Onderhoud vaarwegen

Omdat ze kunnen worden aangevaren door, of scheefgetrokken bij manoeuvres van de scheepvaart.

Een enkele houten meerpaal in het water.

• De hanenpoot, een paal in het water met twee schoorpalen die ieder onder een hoek van 45 graden staan t.o.v. de lengteas van het vaarwater.
• De dukdalf, een verticale paal in het water die door 2 schoorpalen die evenwijdig staan aan de as van het vaarwater wordt ondersteund, eventueel met een 3e schoorpaal die haaks op de as van het vaarwater staat.

Door een ijzeren paalmuts, om inregenen en uitdrogen van de kopse kant van het hout te voorkomen

Van staal.

Geen. Een stalen meerpaal staat zelfstandig in het water. Soms staan er meerdere achter elkaar, dan worden ze wel onderling gekoppeld.

Meerstoelen

Met een houten 'schort' dat om de paal wordt gehangen en vastgezet.

Door een zgn. dobberpaal, een dichtgelaste paal die drijft in een zgn. mantelpaal. De mantelpaal is aangebracht in de bodem van de vaarweg.

Door van iedere paal de bovenste 60 cm. wit te verven.

• Of de paalmutsen nog aanwezig zijn
• Of de palen nog recht staan (scheuren in staal of breuk in het hout)
• De verbindingen en vulstukken.
• Bij stalen meerpalen: de wind/waterlijn
• De toestand van een houten beschermingsschort

Staal:

• Voordelen: elastisch, kan grote krachten opvangen
• Nadelen kwetsbaar voor corrosie, conservering regelmatig controleren/bijwerken

Hout:

• Voordelen: elastisch, duurzaam materiaal
• Nadelen: beperkt vermogen om grote krachten op te vangen

Drijframen. Deze hebben op de uiteinden een soort vork waarmee ze om in het water staande palen grijpen. Deze drijframen volgen de (wisselende) waterstand.

Met stalen buizen op een rij, horizontaal verbonden door profielen. Aan de zijde van het vaarwater worden houten schorten met horizontale planken aangebracht, zodat 1 gladde houten wand ontstaat.

Als een drijvend geleidewerk (dobberpalen). Het geleidewerk maakt een hoek van 1:6 (15 graden) tov de as van het vaarwater. Op 200m verandert die hoek naar 1:16 (5,6 graden).

• Voldoende waterdiepte om een geladen schip langs de wal te krijgen
• Afmeergelegenheid bieden aan een verticale wand
• Zo mogelijk een inkassing in de oever om zoveel mogelijk ruimte te laten voor het doorgaande scheepvaartverkeer.
• Zware bolders

Een trilblok hangt aan een kabel van een mobiele kraan en wordt met klauwen vastgezet op de in te trillen damwandplank. Het gewicht en het trillen van het blok drijven de plank de bodem in.

Door het aanbrengen van ankers die enerzijds aan de damwand worden bevestigd en anderzijds door een damwandprofiel in de grond worden tegengehouden

Met een deksloof van gewapend beton

Het voordeel is dat de breedte van het vaarwater niet wordt aangetast

Dat een schip moet manoeuvreren bij aankomst en vertrek. Daarbij kan de oeverbescherming worden beschadigd.

Het baken wordt geplaatst op het snijpunt van twee assen van vaargeulen. Als een schipper zijn koers in de richting van het baken legt vaart hij in het diepste gedeelte van de vaargeul.

Van de groote van de boei en de sterkte van de stroom ter plaatse.

Een aansluiting op het lichtnet, vanwege de bedrijfszekerheid en het (vrijwel) achterwege kunnen blijven van onderhoud aan de aansluiting

Door er stortsteen op aan te brengen

Door zuiging

Dan kan de filterlaag die wordt gevormd door het zinkstuk beschadigen, wat weer bodemerosie tot gevolg kan hebben.

Daarvoor worden steenstorters gebruikt. Deze kunnen in korte tijd een grote hoeveelheid stortsteen lossen.

1. De (emmer)baggermolen
2. De zand- of winzuiger
3. De cutterzuiger
4. De hopperzuiger
5. Het kraanschip

1. De vaarwegbodem wordt egaal op diepte gebracht
2. Is goed te gebruiken voor het baggeren van taluds
3. Is voor alle grondsoorten te gebruiken
4. Direct zicht op de emmers en de wijze waarop deze zijn gevuld. Daardoor kan de werkwijze direct worden aangepast indien nodig.

1. Hinder voor de scheepvaart met bak langszij en door de uitstaande draden.
2. Beperkt wendbaar
3. De baggermolen ligt gedurende de hele periode in de vaarweg, ook als er niet wordt gebaggerd.
4. Transport van baggerbakken levert mogelijk hinder voor de overige scheepvaar
5. Als de baggerspecie door een sluis moet worden afgevoerd wordt schutcapaciteit aan de overige scheepvaart onttrokken
6. qa-answernotes-contentNiet zo geschikt om in stabiele grond te werken
7. qa-answernotes-contentqa-answernotes-contentLevert een minder egaal bodemprofiel op dan de baggermolen.

