Operaregie - De mislukte regisseur - De componist en het theater

6 belangrijke vragen over Operaregie - De mislukte regisseur - De componist en het theater

Welke opvattingen hadden de componisten, die de grenzen van het operagenre steeds verlegden?

Meyerbeer, Verdi, Wagner hadden ook sterke opvattingen over de theatrale kant van de opvoering, juist omdat zij de ambitie hadden auteur te zijn van het geheel van de voorstelling. Niet alleen bepaalden zij in verregaande mate hoe het libretto eruit moest zien, zij wilden vervolgens ook dat hun ideeën op het toneel waar werden gemaakt.

Welke wens ontstond bij de componist?

Dat elke uitvoering van zijn werk een reproductie moest zijn van een modelopvoering, die door hem zelf was geleid. Daartoe ontstonden, in Frankrijk al vanaf 1823, modelboeken over de gewenste opvoering met gedetailleerde aanwijzingen voor toneelbeeld en mise-en-scene.

Het spreekt vanzelf dat de allesomvattende auteursambitie van de romantische componist moest botsen met de ensceneringstradities en de autonomie van de beroepsgroepen. Waarin slaagde de scenografen nochtans vrij goed?

Om, voortbouwend op de barokke verworvenheden, ruimtes te ontwerpen die redelijk tegemoet kwamen aan de eisen van de nieuwe opera. De beroepsgroep van de toneelbouwers was flexibel genoeg om de nieuwe uitdagingen aan te gaan.
  • Hogere cijfers + sneller leren
  • Niets twee keer studeren
  • 100% zeker alles onthouden
Ontdek Study Smart

De barokopvoeringen werden beschouwd als creatieve gebeurtenissen, doordat het in grote mate geimproviseerde opvoeringen waren, waarbij de zangers ter plekke ingewikkelde versieringen bedachten van de gegeven melodieen. De grote componisten deden hun uiterste best om de voorstellingen tot reproducties te maken, waarbij de echte creatie achter de tafel van de componist plaats moest vinden.
Juist/onjuist?

juist

Wat was de achilleshiel van de negentiende-eeuwse opera?

Het acteren. De acteertraditie die in de opera seria gebruikt werd, was ten ene male ongeschikt voor de voorstellingen die de componisten voor ogen stonden. Zowel de rolopbouw, het samenspel als de mise-en-scene van het classicistische acteren stonden haaks op de eisen van de nieuw libretto's.

De achilleshiel van de 19e eeuwse opera wat het acteren. Zowel de rolopbouw, het samenspel als de mise-en-scene van het classiscistische acteren stonden haaks op de eisen van de nieuwe libretto's. Welke eisen waren dat?

- De zangers moesten individuele, gekwelde mensen van vlees en bloed creëren, maar hadden een acteertechniek geërfd die personages niet 'creëerde' maar presenteerde met minimale middelen.
- de zangers opereerden in libretto's vol indringende handelingen, maar moesten putten uit een speltraditie waarin handelingen afwezig waren. 
- De zangers werd gevraagd dagelijks gedrag en mimieken te produceren, terwijl ze waren opgeleid in het tonen van zeer genormeerde illustratieve, expressieve en retorische gebaren.

De vragen op deze pagina komen uit de samenvatting van het volgende studiemateriaal:

  • Een unieke studie- en oefentool
  • Nooit meer iets twee keer studeren
  • Haal de cijfers waar je op hoopt
  • 100% zeker alles onthouden
Onthoud sneller, leer beter. Wetenschappelijk bewezen.
Trustpilot-logo