Startpagina / Samenvattingen / LA3 voortplantingstelsel / zwangerschap-placenta-prostaat

LA3 voortplantingstelsel

Q: 1. Het dunste zwellichaam heet de corpus spongiosum penis, die ligt direct onder de bekkenbodem en rond de urethra.

Bij het begin van dit zwellichaam liggen twee cowperklieren . Zij produceren slijm tijdens de seks, die in de urethra terechtkomt en dient tijdens de seks als glijmiddel.

Q: Ductus deferens (zaadleider):

Waar de bijbalgang naar boven ombuigt, gaat hij over in de ductus deferens (zaadleider). De wand van de zaadleiders bestaat uit slijmvlies, omgeven door een spiermantel van glas spierweefsel. Dit zorgt voor een snel vervoer van spermatozoa doormiddel van een krachtige peristaltiek. De zaadleider verenigt zich vlak boven de prostaat met de afvoerbuis van de zaadblaasjes tot de ductus ejaculatorius (ejaculatiekanaal).

Q: Het inwendige milieu: Vesiculae seminales (zaadblaasjes) :

Vesiculae seminales (zaadblaasjes)  Dit zijn klieren die een dik, doorzichtig, licht basisch vocht afscheiden. Ook bevat het fructose dat als voeding dient voor de spermatozoa. De zaadblaasjes monden boven de prostaat uit in de zaadleiders.

18 belangrijke vragen over LA3 voortplantingstelsel

1. Het dunste zwellichaam heet de corpus spongiosum penis,
die ligt direct onder de bekkenbodem en rond de urethra.

Bij het begin van dit zwellichaam liggen twee cowperklieren. Zij produceren slijm tijdens de seks, die
in de urethra terechtkomt en dient tijdens de seks als
glijmiddel.

De gonaden van de man:
= twee testes (zaadballen)

De zaadballen produceren de zaadcellen en het mannelijk hormoon. De
zaadballen liggen in een zakvormige huidplooi  scrotum (balzak). Deze
liggen buiten het lichaam vanwege de optimale temperatuur (2 graden
lager dan de temperatuur in de buikholte).

De testis bevat allemaal lobjes met daarin zaadbuisjes. beschrijf deze:

De testis bevat allemaal lobjes met daarin zaadbuisjes. Hier worden
de spermatozoa (zaadcellen) gevormd. Het netwerk van kanaaltjes
in de testis heten rete testis. Vanuit de rete testis vertrekken een
paar andere buisjes  ductulli efferentes die naar de bijbal gaan.
In het bindweefsel tussen de zaadbuisjes liggen groepjes cellen  leydigcellen (interstitiële cellen, produceren testosteron).

Ductus deferens (zaadleider):

Waar de bijbalgang naar boven ombuigt, gaat hij over in de ductusdeferens (zaadleider). De wand van de zaadleiders bestaat uit slijmvlies,
omgeven door een spiermantel van glas spierweefsel. Dit zorgt voor een
snel vervoer van spermatozoa doormiddel van een krachtige peristaltiek.
De zaadleider verenigt zich vlak boven de prostaat met de afvoerbuis van
de zaadblaasjes tot de ductus ejaculatorius (ejaculatiekanaal).

Het inwendige milieu:
Vesiculae seminales (zaadblaasjes) :

Vesiculae seminales (zaadblaasjes)  Dit zijn klieren die een dik,
doorzichtig, licht basisch vocht afscheiden. Ook bevat het fructose
dat als voeding dient voor de spermatozoa. De zaadblaasjes monden
boven de prostaat uit in de zaadleiders.

Het inwendige milieu:
De prostaat (voorstanderklier)

De prostaat (voorstanderklier) lijkt op een kastanjer  Het omsluit
een stukje van de urethra

Het inwendige milieu:
Urethra (pars Prostatica)

Het kapsel van de prostaat bestaat uit
straf bindweefsel met een uitgebreide doorbloeding en veel gladde
spiervezels. Binnen de prostaat bevinden zich allemaal lobjes waarin
zich klierweefsel bevind. Prostaatklieren produceren een licht zure
kleurloze vloeistof

Het doel van de meiose (reductiedeling)

is de 23 chromosomenparen
uitelkaar halen, zodat elke geslachtscel 23 chromosomen heeft. De
chromosomen bevatten de genetische informatie voor alle eigenschappen
van het individu. Homologe chromosomen zijn twee chromosomen die
voor de dezelfde eigenschap coderen.

