Startpagina / Samenvattingen / Leerboek Inleiding Letterkunde / literatuur-zeventigers-brouwers

De tot 1990 - Proza - De Zeventigers

Q: Voor welke literatuuropvatting stonden de schrijvers van het Manifest voor jaren zeventig ?

Zij pleitten voor een nieuwe 'leesbare' literatuur, een terugkeer naar het gewone leven. Realisme dus. Literatuur moest er zijn voor iedereen, niet alleen voor een selecte groep van kenners.

Q: Welke kritiek had Jeroen Brouwers in 1979 op de Zeventigers?

Hij had het over 'jeugdpuistjesliteratuur', 'Kees de Jongen-syndroom' en de infantilisering van de literatuur. Hij zag de publieksgerichte literatuur van de Zeventigers als symptoom van het veranderende literaire klimaat: de schrijvers namen de literatuur niet meer serieus. Brouwers was tegen een brede literatuur voor iedereen en voor een 'herijking van de literaire normen' door een nieuwe elite.

Q: Brouwers' stuk laat nogal wat stof opwaaien, maar had weinig effect. Wat laat dat zien?

Dit laat zien dat de veranderingen in het literaire klimaat (popularisering, schaalvergroting, commercialisering) al onomkeerbaar waren.

4 belangrijke vragen over De tot 1990 - Proza - De Zeventigers

Voor welke literatuuropvatting stonden de schrijvers van het Manifest voor jaren zeventig?

Zij pleitten voor een nieuwe "leesbare" literatuur, een terugkeer naar het gewone leven.
Realisme dus. Literatuur moest er zijn voor iedereen, niet alleen voor een selecte groep van kenners.

De term "de Zeventigers" is nooit echt ingeburgerd geraakt: de schrijvers vormen ook geen hechte groep. Toch is er vanaf 1970 een aantal auteurs dat leesbare literatuur maakt, zowel in thematiek als in vorm. Wie zijn de bekendste en wat was hun favoriete genre?

Heere Heeresma
Mensje van Keulen
Maarten Biesheuvel
Hans Vervoort

Hun favoriete genre was het korte verhaal.
Anekdotisch, realistisch proza over kleine gebeurtenissen in het dagelijks leven.

Welke kritiek had Jeroen Brouwers in 1979 op de Zeventigers?

Hij had het over "jeugdpuistjesliteratuur", "Kees de Jongen-syndroom" en de infantilisering van de literatuur. Hij zag de publieksgerichte literatuur van de Zeventigers als symptoom van het veranderende literaire klimaat: de schrijvers namen de literatuur niet meer serieus.
Brouwers was tegen een brede literatuur voor iedereen en voor een "herijking van de literaire normen" door een nieuwe elite.