Seksuele stoornissen - Stoornissen in de genderidentiteit - Diagnostiek en behandeling van stoornissen in de genderidentiteit

Op basis van het chromosomenpatroon (XX: vrouw; XY: man). De fenotypische lichaamskenmerken (inwendige en uitwendige geslachtsorganen en -kenmerken) zijn daar meestal mee in overeenstemming. Bij de meeste mensen stemmen de genderidentiteit en het biologische geslacht met elkaar overeen.

• Als het fenotype (hoe dat tot uiting komt) engenotypeniet overeenkomt
  
• Als de gender-rol (wat vanuit de maatschappij verwacht wordt bij een bepaalde sekse), de genderiditeit (hoe men zichzelf voelt) en de biologische sekse, niet overeenkomt.
  

• early onset: al vanaf de kindertijd; komt bij beide geslachten voor. Gaat vaak gepaard met een seksuele voorkeur in de volwassenheid voor een individu van hetzelfde geslacht.
• late onset: pas in de adolescentie of volwassenheid; vrijwel uitsluitend bij biologische mannen. Zij vinden het dragen van kleding van het andere geslacht vaker seksueel opwindend. Dit kan een parafiel karakter krijgen.

Volgens een gefaseerd model. Het protocol hiervoor is beschreven door de World Professional Association of Transgender Health in de zgn. 'Standards of Care'. Het protocol is bedoeld om optimaal tegemoet te komen aan de hulpvraag en tegelijkertijd voldoende waarborgen te bieden tegen het nemen van onomkeerbare stappen, in het bijzonder in het traject van de lichamelijke aanpassingen.

1. Initiële psychodiagnostische fase
2. Fase van real life test met zowel diagnostische als therapeutische fasen. De persoon leeft in de genderrol van het andere geslacht om te ervaren of het functioneren in deze rol werkelijk mogelijk en bevredigend is, de persoon om kan gaan met de gepaarde stress en geslachtsaanpassing nog steeds wenselijk is. Start met hormoonbehandeling

• initiele psychodiagnostische fase
• real lifetest: de hulpvrager leeft in de genderrol van het andere geslacht en kan zodoende rechtstreeks ervaren of het functioneren in deze rol werkelijk mogelijk en bevredigend is. Ook wordt gestart met hormoonbehandelingen die vooraf gaan aan chirurgisch ingrijpen.

• Twee derde van de variantie wordt verklaart door genetische bijdrage
• Life events bij jongetjes (ernstige ziekte op jonge leeftijd, hechtingsgerelateerde opvoedingskenmerken en ouderlijke psychopathologie).

• De hulp die men bij GIS krijgt (vooral bij geslachtsaanpassing) is protocollair.
  
• Eerst is er een psychodiagnostisch stadium.
  
• Daarna gaat men leven als het andere geslacht.
  
• Daarna krijgt men hormonen die helpen veranderen.
  

Bij kinderen jonger dan 12 jaar geven 1,4% van de jongens en 2% van de meisjes aan dat ze een ander geslacht willen hebben. Het is echter bekend dat van de genderdysfore kinderen slechts ongeveer een op de vijf op latere leeftijd geslachtsaanpassing blijft nastreven. Bij 1:12000 mannen en 1:30000 vrouwen komt transseksualiteit voor.

• Beinvloedende factoren: genen, ziekte op jonge leeftijd, hechting, problemen ouders
  
• 1 op de 5 kinderen die van geslacht willen veranderen, zetten dit op volwassen leeftijd door.
  
• Soms verdwijnt de GIS helemaal bij deze kinderen (deze worden homoseksueel),
  
• Sommigen blijven zich wel anders gedragen.
  

• een aanzienlijke genetische factor (verklaart bijna tweederde van de variantie)
• life events
• hechtingsgerelateerde opvoedingskenmerken
• ouderlijke psychopathologie

Deze oorzaken verklaren m.n. GIS bij jongens