Samenvatting: Medisch Ziekteleer

Lees hier de samenvatting en de meest belangrijke oefenvragen van MEDISCH ZIEKTELEER

• 1 CARDIOVASCULAIR STELSEL

• 1.1 ARTERIËLE HYPERTENSIE

  Dit is een preview. Er zijn 7 andere flashcards beschikbaar voor hoofdstuk 1.1
  Laat hier meer flashcards zien

• Welke geneesmiddelengroepen gebruiken we om hypertensie te behandelen?

  Diuretica:
  B-blokkers:
  ACE remmers:
  Sartanen of angiotensine II receptorblokkers
  Calciumantagonisten
  Choleserolverlagende middelen

• Geef kort voor elke groep de essentie van de werking NAMELIJK diuretica b-blokkers, ace remmers.

  Diuretica: verminderen de hoeveelheid water in het bloed het hartdebiet of de cardiac output en doen de rr dalen tot een veiliger waarde.
  
  B-blokkers: remmen de adrenaline en het orthosympatisch zenuwstelsel. Ze verminderen ook de zuurstofbehoefte van het hart.
  
  ACE remmers: of angiotensine converting enzyme remmers werken vaatverwijdend voornamelijk thv de kleine slagaders en diuretisch.

• Geef kort voor elke groep de essentie van de werking.cholesterol verlagende middelen? 

  Choleserolverlagende middelen remmen een beslissende stap in de productie van cholesterol in de lever  en verhogen de verwijdering van ldl uit de bloedbaan. Patienten met hoge cholesterolwaarden ondanks dieet alsook diabetes patienten nemen deze middelen statines voor een drastische verlaging van bloedwaarden van cholesterol en ldl.
  Naast cholesterolverlagende medicatie kunenn ook de verhoogde triglyceriden aangepakt worden  met hypolipermierende middelen 

• Wat is de doelstelling van de behandeling bij hypertensie?

  De doelstelling van de behandeling is de bloeddruk<140/90 mmHg bij alle patienten en >130/90mmHg bij patienten met diabetes melilutis of nierinsufficientie.
  De farmacologische behandeling dient stapsgewijs te worden ingesteld en voorzichtigheid is geboden bij oudere patienten.  Bij deze groep mag  zoals hoger vermeld. De systolische bloeddruk wat hoger oplopen.  Wordt deze te laag dan kan de hersendoorbloeding en de coronaire doorbloeding in het gedrang komen en aanleiding geven tot en cerebrovasculair accident en een hartinfarct. 

• Welke complicaties ken je voor hypertensie?

  De weerslag van hypertensie op verschillende lichaamsdelen is zeer bedreigend. Hypertrofie vna het linker ventrikel waardoor hartfalen kan onstaan aan angina pectoris en myocardinfarct achteruitgang van de nierfunctie uitlokken van een cva aantasting van netvliesarteriën met bloedingen en vochtuitstortingen waardoor visusvermindering optreedt

• 1.2 ANGINA PECTORIS

  Dit is een preview. Er zijn 2 andere flashcards beschikbaar voor hoofdstuk 1.2
  Laat hier meer flashcards zien

• Welke zijn de risicofactoren voor angina pectoris?

  De risicofactoren van angina pectoris kunnen velerlei zijn. Te weinig lichaamsbeweging, te veel en te vet eten, te veel roken en psychische spanningen. 

• Wat is de oorzaak van het ontstaan van angina pectoris?

  De oorzaak van dit onevenwicht is meestal een vernauwing van de kransslagaders (coronairsclerose). Wanneer de patiënt een inspanning levert of een emotie beleeft, heeft het hart meer zuurstof nodig maar de coronairen kunnen die niet bieden. 

• Hoe stellen we de diagnose van angina pectoris?

  De diagnose wordt gesteld door technische onderzoeken.Het ECG (electrocardiogram) kan afwijkingen tonen. Indien geen afwijkingen te zien zijn en de symptomen zeer suggestief zijn voor een angina pectoris, wordt een fietsproef uitgevoerd. Daarnaast kan een myocardischemie d.m.v. een spect scan of een CT-scan van de kransslagaders de vernauwing van de coronairen vaststellen. 

• 1.3 ACUUT CORONAIR SYNDROOM

  Dit is een preview. Er zijn 7 andere flashcards beschikbaar voor hoofdstuk 1.3
  Laat hier meer flashcards zien

• Welke zijn de risicofactoren van het coronair syndroom?

  Bevorderende factoren zijn overgewicht, te weinig lichaamsbeweging, roken, hypertensie en diabetes mellitus. = teveel glucose

• Hoe stellen we de diagnose van het coronair syndroom methode sintigrafie?

  Scintigrafie:  een onderzoek waarbij met behulp van een radioactieve stof de werking van organen of klieren, of aandoeningen aan het skelet worden onderzocht.