De meiose bestaat uit twee delen:
de meiose 1 en meiose 2.

In de meiose 1 vind de splitsing van het aantal chromosomen plaats en
meiose 2 is een mitose (normale celdeling) van de haploïde dochtercellen. Crossing-over is het uitwisselen van stukjes chromosomen tijdens de
meiose 1

De eerste fase is de menstruatiefase (bloedingsfase):

Deze fase duurt ongeveer 5 dagen en treed op als er geen bevruchting
heeft plaats gevonden. De corpus luteum produceert geen oestrogeen en
progesteron meer. Er ontstaan vaatkrampen in de bloedvaten in het
endometrium. Het baarmoederslijmvlies wordt grotendeels afgestoten.

De derde fase is de secretiefase (afscheidingsfase):

Deze fase duurt van de 15de dag tot de 28ste dag.
- Het corpus luteum gaat het tweede hormoon progesteron
produceren. Progesteron stimuleert het klierweefsel om slijmerig
vocht af te scheiden.
- Glycogeen wordt in het baarmoederwand opgeslagen.
- Het endometrium wordt in optimale conditie gebracht voor de
eventuele innesteling van een embryo. Dit wordt ook wel de gestagene fase genoemd (gestatie is zwangerschap).
- Als er geen bevruchting plaats vind, neemt de oestrogene en
progesteronproductie na de 23ste dag af.
- De lichaamstemperatuur geeft tijdens de menstruele cyclus een
schommeling aan. Progesteron heeft invloed op de temperatuur
(stijgt 0.5 graad).

Vervolg van achtereenvolgende processen van embryonale ontwikkelingen:

In het endometrium liggen spiraalarteriën, dit zijn kleine spiraalvormige
bloedvaten van de moeder die zuurstofrijk en voedselrijk bloed aanvoeren.
Zuurstof en voedingstoffen gaan vanuit het moederlijke bloed via de
trofoblastcellen en vocht tussen de chorionvilli naar de chorionholte. De chorionholte is een met vocht gevulde holte die de amnionholte,
kiemschijf en blastulaholte omgeeft. Zuurstof en voedingsstoffen
diffunderen naar de kiemschijf. Aan de kant van de kiemschijf wordt de
aanleg van de hechtsteel zichtbaar. Hieruit ontstaat later de navelstreng.
Het embryo is nu geheel omsloten door endometriumweefsel

Vorming en functie van placenta

De vorming van de placenta (moederkoek) begint al in de 2de week van
de zwangerschap. Vingervormige chorionvlokken groeien vanuit het
embryonale weefsel. Door de chorionvlokken ligt de placenta stevig aan
het endometrium vast. De moederlijke vaten die in de placenta
doordringen zijn wijd en spiraalvormig  spiraalarteriën. Ze verzorgen
de aanvoer van zuurstof- en voedselrijk bloed. De afvoer van het
moederlijk bloed uit de placenta gebeurt via randsinussen  wijde vaten
aan de rand van de placenta. De placenta heeft een transport functie
maar ook een belangrijke taak als hormoonproducent.

Van het urinewegstelsel wordt tijdens de zwangerschap veel gevraagd:

- De nieren krijgen per tijdseenheid meer bloed te verwerken.
- Er kan wat meer zout in het bloed achterblijven en niet alle
glucose kan worden terug geresorbeerd. Zwangere vrouwen
hebben daardoor wel eens een beetje glucose in de urine zitten
 glucosurie.
- De volumetoename van de zwangere uterus heeft vooral in de
laatste maanden van de zwangerschap invloed op de
blaasfunctie. Je kan dan last krijgen van vaak moeten plassen,
plas niet goed op kunnen houden of moeite hebben met
plassen.