Een cutterzuiger gebruikt twee spudpalen op het achterschip voor de verplaatsing. Een spudpaal is opgetrokken, de andere staat in de bodem. Langs zijdraden aan de voorzijde van de zuiger draait deze in een straal rond de spudpaal die in de bodem staat. Aan het einde van de snee  wordt de andere paal op het achterschip neergelaten en vervolgens de eerste paal opgetrokken. Zo kan de zuiger aan de volgende snee beginnen.

Voordelen:

1. Kan in dezelfde grondsoorten werken als een baggermolen, doordat de snijkop bij een vaste grondsoort de bressen loswoelt
2. Er kunnen grote hoeveelheden grond worden gewonnen
3. Er kunnen met een sproeiponton bakken worden geladen, en er kan ook op een persleiding worden aangesloten voor transport over grotere afstanden.

Nadelen:

1. Niet zo'n egaal bodemprofiel als een baggermolen
2. een drijvende leiding in de vaarweg

De steek(pijp)hopperzuiger en de sleep(kop)hopperzuiger.

De steekpijphopperzuiger heeft een zuigpijp die vanaf het acherschip naar voren loopt. Tijdens het zuigen wordt het schip langzaam naar voren bewogen door het indraaien van 1 of 2 voorankers. Er wordt een onregelmatig bodemprofiel verkregen.

De zuigbuis (of zuigbuizen) loopt/lopen vanaf het schip in de vaarrichting gezien naar achteren. Al varende wordt specie opgezogen, daarbij de zuigbuis over de bodem slepend. Eventueel wordt met waterstralen de grond bij de zuigkop week gemaakt. De sleep(kop)hopperzuiger is geschikt voor zachtere grondsoorten, zoals zand en slib. Er wordt een gelijkmatig bodemprofiel gemaakt.

Als groter materieel er niet kan komen of als het om werkzaamheden van geringe omvang gaat.

Met een onderwaterploeg wordt een onregelmatige of hobbelige kanaal of havenbodem geegaliseerd. De ploeg wordt door een sleepboot voortgetrokken.

Bij groter afstand zijn tussenstations nodig. Dit zijn pompstations die de speciestroom onder toevoeging van water nieuwe snelheid geven. Een tussenstation kan vast opgesteld aan de wal staan of drijvend zijn.

Het stort

Onderlossers, oplossers en splijtbakken.

1. Zelflossend onder water
2. bakken die door een elevatorzuiger worden leeggezogen
3. bakken die door een (grijper)kraan worden gelost.

Een onderlosser heeft kleppen die bij opening onder het vlak van de bak uitkomen. Bij een oplosser zijn de kleppen hoger aangebracht en blijven deze in geopende toestand boven het vlak van de bak. Een oplosser kan op ondieper water lossen dan een onderlosser.

1. Door het peilen van het profiel van winning
2. Door het meten van de baggerbakken
3. Door het meten van het profiel van berging.

Door zo kort mogelijk voor aanvang van de winning met een echolood peilingen uit te voeren op vooraf gemerkte localties (peilraaien). Zo snel mogelijk na afronding van de werkzaamheden wordt op dezelfde punten opnieuw gepeild. Uit het verschil van beide metingen kan de hoeveelheid gewonnen bodemmateriaal in m3 worden berekend.

1. Zwaar verontreinigde specie
2. Matig verontreinigde specie
3. Licht verontreinigde specie
4. Schone specie

Ledige lastlijn of nullijn.

Het inzinkingsvlak van het lege schip.

Met de onderzijde van het merk op de lijn van de grootst toegelaten diepgang. Afhankelijk van de lengte van een schip worden er 2 of drie merken per boord aangebracht.

Een brandmerk, aan te brengen door de scheepsmetingsdienst.

Er wordt op het achterschip op een in het oog vallende plaats het regstratienummer, de aanduiding van het type schip en het jaartal van teboekstelling aangebracht.

Door bij ieder ijkmerk de afstand tussen onderkant ijkmerk en vlak van inzinking op te meten, de waarden van alle ijkmerken bij elkaar op te tellen en vervolgens het verkregen getal te delen door het aantal ijkmerken.De bij die gemiddelde diepgang behorende waterverplaatsing kan vervolgens in de meetbrief worden teruggevonden.

Met een areometer of vochtweger. Dat is een drijvertje dat bestaat uit een verchrromde koperen bol met daarop een steel. Op de steel is een maatverdeling aangebracht. Er wordt een puts water geschept en daarin laat men de areometer drijven. Het streepje op de schaal bij het wateroppervlak geeft de s.m. aan.

Door de meetlat in een doorzichtige koker te steken, en deze koker met de (open) onderzijde ongeveer een halve meter onder het wateroppervlak te houden. In de koker zal het water rustiger zijn, zodat het opmeten gemakkelijker  wordt.