Intracellulair compartments and protein sorting

transport door relatief grote kernporie.

Aan de nuclear lamina kant, dus het inner nuclear membrane. 

Transport gaat door de kernporiën, waar allemaal eiwitten in zitten die selectie kunnen houden. Kleine moleculen kunnen hier passief langs diffunderen, terwijl grote moleculen alleen door kunnen gaan mbv actief transport. Dit is GTP-afhankelijk.

Cristae. 

transport in vesikels (blaasjes)

De receptor bindt aan de cargo, dit complex wordt geïmporteerd. RAN-GTP bindt aan de receptor en de cargo dissocieert. Ran-GTP met de receptor wordt weer ge-exporteerd. Ran-GAP stuurt het signaal voor hydrolyse van Ran_GTP, hierdoor wordt Ran-GDP gevormd. Dit dissocieert van de recptor en het GDP laat los van het Ran en er bindt weer een GTP. De 'nieuwe' Ran-GTP wordt de cel weer geïmporteerd.

Kristal of kristallijne kern.

Het bevat een boel enzymen, waaronder waterstofperoxide producerende, die zorgen voor de afbraak van vetzuren en H2O. Ook wel perixosomale beta oxidatie. 

De amfipatische alphahelix bindt aan het TOM-complex (aan buitenmembraan) die het eiwit over het membraan naar het TIM23-complex transporteert. Deze transporteert het eiwit in de matrix. Hier wordt de amfipatische alphahelix geknipt (door het knippen werkt het eiwit goed, anders kon het eiwit ook al actief worden op de verkeerde plek, zoals in het cytosol). De import gebeurt in ontvouwen toestand. Om het eiwit in ontvouwen toestand te beschermen (anders kunnen eiwitten aan elkaar gaan plakken) binden HSP (heat shock proteins) aan de eiwitten. Om de HSP weer van het eiwit af te halen is ATP nodig.

Dat is het positieve signaal:- lys-lys-lys-arg-lys-

Dit kan op verschillende plaatsen zitten in het eiwit maar altijd middenin.

Het eiwit bindt aan het TOM-complex. In de intermembraanruimte binden er chaperones aan het eiwit. Het eiwit bindt aan het SAM-complex  en zo is er insertie van een eiwit in de buitenmembraan.

Gated transport, vesicular transport en transmembrane transport. 

Het is een eiwit dat continu van de kern naar het cytosol gaat en dan weer naar de kern. Dit wordt gestimuleerd door Ran-GAP en Ran-GEF. Want door binding van GTP aan Ran, laat die zijn cargo los en is het dus getransporteerd van het cytosol naar de kern. 

Het eiwit bevat twee signaalsequenties (N-terminus). De eerste is een amfipatische alphahelix, waarmee het eiwit in de stroma terecht komt. Dit signaal wordt eraf geknipt en het tweede signaal zorgt voor de import naar het thylakoid. In het thlakoid lumen wordt de signaalsequentie afgeknipt. Ook hier is het eiwit weer in ontvouwen conformatie.

In het cytosol is geen potentiaal bij het cytosolmembraan (wel bij mitochondrion), maar bij de thylakoidmembraan.

Signaal: 3 C-terminale aminozuren, de zogenaamde PTS1.
Eiwitten worden peroxins genoemd.
Receptor van PTS1 is Pex5.

- Import door OM en IM tegelijkertijd. (contact sites)

- Precursor in ontvouwen toestand. 

Het is een N-terminus adres. Dat betekent dat het adres altijd aan het begin van het eiwit zit. En het is een amfipatische alfa helix.

Een helix met zowel hydrofobel als hydrofyle onderdelen.

De signalen zitten aan de N-terminus en het zijn hyydrofobe aminozuren gevolgd door geladen aminozuren.

TIM 22 zit alleen bij het IM. TIM 23 heeft een hydrofobe alpha-helix extentie in het OM en heeft bovendien aan het IM een Hsp70 import ATP-ase. 

Een chaperonne is een beschermer, het zorgt ervoor dat een ontvouwen eiwit niet gaat samen klitten. 

de import is co-translationeel: het eiwit wordt getransporteerd terwijl het gemaakt wordt. De translocator op het membraan is in normale toestand gesloten en gaat pas open als het bindt aan een ribosoom.  De receptor SRP bindt aan het ribosoom en SRP bindt aan zijn receptor. Het ribosoom wordt aan de translocator gebonden en SRP gaat weer weg.

Het eiwit gaat door het membraan. Het hydrofobe gedeelte blijft in de membraan hangen, zo kan het gebeuren dat de N-terminus in de lumen zit, terwijl de C-terminus in het cytosol zit. Enzymen kunnen suikers aan de eiwitten plakken --> glucolysering.

Membraanpotentiaal over IM en ATP aanwezigheid in cytosol en matrix. 

# C-terminale aminozuren en peroxines. 

Het signaal is de N-terminus en de hydrofobe aminozuren worden gevolgd door geladen aminozuren. Bovendien is de import cotranslationeel, want ribosomen binden aan het ER membraan.

Alleen in het ER en het is het binden van suiker aan een eiwit.

Dan wordt er een signaal afgegeven waardoor er transcriptie plaatsvindt en er meer chaperonnes komen. 

Dit betekent dat het ribosoom bij de eiwitsynthese letterlijk op het ER-membraan zit waardoor het eiwit d.m.v. een kanaal zo het ER -membraan binnenkomt. 

Dit betekent dat het ribosoom het eiwit in het cytosol produceert het dat het eiwit dan vervolgens het ER-membraan doorgaat.