoeligheid van lichaamscellen voor insuline waardoor hogere insulinespiegels nodig zijn om de bloedsuikers binnen de norm te houden.

Vrouwen die orale antidiabetica slikken--> analoog kortwerkende insuline

prenatale diagnositek door de gynaecoloog en internist vanwege de gstegen kans op kinderen met congenitale afwijkingen.

De bloedsuikers kunnen ernstig ontregeld worden!

Vanwege de grote kans op hypoglycemie in de eerste uren en dagen. Na de bevalling is er bij de kraamvrouw direct minder insulinebehoefte, dus zij loopt ook kans op een hypo.

Bij een nuchtere glucosewaarde >6,9 mmol/l. Tussen de 6,1 en6,9 wordt er een OGTT gedaan.

Aangepast dieet. Op basis van een glucosedagcurve kan eventueel aanvullend insulinemedicatie worden gegeven

Vermindere energie- en zuurstofvoorziening. Geringere reserves en foetale nood treedt gemakkelijker op. Chronisch zuurstoftekort--> meer eO-productie--> polycytemie--> hyperviscositeit van bloed--> ernstige situatie een verstoring van cerbrale microcirculatie.

Bij sterk verhoogde veneuze Ht wordt hemodilutie uitgevoerd door 10-20 ml/kg bloed te vervangen door plasma of fysiologisch zout.