Samenvatting: Over Leren, Onderwijs En Instructie

Lees hier de samenvatting en de meest belangrijke oefenvragen van over leren, onderwijs en instructie

• Studietaak 6

  Dit is een preview. Er zijn 10 andere flashcards beschikbaar voor hoofdstuk 28/12/2015
  Laat hier meer flashcards zien

• Welke opvattingen over hun beroep zijn van invloed op het leren van (beginnende) leraren?

  -Leraren hebben al een bak aan ervaring voordat zij beginnen met de opleiding tot leerkracht, aangezien zijn in hun hele leven al veel tijd hebben doorgebracht in de schoolbanken.
  -Het handelen van de ervaren professional lijkt “vanzelfsprekend” je ziet de opbouw niet meer van de les en daardoor lijkt het allemaal heel eenvoudig.
  -En je hebt verschillende manieren van leren: kennisgericht, persoonsgericht vaardigheidsgericht en praktijkgericht.

• Wat kenmerkt situaties die het leren van leraren in de praktijk uitlokken?

  Er moet zich dan een situatie voordoen waaruit blijkt dat je het niet meer redt met je kennis die je al bezit. Het bestaande repertoire is niet meer toereikend om het probleem op te lossen. Hierbij moet de betrokkene dit zelf wel herkennen en erkennen. Dus je wanneer je situaties wilt creëren voor het leerproces moet je niet allen een situatie van “ontoereikendheid creëren, maar is ook het bewust worden hiervan belangrijk.

• Welke verschuivingen hebben er plaatsgevonden in het denken over het opleiden van docenten en het type kennis dat daarbij relevant is?

  Eerst was het opleiden van docenten vooral gericht in de kennis op het opdoen van kennis hierbij werd de kennis extern geleerd en neergelegd bij de theorieën die werden aangereikt. Hierna werd de kennis vooral geleerd door praktijksituaties, op basis van interne en externe bronnen, en weer gefilterd door eigen ervaringen, werd dit zelf gegenereerde kennis van docenten.

• Welke rol spelen efficiency, routine en innovatie in expertgedrag en het leren van leraren?

  Het opbouwen van routine is noodzakelijk wanneer je leraren tot expert wil laten groeien, maar het mag niet uitsluitend leiden tot routinematig gedrag. Doordat de routine zorgt dat men minder cognitief belast is moet men de overige energie steken in het verkennen van innovatieve trajecten en mogelijkheden. Dit betekend dat de expert geleerd moet hebben om dat niet bedreigend te vinden, en met name moet durven accepteren dat het experimenteren met nieuwe aanpakken een, tijdelijke, terugval in ‘efficiency’ te weeg zal brengen.

• Wat is daarin het belang van de ‘optimal adaptability corridor’?

  Er moet sprake zijn van het tegelijk en in evenwicht ontwikkelen van routines en innovatieve aanpakken.
  Dit betekend dat voor aanstaande leerkrachten het zal betekenen dat vat er enerzijds vooral geïnvesteerd moet worden in het aanleren van beproefde routines en anderzijds op basis van de juiste inschatting van eigen mogelijkheden, aanmoediging tot het verkennen van nieuwe aanpakken moet plaatsvinden.

• Hoe zijn recente ideeën over de aard van docentkennis van invloed op het belang dat gehecht wordt aan het leren in authentieke contexten?

  Docenten moeten wel de condities hebben om deze authentieke contexten toe te kunnen passen, maar wanneer er doormiddel van authentieke situaties wordt geleerd zijn aanstaande leraren wel beter in staat zich staande te houden in deze situaties en hierin te leren.

• Waarom zouden communities of practice bij uitstek geschikt zijn voor leren op de werkplek?

  Hierbij onderzoeken leraren dan gezamenlijk hun eigen praktijk en stellen bestaande praktijken ter discussie En proberen dan doormiddel van theoretisch geïnspireerd praktijkgericht onderzoek de praktijk te verbeteren.

• Onder welke condities draagt een community of practice daadwerkelijk bij aan het leren op de werkplek? En wat zijn de risico’s als daar niet aan wordt voldaan?

  -Ieder in zijn of haar waarde laten; maar wel elkaar kritiek durven geven anders wordt het een vrijblijvende uitwisseling en zal het niet leiden tot een leerproces.
  -Het voorzien van inhoudelijke input in het leerproces; anders krijg je herhaling en wederzijds bevestigen van reeds bekende standpunten, zonder da die gerelativeerd, aangevuld of verrijkt worden met externe informatie uit theorievorming, onderzoek en dergelijke.

• En op welke verschillende manieren kan het begrip ‘reflectie’ worden uitgewerkt?

  -In de fases: Het constateren van een onvolkomenheid in de lessituatie (is altijd wel zo), gevolgd door het bedenken en het uitproberen van een alternatief en evaluatie daarvan.
  -Het niveau van de reflectie
  ·Toenemende complexiteit en omvattendheid, bijvoorbeeld variërend van onsamenhangende of geheel aan het dagelijks spraakgebruik ontleende beschrijving van de eigen lessituatie tot het daarbij betrekken van theoretische, ethische en zelfs maatschappelijke overwegingen
  ·Het niet blijven steken bij betrekkelijke ‘oppervlakkige’ externe aspecten, maar het bij de reflectie betrekken van niveaus die dieper in de persoonlijkheid veranderd zijn, zoals de eigen identiteit en zingeving

• Hoe zou het samenstellen van een portfolio bij kunnen dragen aan reflectie? Welke kanttekeningen zijn daarbij te plaatsen?

  Er worden dan voornemens gemaakt om iets te verbeteren (hoe vragen) maar de waarom vragen ontbreken veel.
  In welke mate wordt er tijdens het denkproces over het portfolio gebruik gemaakt van externe, theoretische informatie. Vaak blijft het namelijk bij het eigen beperkte particuliere denkkader, in plaats van de eigen praktijkervaringen te confronteren met bijvoorbeeld theoretische noties omtrent het fenomeen dat in het portfolio beschreven wordt.