Bestuursprocesrecht - De toetsing van het bestreden besluit door de Bestuursrechter
6 belangrijke vragen over Bestuursprocesrecht - De toetsing van het bestreden besluit door de Bestuursrechter
Als de Bestuursrechter zich bevoegd acht, en oordeelt dat het beroep van de appellant ontvankelijk is, kan hij zich richten op de vraag of het beroep geacht is. Hoe doet hij dit?
- Hij doet dit aan de hand van de rechtmatigheid van het besluit.
"De rechter richt zich op de beroepsgronden". Wat wordt hiermee bedoelt?
- de toetsing vindt alleen plaats op de onderdelen van het besluit waar de appelent bezwaar tegen maakt. Dit komt door de taakstelling: het bieden van individuele rechtsbescherming, en niet het handhaven van het objectieve recht.
- De rechter wilt namelijk zoveel mogelijk geschillen over rechtmatigheid beoordelen, en niet zoveel mogelijk onrechtmatige besluiten vernietigen.
Wat houdt het "verbod van reformatio in peius" in?
- Wie beroep instelt, heeft niet de garantie dat zijn rechtspositie voortuit gaat, maar wel de garantie dat deze niet achteruit gaat. Tenzij een ander in beroep gaat.
- Hogere cijfers + sneller leren
- Niets twee keer studeren
- 100% zeker alles onthouden
De regel dat de Bestuursrechter zich in de toetsing beperkt tot de aspecten van het besluit waartegen de appellant beroepsgronden naar voren heeft gebracht, kent een uitzondering.
- De rechter bij de beoordeling van het beroep ambtshalve toetst aan bepalingen van de "openbare orde", in verband met de rechtsorde die door de rechter moet worden bewaakt.
- 1) Zijn bevoegdheid
- 2) De ontvankelijkheid van de appellant
- 3) De bevoegdheid van het Bestuursorgaan
Wat houdt "toetsing ex tunc" in?
- Als de Bestuursrechter een oordeel velt over de rechtmatigheid van het besluit, neemt hij het moment waarop het besluit is genomen als uitgangspunt.
- De vraag die hij zichzelf stelt: "Heeft het bestuur, gezien de feiten zoals de op dat moment waren en gezien het recht zoals op dat moment gold, een juist besluit genomen?
- Dit is het tegenovergestelde van "ex munc": dat gaat van het "nu" uit.
Wat wordt er bedoelt met "verplichting tot het ambtshalve aanvullen van rechtsgronden"?
- Dit houdt in dat de rechter verplicht is om de rechtsgronden aan te vullen, wat inhoudt dat de rechter een juridische vertaling geeft van de beroepsgronden, zodat hij kan toetsen of het besluit rechtmatig is.
- De appellant hoeft doet dit niet: doet hij het verkeerd of niet, de rechter geeft altijd een vertaling/correctie. De rechter handelt hiermee volgens het adagium "ius curia novit": de rechter kent het recht.
- De rechter hoeft zich niet te beperken tot de feiten die de partijen hebben aangevuld: hij kan de feiten aanvullen middels zijn bevoegdheden.
De vragen op deze pagina komen uit de samenvatting van het volgende studiemateriaal:
- Een unieke studie- en oefentool
- Nooit meer iets twee keer studeren
- Haal de cijfers waar je op hoopt
- 100% zeker alles onthouden