Rectaal bloedverlies

22 belangrijke vragen over Rectaal bloedverlies

Oorzaak fissura ani

Een fissura ani wordt veroorzaakt door hypertonie van de interne anale sfincter. En gevolge van pijn treedt een spasme op van de interne anale sfincter. Hierdoor wordt de vascularisatie nog verder gecompromitteerd en kan ulceratie het gevolg zijn

Kenmerken fissura ani

Kenmerkend van een anale fissuur is pijn na defecatie die één á twee uur kan aanhouden. Een anale fissuur kan tevens zorgen voor helderrood bloedverlies en pijn na defecatie.

Prognose fissura ani

circa 90% van de acute fissuren spontaan (zonder enige interventie) genees. een percentage van de acute fissuren zal refractair zijn voor de behandeling of de behandeling zal falen in het kader van therapietrouw, bijvoorbeeld staken, in verband met hoofdpijnklachten bij conservatieve middelen. Naar schatting is er in 1/3 van patiënten die worden behandeld met lokale middelen progressie naar een chronische fissuur en wordt de recidiefkans na behandeling met alleen chemische relaxantia rond de 50% geschat.
  • Hogere cijfers + sneller leren
  • Niets twee keer studeren
  • 100% zeker alles onthouden
Ontdek Study Smart

Behandeling fissura ani

- laterale interne sfincterotomie (LIS). Genezingspercentages 90 - 100%
Risico (10%) op soiling of incontinentie van flatus -> vandaar alleen een LIS bij patiënten  bij wie de conservatieve therapie niet werkt.
- fissurectomie en angioplastiek. -> minder kans op post OK incontinentie

Diagnose symptomatische hemorroïden.

Aan de hand van de klachten en een rectaal toucher, proctoscopie

Behandeling symptomatische hemorroïden

Behandeling graad 1 en 2 = RBL 2 - 4 bandjes per keer, na max 4 behandelingen OK, bij max 2 behandelsessie en geen afname van het bloedverlies -> uitsluiten van andere pathologie.
Behandeling graad 3: RBL, na max 4 behandelingen -> hemorrhoïdectomie/pexie.
Bij graad 4 en 4 circulaire hemorroïden -> SH (?) vanwege minder pijnklachten na de OK, als alternatief een CH (?)
Leefstijladvies, laxatie (psylliumvezels), zalf of zetpillen met lidocaïne of met zink

Wat is colitis ulcerose

Is een IBD (Inflammatory Bowel Disease). De darm is hierbij aaneengesloten ontstoken.

Oorzaken colitis ulcerosa

Oorzaken: niet bekend, factoren die meespelen: afweersysteem, erfelijkheid, bacteriën in de darm, stress, roken. De ontstekingen worden NIET veroorzaakt door een infectie met een virus, bacterie of parasiet

Wat is morbus Crohn

De ziekte van Crohn is een chronische ontsteking van het spijsverteringskanaal. Bij deze ziekte is er sprake van een ontsteking, die zich uit kan breiden tot diep in de darmwand. De darmwand is niet aaneengesloten ontstoken; gezonde en zieke stukken darm wisselen elkaar af. Er kunnen ontstekingen voorkomen in het hele spijsverteringskanaal, van de mond tot aan de anus.

  • Jaarlijks krijgen ongeveer 1.000 mensen de diagnose ziekte van Crohn in Nederland.
  • De ziekte wordt meestal ontdekt tussen het 15e en 30e levensjaar.
  • Vrouwen krijgen de ziekte iets vaker dan mannen.

Verhoogde kans op coeliakie bij

  • een familielid coeliakie heeft (zoals je vader/moeder, broertje/zusje);
  • je een andere auto-immuunziekte hebt, bv. een schildklierafwijking, hepatitis of diabetes mellitus type 1;
  • je een tekort hebt aan immuunglobuline A, een IgA-deficiëntie;
  • je het syndroom van Down, Turner of Williams hebt.

Oorzaken van darmkanker (uitleg)

Er zijn meerdere factoren die een rol spelen bij het ontstaan van darmkanker. Darmkanker ontstaat uit poliepen. Een poliep is een goedaardige voorloper van darmkanker, een soort ‘pukkel’ die op den duur kan uitgroeien tot een kwaadaardig gezwel. Bij een kleine groep is er een erfelijke aanleg voor darmkanker. In die families komt darmkanker veel vaker voor dan in andere families. Daarnaast spelen omgevingsfactoren bij het ontstaan van alle vormen van darmkanker een grote rol. Met omgevingsfactoren bedoelen we onder andere ons voedingspatroon en onze leefstijl.

Diagnose van darmkanker (uitleg)

- coloscopie -> Als er darmkanker gevonden is, kunnen er verschillende vervolgonderzoeken plaatsvinden. Deze geven meer inzicht in de uitgebreidheid en het stadium van de ziekte. Daarna kan er een keuze gemaakt worden voor de meest optimale behandeling.

