The Rake's Progress (1951) Igor Stravinsky - De opvoeringspraktijk

11 belangrijke vragen over The Rake's Progress (1951) Igor Stravinsky - De opvoeringspraktijk

Welke drie cruciale momenten zijn er aan te wijzen in de receptiegeschiedenis van The Rake's Progress?

De wereldpremière in Venetië in 1951, de uitvoering in Stockholm in 1961 in de regie van Ingmar Bergman en de opvoering in Boston in 1967.

Waar hadden de meeste publicisten het tussen 1951 en 1961 bij hun bespreking van de opera, vooral oog voor?

Voor het vervreemdingsaspect in de uitwerking van de moraliteit en in de muziek. Beide vormen van vervreemding had men meteen in de gaten, al zag men het bij de moraliteit scherper dan bij de muziek.

Welke mening hadden veel critici?

Het libretto was volgens hen zwak en de componist was daar mede schuldig aan. De schoonheid van de muziek compenseerde de onsamenhangendheid van de losse taferelen.
  • Hogere cijfers + sneller leren
  • Niets twee keer studeren
  • 100% zeker alles onthouden
Ontdek Study Smart

Tijdens het componeren van de The Rake's Progress koos Stravinsky voor een klavecimbel, maar vanwege de grote ruimte van de Metropolitan Opera werd de klavecimbel partij vervangen door een piano. Bij de meeste uitvoeringen en plaatopnamen daarna werd ook gespeeld op een piano.
Juist/onjuist?

onjuist Er werd juist werd terggegrepen op het klavecimbel.

Welk element bleef van 1951 tot 1967 ongewijzigd?

Vanwege de rol van Hogarth koos de regisseur telkens voor een decor in achttiende-eeuwse stijl.

De tweede mijlpaal is de uitvoering in Stockholm in de regie van Bergman. Bergman was een groot bewonderaar van Stravinsky. Hij nam de moraliteit bij Stravinsky centraal. Hoe waren de decors bij Bergman?

Zo onopvallend mogelijk, het specifieke  werd systematisch ontzien. De zangers speelden met gestileerde bewegingen en stonden met hun rug naar het publiek. Als het verhaal te veel leek te ontroeren, doorbrak Bergman onmiddellijk een mogelijk emotionele deelname van het publiek om deze bewust te maken van de essentie van het verhaal, want Stravinsky wil iets vertellen en dat iets is de moraal van de moraliteit. Decorwisselingen werden tot het minimum beperkt. Voor Bergman bestond de moraliteit uit twee delen: de 'rise' en 'fall'.

Wat was gebruikelijk na Bergmans enscenering?

Het moraliteitskarakter van de opera in de regie te accentueren.

De derde mijlpaal is de voorstelling in Boston in 1967. Met welk partituur-voorschrift werd rigoureus de hand gelicht?

Het decor was bewust niet op Hogarth gebaseerd. De handeling speelde niet in het achttiende-eeuwse Engeland. De voorstelling was 'een duizelingwekkende serie van visuele grappen, projecties, psychedelische uitbarstingen.

Welke twee effecten had de voorstelling in Boston?

De moraliteit is niet tijdgebonden, dus het decor hoeft niet per se tijdgebonden achttiende-eeuws te zijn; en men kan het decor zo gek maken als men maar wil.

Zijn er naast deze 'hoofdstromen' (Hogarth, moraliteit, absurditeit) nog andere varianten uitgewerkt?

Vele 'losse'voorstellingen met ideeën die eenmalig zijn uitgewerkt. Hockney baseerde zich in zijn decors op de kopergravures van Hogarth en veranderde diens zwart-wit afbeeldingen in lichte, veelkleurige objecten, zodat hij trouw bleef aan Hogarth en tegelijk zijn eigen moderne smaak kon uitleven. Hockneys decor bleek later geschikt te zijn voor zowel grote als kleine podia.

Sindsdien zijn er vele voorstellingen op het operatoneel verschenen met niet-achttiende-eeuwse decors. Wat deden sommige regisseurs?

Sommige regisseurs beperkten zich tot details, voor anderen is absurditeit leidraad bij de gehele voorstelling.

De vragen op deze pagina komen uit de samenvatting van het volgende studiemateriaal:

  • Een unieke studie- en oefentool
  • Nooit meer iets twee keer studeren
  • Haal de cijfers waar je op hoopt
  • 100% zeker alles onthouden
Onthoud sneller, leer beter. Wetenschappelijk bewezen.
Trustpilot-logo