Values and types

De tag geeft de klasse van het object aan.

[T2.3]

Een verzameling objecten is 'open-ended'; de verzameling kan met een willekeurige nieuwe klasse worden uitgebreid.

[T2.3]

Een lijst bestaat uit een head en de rest van de lijst (de tail). De tail is op zichzelf ook weer een lijst.

Eenzelfde redenering kan gemaakt worden voor strings, wanneer we een string zien als lijst van karakters.

Een string kan gezien worden als:

• Een primitieve waarde (ML)
• Een array van karakters (Ada)
• Een pointer naar een array van karakters (C., C++)
• Een lijst van karakters (Haskell, Prolog)
• Een object (Java)

[T2.4]

Met een typesysteem wordt voorkomen dat onzinnige operaties, zoals het vermenigvuldigen van een string en een boolean, worden uitgevoerd.

[T2.5]

Bij static typing ligt het type van alle variabelen vast. Typecontrole vindt tijdens de vertaalfase (at compile-time) plaats.

Bij dynamic typing hebben de variabelen geen vast type. Typecontrole vindt tijdens de verwerking van het programma (at run-time) plaats.

• Static typing is efficiënter
• Static typing is veiliger
• Dynamic typing is flexibeler

[T2.5]

• Er hoeft tijdens de verwerking van het programma geen typecontrole uitgevoerd te worden
• Waarden hoeven niet gelabeld te worden om typecontrole mogelijk te maken. Er is dus minder opslagruimte nodig.

[T2.5]

• Structurele equivalentie: twee typen zijn equivalent dan en slechts dan als ze dezelfde waardenverzameling hebben. Dit wordt bepaald door de structuur van twee typen te vergelijken.
• Naamequivalentie: twee typen zijn alleen equivalent als ze op dezelfde plaats gedefinieerd zijn, ofwel dezelfde (gekwalificeerde) naam hebben.

[T2.5]

• Naamequivalentie dwingt af dat elk afzonderlijk type maar op één plaats gedefinieerd wordt. Dit kan onpraktisch zijn, maar komt uiteindelijk de onderhoudbaarheid van het programma ten goede.
• Structurele equivalentie kan tot verwarring leiden als twee typen toevallig dezelfde structuur hebben.

[T2.5]

Eventuele beperkingen ten aanzien van de toe te passen operaties dienen inherent te zijn aan de structuur van de operanden of anderszins gerechtvaardigd te kunnen worden.

[T2.5]

Dit komt doordat besturingsstructuren zoals die in imperatieve talen voorkomen, in functionele talen gerealiseerd worden met expressies.

[C1.6]

In Java kunnen methoden niet aan een variabele worden toegekend of als argument worden meegegeven aan een methodeaanroep.

[T2.5.3]

Een expressie is een programmafragment dat geëvalueerd kan worden en daarbij een waarde oplevert.

Een opdracht is een syntactische constructie die bij uitvoering waarden van variabelen verandert.

Een opdrachtexpressie (command expression) is een expressie die opdrachten kan bevatten.

• Klassen (waaronder String)
• Interfaces
• Arrays

• gehele getallen
• drijvende-puntgetallen
• characters

• Tupels
• Lijsten (waaronder String)
  
• Datatypen (waaronder Bool)
• Functies

• In de vorm van een lijst

• Met behulp van een datatype

• Constanten kunnen alleen van een primitief type of van het type String zijn.
• Methoden of samengestelde typen kunnen niet worden meegegeven als argument aan een methodeaanroep
• Het resultaat van een methodeaanroep kan geen methode of samengesteld type zijn
• Methoden en variabelereferenties kunnen wel component zijn van een object, maar niet van een array.

• Array-initializers
• Constructoraanroepen