Wat doet curatieve chemotherapie

Curatieve chemo geneest en brengt de patiënt in remissieEen curatieve chemotherapie kan bepaalde soorten kanker volledig en definitief genezen. Ze kan alleen worden toegediend of in combinatie met chirurgie, radiotherapie en/of hormoontherapie.
Als de kanker niet volledig en definitief genezen kan worden, kan een curatieve chemo wel tot remissie leiden. Dat betekent dat er na onderzoek geen kankercellen meer gevonden worden. De remissie kan lang duren en de patiënt leidt vaak een normaal leven. Normaal wordt iemand genezen verklaard zodra hij drie tot vijf jaar in remissie is.

Wat doet palliatieve chemotherapie

Een chemotherapie kan ook palliatief zijn als de kanker niet kan worden genezen. Ze kan de ziekte vertragen door de tumor te verkleinen, door uitzaaiingen te vernietigen of hun aantal te verminderen. Zo kan de levensverwachting soms met meerdere jaren verlengd worden.
Een chemotherapie kan ook je comfort en je levenskwaliteit verbeteren. Doordat de chemo de tumor verkleint, verzacht ze ook de pijn en andere symptomen

Hoe gaat de toediening van chemotherapie

Meestal worden de geneesmiddelen voor een chemokuur intraveneus toegediend. Je krijgt dus een spuitje rechtstreeks in je aders of via een infuus. Maar sommige middelen kun je ook oraal innemen. Een chemotherapie wordt bijna altijd in het ziekenhuis gegeven, maar dan wel ambulant.

Wat is het doel van radiotherapie/bestraling

Het doel van bestraling is om kankercellen te vernietigen. Daarbij wordt geprobeerd gezonde cellen zoveel mogelijk te sparen.

Toepassingen bestraling/radiotherapie

Bestraling wordt veel gebruikt in de behandeling van kanker. Andere veelgebruikte behandelingen zijn operatie en chemotherapie. Vaak wordt een combinatie van behandelingen toegepast.

Autosomale dominante aandoeningen

Bij een autosomale dominante aandoeningen is het ziekmakende gen de baas. Dit betekent dat wanneer één dominant gen wordt geërfd, de aandoening ook wordt overgeërfd. Het dominante gen overwint de gezonde versie van het gen dat van de andere ouder is gekregen. Bij een heterozygote, zieke ouder en een homozygote, gezonde ouder is er dan 50% kans dat de ziekte wordt overgeërfd.

Moeder (XX) met een dominante X-chromosale aandoening heeft de mutatie

Wanneer de moeder (XX) bij een dominante X-chromosomale aandoening de mutatie heeft (en dus ook de aandoening), kan ze een X-chromosoom met de mutatie of het gezonde X-chromosoom doorgeven. De kans is dan dus 1 op de 2 (50%) dat haar zoons of dochters de ziekte krijgen.

Vader (XY) met een dominante X-chromosale aandoening heeft de mutatie

Voor een vader met de mutatie ligt dit anders. Hij geeft zijn X-chromosoom met de mutatie namelijk altijd door aan zijn dochters, want zij krijgen altijd zijn X-chromosoom. Wanneer een vader een X-chromosomale dominante aandoening (en dus ook de aandoening) heeft, krijgen al zijn dochters dus de ziekte. Dochters erven immers één van hun X-chromosomen van de vader. Zonen erven altijd het Y-chromosoom van hun vader; zij kunnen de aandoening dus niet krijgen.

Wat is intermediaire overerving:

Bij intermediare overerving zijn geen van beide genen dominant of recessief. Beide genen zijn even sterk. Dit leidt tot een intermediar fenotype, waarbij beide genen gedeeltelijk tot uiting komen. Een voorbeeld van intermediare overerving gebeurt bij het leeuwenbekje. Het leeuwenbekje kan rode, witte of roze bloemen hebben. De genen voor rood en wit zijn even sterk. Wanneer een rood en een wit leeuwenbekje met elkaar kruisen, komen hier altijd roze nakomeling uit.

Wanneer deze roze nakomelingen door zelfbestuiving verder voortplanten, is de verhouding roze, rood, wit 2 : 1 : 1.

Wat is codominante overerving

Wanneer beide allelen wel tot expressie komen, maar niet als mengvorm, spreken we over codominante overerving. Een voorbeeld hiervan vinden we bij de rododendron. Zowel het allel voor roze als voor witte bloemen komt tot uiting; het gevolg is bij kruising van een roze en een witte bloem altijd een tweekleurige bloem.

Wanneer de tweekleurige nakomelingen door zelfbestuiving verder voortplanten, leidt dat tot 50% tweekleurige bloemen, 25% witte bloemen en 25% roze bloemen.

De vragen op deze pagina komen uit de samenvatting van het volgende studiemateriaal:

  • Een unieke studie- en oefentool
  • Nooit meer iets twee keer studeren
  • Haal de cijfers waar je op hoopt
  • 100% zeker alles onthouden
Onthoud sneller, leer beter. Wetenschappelijk bewezen.
Trustpilot-logo