Het probleem van de wand. Frescoschilderkunst in Italie - Kunsthistorische ontwikkeling - Emoties, ruimte en volume

14 belangrijke vragen over Het probleem van de wand. Frescoschilderkunst in Italie - Kunsthistorische ontwikkeling - Emoties, ruimte en volume

Veel gebruikte termen in de beschrijvingen van wandschilderingen zijn: perspectief, ruimte, menselijke gevoelens, belevingswereld van de beschouwer.

Onder welke noemer zijn deze termen samen te vatten?

Het "streven om de beschouwer bij de voorstelling te betrekken"

Giotto maakte fresco's rond 1320 voor welke traditie binnen fresco's heeft hij een vroege voortrekkersrol gespeeld?

Het streven om de beschouwer te betrekken in de fresco door aan te sluiten bij de belevingswereld.

Waarmee onderscheiden de mozaïek scenes van frescoschilderingen als het gaat het uitstralen van emotie?

Mozaïek scenes bevatten vaak figuren die als mensen te herkennen zijn, maar hebben nauwelijks een menselijke uitstraling.

  • Hogere cijfers + sneller leren
  • Niets twee keer studeren
  • 100% zeker alles onthouden
Ontdek Study Smart

Welke Italiaanse schilder vond het centraalperspectief uit?

Masaccio

Wie zette de toon om de beschouwers niet op afstand buiten de voorstelling te houden, door het weergeven van emoties, ruimte, diepte en volume?

Giotto. En hij werd door volgende generaties verbeterd.

Door wie werden de  aspecten van ruimte, diepte en volume werden na Giotto verder uitgewerkt?

  • Taddeo Gaddi ging door op het werk van Giotto
  • Masaccio vond het centraalperspectief uit
  • Leonardo en Rafaël benutte het perspectief om hun composities onder te verdelen en te structureren.

Waarmee ging de ontwikkeling van de frescoschilderkunst in Italië vrijwel gelijk op?

Met het streven om de beschouwers bij de voorstelling te betrekken.
Door weergave van emoties, ruimte en volume. Giotto is hiermee begonnen: De dood van Sint Franciscus ca 1320.

Andere kunstenaars gingen verder waar Giotto gebleven was bij het betrekken van de beschouwer bij de voorstelling. Wie en hoe?

  • Da Vinci: Het laatste avondmaal: werkte het weergeven van emoties verder uit. Iedere discipel reageert op zijn eigen wijze op Christus' voorspelling dat één van hen hem zal verraden.
  • Caravaggio Bekering van Paulus (1601): hij trekt de beschouwer als het ware de voorstelling in middels de arm van Paulus
  • Masaccio De Drie-eenheid (ca 1425-1428): de uitvinding van het centraalperspectief. Mensen en hun emoties konden nu in een "echte" omgeving geplaatst worden.

Veel gebruikte termen in de beschrijvingen van wandschilderingen zijn

perspectief, ruimte, menselijke gevoelens, belevingswereld van de beschouwers. 'streven om de beschouwers bij de voorstelling te betrekken'
Dit streven speelt in zekere zin een rol in iedere vorm van beeldende kunst

Wat in de besproken schilderingen zo van belang is, is dat zij zijn gemaakt als een middel om de beschouwers aan te zetten tot overdenking en in het geval van een religieus onderwerp, tot inleving. Natuurlijk kunnen ook schilderingen op paneel of doek daartoe aanzetten.

maar door het hoge aanzien van de frescotechniek, door de vaak levensgrote afmetingen en door de plaatsgebondenheid aan meestal openbare gebouwen, kwam dit streven in wandschilderingen zeer nadrukkelijk tot uiting

Het streven om beschouwers bij de voorstelling te betrekken, ontwikkelde zich min of meer tegelijktijd met de frescoschilderkunst in Italie

De mozaiekscene met hetsterfbed van Maria van Torriti ui 1295 bevat figuren die weliswaar als mensen te herkennen zijn, maar nauwelijks een menselijke uitstraling hebben. Geen van hen richt zich tot de beschouwers en hun opstelling is zo volmaakt symmetrisch en daardoor 'gesloten', dat de bescouwers als hjet ware buiten de voorstelling worden gehouden en geen aansporing ontvangen om zich in te leven en mee te voelen

Uit de frescoschilderingen van Giotto, ruim 20 jaar later, spreekt een heel andere geest. In de dood van Sint Franciscus heeft hij de beschouwers nadrukkelijk niet op eenafstand buiten de voorstelling gehouden

door de weergave van emoties, ruimte en volume heeft hij hen daarentegen juist bij de voorstelling willen betrekken.
-> Giotto zette de toon voor vele volgende generaties van kunstenaars
=> de weg van inspelen op het medeleeven van de beschouwers door de voorstelling zo dicht mogelijk bij hun belevingswereld te brengen

Het weergeven van emoties werd door da Vinci verder uitgewerkt

in het laatste avondmaal heeft hij geprobeerd elk van de discipelen op zijn eigen manier te laten reageren op Christus voorspelling dat 1 van hen hem zal verraden. De een zit te peinzen, de ander gebaart heftig, en weer een ander springt op en vraagt Christus of hij het is. Ieder van de discipelen is als een individu met een persoonlijkheid weergegeven
-> de beschouwers is een menselijk gebeuren voor ogen gesteld, dat zij zich kunnen voorstellen en waarin zij zich kunnen inleven

100 jaar later werkte Carabaggio het middel van emoties om de beschouwer bij het bijbelse gebeuren te betrekken nog verder uit

paulus ligt heftig gebarend op de grond. Zijn arm steekt als het ware de voorstelling uit om de beschouwers vast te pakken en de voorstelling in te trekken

De vragen op deze pagina komen uit de samenvatting van het volgende studiemateriaal:

  • Een unieke studie- en oefentool
  • Nooit meer iets twee keer studeren
  • Haal de cijfers waar je op hoopt
  • 100% zeker alles onthouden
Onthoud sneller, leer beter. Wetenschappelijk bewezen.
Trustpilot-logo