Seksuele stoornissen - Parafilieen en seksueel geweld

Door seksuele fantasieen over, zich seksueel sterk aangetrokken voelen tot en seksueel opgewonden worden door contact met specifieke seksuele prikkels en situaties. Ze betreffen vormen van seksuele opwinding en gedrag die als afwijkend van de sociale norm of als intrinsiek pathologisch beschouwd worden.

Enerzijds bestaat er de visie vanuit het medische c.q. psychopathologische model tegenover anderzijds de opvatting van parafilie als overtreding van een sociale norm.

1. Exhibitionisme
2. Fetisjisme
3. Fetisjistische transverstisme
4. Frotteurisme
5. Pedofilie
6. Seksueel masochisme
7. Seksueel sadisme
8. Voyerisme
9. Restcategorie NAO parifilieën zoals necrofilie, zoofilie, urofilie)

Zij bekritiseren het psychopathologiemodel en pleiten er voor om parafilieen als gedragsvarianten te beschouwen en niet als intrinsiek ongezond.

Exhibitionisme, fetisjisme, fetisjistisch transvestisme, frotteurisme, pedofilie, seksueel masochisme, seksueel sadisme, voyeurisme en een restacategorie van niet anderszins omschreven parafilieen.

• Als iemand opgewonden raakt van het dragen van kleren van de andere sekse.
• Men fantaseert dan dat anderen op hem vallen als vrouw.
• Men masturbeert bij de fantasie dat andere mannen zich tot hem als vrouw aangetrokken voelen.
• Autogynefilie is hier een vorm van.
  

Het vernederd, gepijnigd of vastgebonden worden of een andere manier van lijden ondergaan. Dit gedrag kan imaginair uitgevoerd worden als seksuele fantasie of daadwerkelijk tot uitvoering worden gebracht. Voor de diagnose is vereist dat de persoon lijdt onder zijn parafielr drang of er anderszins moeilijkheden door ondervindt.

• Frequentie
• Omstandigheden
• Grens tussen fantasie en daadwerkelijk uitvoeren

Het vertonen van handelingen waarbij psychologisch of lichamelijk lijden (vernedering inbegrepen) van een andere persoon seksueel opwindend is. Dit gedrag kan imaginair uitgevoerd worden als seksuele fantasie of daadwerkelijk tot uitvoering worden gebracht. Noodzakelijk is dat de persoon lijdt onder de parafiele drang, dat hij de parafiele verlangens in praktijk heeft gebracht bij een niet-instemmende ander of dat ze geleid hebben tot sociale problemen.

Uit gevalsbeschrijvingen blijkt dat de sadistische seksuele fantasieen al in de kindertijd beginnen terwijl het gedrag pas in de vroege volwassenheid vertoond wordt.

Dit is erg uiteenlopend; voor sommigen beperkt dit zich tot specifieke omstandigheden of psychische toestanden (onder invloed van alcohol of in perioden van verhoogde gespannenheid) terwijl in andere omstandigheden de behoefte aan niet-parafiele seksuele activiteit overheerst. Voor anderen vormt de parafiele prikkel de enige mogelijkheid om seksueel opgewonden te worden.

Het onderscheid tussen personen die tot handelen overgaan en personen bij wie de parafilie beperkt blijft tot het beleven van de fantasie en het ervaren van de aantrekkingskracht tot het parafiele object. Ook is er verschil in de mate waarin betrokken anderen instemmen met het gedrag of hier op meer of minder agressieve wijze toe gedwongen worden.

In een recente survey gaven 18,1% van de mannen en 10,8% van de vrouwen aan dat ze wel eens bijzondere seksuele verlangens hadden, vooral van het sado-masochistische type. Het is onbekend hoeveel personen aan de diagnostische criteria voldoen. Het aantal individuen dat zich vanwege parafiele drang met klachten en een hulpvraag aanmeldt voor hulp is klein. De verhouding van mannen en vrouwen met parafilie wordt geschat op 30:1.

Vroege theorieen stellen dat er via klassieke conditionering een toevallige koppeling zou ontstaan tussen seksuele opwinding en orgasme en een oorspronkelijk neutrale stimulus. Om dit mogelijk te kunnen maken kent het menselijke seksuele potentieel volgens dit model een groot aanpassingsvermogen.

Meer recente verklaringen veronderstellen dat voor het ontwikkelen van een parafilie, naast het conditioneringsmechanisme, ook van belang is dat de sociale context het parafiele gedrag niet afstraft of corrigeert. Een derde factor is het ontstaan van een leefwijze en een parafiele seksuele identiteit die het parafiele gedrag vergemakkelijken en goedkeuren.

Er zijn gevalsbeschrijvingen van de relatie tussen hersenschade en seksuele ontremdheid, die een parafiele vorm aanneemt a.g.v. de ziekte van Parkinson en de medicamenteuze behandeling ervan en van beschadiging van frontale corticale gebieden.

Op grond van recent neurologische en neuropsychologische vergelijkingen wordt verondersteld dat hersendisfunctioneren op het niveau van de lagere executieve functies en tekorten op het gebied van de verbale vaardigheden een rol spelen bij het ontstaan van seksueel deviante voorkeuren. Hogere cognitieve functies zouden echter intact zijn; dit zou wijzen op afwijkingen in de basale fronto-temporale cortex.