De huid vertoont een aantal zwangerschapstekenen:

- De tepelhof en de tepels worden donkerder en de bultjes in de
tepelhof worden groter.
- Door het mee rekken van de huid bij de buik en door invloed
van hormonen kunnen op de buik (of borsten) striae gravidarum (zwangerschapsstrepen) ontstaan. Dit zijn kleine
scheurtjes in het onderhuidse bindweefsel.
- Vrouwen kunnen ook last krijgen van een versterkte
huidpigmentatie (verhoogde afgifte van MSH). De toegenomen
pigmentatie in het gezicht wordt wel zwangerschapsmasker
genoemd.
- Er vind meer vetopslag plaats en talg- en zweetklieren zijn
actiever.

Het voortplantingsstelsel ondergaat tijdens de zwangerschap de meeste veranderingen:

- Al vroeg in de zwangerschap veranderen de kleur van de kleine
schaamlippen, de vaginawand en de portio van bleekroze naar
bleekrood  teken van Chadwick.
- In de baarmoeder is een slijmprop ontstaan  cervixprop.
- De uterus neemt geleidelijk in grootte en gewicht toe.
- De stand van de uterus geeft een indicatie over de vordering van de
zwangerschap.
- Bij een zwangerschapsduur van 12 weken is de fundus uteri
(bovenrand uterus) bij palpatie duidelijk boven de symfyse te
voelen.

Bevalling: harde buiken, indaling, ontsluiting, uitdrijving en
nageboorte

De partus (bevalling) is een ingrijpende gebeurtenis voor de moeder en
het kind. Hormonen spelen een rol bij het in gang zetten van de bevalling.
Spieren in de myometrium vertonen zwakke contracties. Tegen het einde
van de zwangerschap worden ze sterker en goed voelbaar, ze worden dan
aangeduid met ‘harde buiken’.
Oestrogeen  maakt de uteruswand prikkelbaar voor oxytocine. Dit leidt
tot krachtige contracties van de uteruswand en tot de afgifte van
prostaglandines door de placenta. Rond het begint van de bevalling daalt
de progesteronspiegel drastisch, waardoor de contracties niet meer
afgeremd worden.

De groei en ontwikkeling van de jeugdige, waaronder de
lengtegroei, het gewicht, de hoofdomtrek en het van
Wiechenchema

Het Wiechenschema geeft indruk van de grove en fijne motoriek en de
communicatie van een kind. Dit in een periode van 0 jaar tot ongeveer 4,5
jaar.

De vragen op deze pagina komen uit de samenvatting van het volgende studiemateriaal:

LA3 voortplantingstelsel

Bekijk samenvatting

Een unieke studie- en oefentool
Nooit meer iets twee keer studeren
Haal de cijfers waar je op hoopt
100% zeker alles onthouden

Onthoud sneller, leer beter. Wetenschappelijk bewezen.

Studiemateriaal generieke omslagafbeelding

LA3 voortplantingstelsel

18 belangrijke vragen over LA3 voortplantingstelsel

1. Het dunste zwellichaam heet de corpus spongiosum penis,die ligt direct onder de bekkenbodem en rond de urethra.

De gonaden van de man:= twee testes (zaadballen)

De testis bevat allemaal lobjes met daarin zaadbuisjes. beschrijf deze:

Ductus deferens (zaadleider):

Het inwendige milieu:Vesiculae seminales (zaadblaasjes) :

Het inwendige milieu:De prostaat (voorstanderklier)

Het inwendige milieu: Urethra (pars Prostatica)

Het doel van de meiose (reductiedeling)

De meiose bestaat uit twee delen:de meiose 1 en meiose 2.

De eerste fase is de menstruatiefase (bloedingsfase):

De derde fase is de secretiefase (afscheidingsfase):

Vervolg van achtereenvolgende processen van embryonale ontwikkelingen:

Vorming en functie van placenta

Van het urinewegstelsel wordt tijdens de zwangerschap veel gevraagd:

De huid vertoont een aantal zwangerschapstekenen:

Het voortplantingsstelsel ondergaat tijdens de zwangerschap de meeste veranderingen:

Bevalling: harde buiken, indaling, ontsluiting, uitdrijving ennageboorte

De groei en ontwikkeling van de jeugdige, waaronder delengtegroei, het gewicht, de hoofdomtrek en het vanWiechenchema

Samenvattingen die gerelateerd zijn aan LA3 voortplantingstelsel