Perifeer zenuwstelsel, pijn in arm en been, ALS

Ze zijn relatief kwetsbaar voor metabole stoornissen omdat ze een relatief groot volume hebben en hun axonenen lang zijn. Bouwstenen voor het axononderhoud komt via axoplasmatransport van het cellichaam in de periferie, bij een stoornis hebben distale delen van het axon eerst te lijden (=dying back fenomeen)

De sensibele vezels van de voeten.

Aangezien de meeste perifere zenuwen gemengd zijn.

Door een symmetrisch sensibel begin in de voeten, gevolgd door de handen, met later pas motorische verschijnselen.

Bij immuungemedieerde polyneuropathieen.

Omdat bij een aselecte verdeling van demyeliniserende ontstekingshaarden de langste vezels de meeste kans hebben om getroffen te worden. Soms is proximale uitval echter meer uitgesproeken. In verhouding is het sensibele systeem minder aangedaan.

Vertraagde refelexen of areflexie door afferente of efferente onderbrekingen van de reflexbogen.

Asl de verschijnselen geleidelijk ontstaan over een periode langer dan 4 weken, óf als ze acuut ontstonden en geleidelijk zijn toegenomen.

Drukneuropathie

Doof gevoel, tintelingen en pijn in het verzorgingsgebied van de n.medianus. 's nachts verergeren de kalchten--> wordt de patient wakker van.

met de handen wapperen

Klachten nemen toe en kan ook de zwakte van de m.opponens pollicis en de m. abdructor pollicis ontstaan--> atrofie van de duimmuisspieren.

Uitleg en advies, gipsspalkje tijdens de nacht om de pols in extensie te houden. Soms pijnstilling met paracetamol of NSAID. Bij enkele patienten wekren lokale steroideinjecties met blijvend effect. Komen de klachten dan terug--> chirurgie.

Atrofie van de duimmuis en falen van conservatieve behandeling. Het ligamentum transversum wordt dan onder plaatselijke verdoving gekliefd door de neurochirurg of plastisch chirurg.

Lumbaal, en minder frequent cervicaal.

Als de compressie chronisch of intermitterend is kunnen secundaire ontstekingsreacties fixatie van de wortel veroorzaken. Door deze fixatie wordt bij rek van de aangedane wortel, direct of indirect via de dura radiculaire pijn veroorzaakt.

Bij drukverhogende momenten (hoesten, niezen) en bewegingen waarbij de wortel nog meer belast of gerekt wordt. De pijn is vaak heftig, scherp en stekend van karakter.

Bij een wortellaesie op L5 kan de patient niet op zijn hielen lopen. Bij wortellaesie op S1 is het lopen op de tenen aangedaan.

Er is vaak verstreken lordose met fixatie van de wervelkolom bij vooroverbuigen. De patient helt vaak naar één kant over (scoliose) omdat de pijn dan wordt verminderd--> antalgische houding.

De rug gedurende een aantal weken moet zo min mogelijk belast worden, bedrust niet nodig maar kan wel een paar uur per dag als de patient veel pijn heeft.

Als de klinische verschijnselen passen bij de radioogische bevindingen en als tevens sprake is van een caudasyndroom, snelle toename van uitvalsverschijnselen of het uitblijven van voldoende effect van de conservatieve behandeling.

Deze stoornis ontstaat door de aanwezigheid van autoantilichamen tegen eiwitbestanddelen van de acetylcholinereceptor waardoor de neuromusculaire transmissie geblokkeerd wordt. De verschillen in de mate van blokkade en herstelvermogen van de neuromusculaire overgang zorgt voor een sterk wisselende spierzwakte die kenmerkend is voor myastenia gravis. Ziekte is langzaam progressief.

De wisseling van de klachten en verschijnselen. Zeker in de beginfase zijn de klachten erger aan het eind van de dag.

1. Symptomatisch: toendiening van acetylcholinesterase remmers (pyridostigminebromide). Bijwerkingen zijn buikkrampen en diarree, worden bestreden met atropine. Ondersteinende maatregelen: ptosisbril en desgewenst een zachte halskraag bij nekspierzwakte.
2. Immunosupressieve therapie door prednison (werkt pas na 1 maand). Bij ernstige myasthene crisis kunnen ook de IgG antilichamen uit het bloed gefilterd worden.

Ongeveer de helft van de patienten is na drie jaar overleden, meestal dor respiratoire insufficientie bij een pneumonie door aspiratie.

Door de glutamaatantagonist Riluzol. dieetaanpassing en beademing tegen slikstoornissen en uitval van de ademhalingsspieren

Holvoet en hamertenen, verlaagde reflexen, minder gevoel en zwakte van de strekkers.

Mononeuritis multiplex.

Myotone dystrofie. Het is een systeemziekte. Oma heeft vaak catharact, moeder myotonie en dan een ernstig aangedane baby.