Procedural abstraction

• Een geschreven programma kan gezien worden als een abstractie van de werkelijkheid
• Een hogere programmeertaal is een abstractie van de onderliggende machinetaal van de computer
• Een programmeertaal biedt faciliteiten die het mogelijk maken om zelf nieuwe abstracties te definiëren

• Function procedure: procedure die een te evalueren expressie bevat. Het resultaat is een waarde
• Proper procedure: procedure die een te verwerken opdracht (command) bevat. Het resultaat is een update van een of meer variabelen.

[T5.1]

Abstractie maakt onderscheid tussen het resultaat van programmaeenheid (het wat) en de wijze waarop het resultaat verkregen wordt (het hoe).

[T5]

Function construction duidt op de implementatie van een functie. Function binding duidt op de binding van een functie aan een naam.

Met dit onderscheid wordt aangegeven dat het mogelijk is om de functiedefinitie te scheiden van de functie zelf.

[T5.1]

Beide belichamen een opdracht. In tegenstelling tot een blokopdracht kan een procedure worden gebonden aan een naam en worden geparametriseerd. Hierdoor is het mogelijk om een procedure op verschillende plaatsen en met verschillende argumenten aan te roepen.

[C4.1]

Een argument is een waarde of andere entiteit die wordt doorgegeven aan een abstractie. Een actuele parameter is een expressie of andere constructie die een argument oplevert.

[T5.2]

• Eerste-klas waarden
• Variabelen of pointers naar variabelen
• Procedures of pointers naar procedures

[T5.2]

• Copy parametermechanisme: de formele parameter wordt gekoppeld aan een lokale variabele die een kopie van het argument bevat.
• Reference parametermechanisme: de formele parameter wordt gekoppeld aan het argument zelf.

[T5.2]

• Primitieve waarden
• Referenties (pointers)

Samengestelde waarden, variabele-referenties en methoden kunnen in Java niet als argument worden gebruikt.

[C4.2]

• Niet geschikt voor typen waaraan geen waarden toegekend kunnen worden (zoals ADA limited types);
• Het kopiëren van grote, samengestelde waarden is kostbaar.

[T5.2]

• De semantiek van het reference parameters is eenvoudiger
• Reference parameters zijn geschikt voor alle typen (waaronder procedures)
• In het algemeen efficiënter bij samengestelde typen.

[T5.2]

Het gebruik van variable parameters leidt tot aliassing: verschillende namen worden aan dezelfde entiteit gebonden. Dit maakt een programma lastiger te doorgronden.

[T5.2]

• Het gebruik van variable parameters
• Het gebruik van variable renaming definitions

[T5.2]

Hier is sprake van het kopieermechanisme omdat een kopie van de referentie aan een nieuwe lokale variabele wordt toegekend. Bij een variable-parameter wordt de formele parameter gebonden aan de referentie in de aanroep.

Het effect is in beide gevallen hetzelfde.

[C4.2]

Een procedure die afhankelijk is van een niet-lokale declaratie van een entiteit, kan door middel van parametrisering flexibeler worden gemaakt als de programmeertaal een parametermechanisme voor de declaratie van de betreffende entiteit ondersteunt.

[T5.2]

• Een constant-parameter correspondeert met de definitie van een constante
• Een variable-parameter correspondeert met een variable renaming definition
• Een copy-in parameter correspondeert met de declaratie van een (geïnitialiseerde) variabele

[T5.2]

• Typevolledigheidsprincipe (leereenheid 1)
• Kwalificatieprincipe (leereenheid 3)
• Abstractieprincipe (leereenheid 4)
• Correspondentieprincipe (leereenheid 4)

Bij het reference-parametermechanisme wordt de formele parameter direct gebonden aan het argument. Er is dus sprake van een binding van een naam aan een reeds bestaande entiteit, wat bij een definitie ook het geval is.

[C4.2]