Gedrag en gezondheid - Biologische therapiebenaderingen

1. effect neurotransmitter verhogen
   aanmaak neurotransmitter verhogen
   heropname neurotransmitter uit synaptische spleet verhinderen
   ontvangende cel gevoeliger maken voor neurotransmitter
2. effect neurotransmitter verlagen
   aanmaak neurotransmitter belemmeren
   heropname neurotransmitter uit synaptische spleet vergroten
   receptoren ontvangende cel blokkeren
   

Middelen gebruikt ter behandeling van schizofrenie en anders psychotische stoornissen.

Haloperidol, chloorpromazine.

De atypische antipsychotica zoals clozapine, risperidone en olanzapine.

Stoornis waarbij de controle over de spieren, met name van het gezicht verstoord zijn wat zich uit in zenuwtrekken, en ongecontroleerde bewegingen van de mond, lippen en kaken waardoor men begint te kauwen en te smakken.

Kan optreden als bijwerking van antipsychotica middelen zoals haloperidol en chloorpromazine.

Antidepressiva (prozac, seroxat) -  verlichten de symptomen van een depressieve stoornis. Selectieve  serotonine heropname inhibitoren: deze geneesmiddelen verhogen de  aanwezigheid van serotonine in de synaptische spleet omdat ze de  heropname van deze neurotransmitter onderdrukken. Tricyclische  verbindingen: remmen de heropname van serotonine en noradrenaline af.

Antidepressiva zijn minder geschikt om een bipolaire stoornis te behandelen. Hiervoor gebruikt men bij voorkeur lithium.

Het toedienen van elektrische stoomstoten door de hersenen. Gebruikelijk doet men dit een seconde voorafgaand krijgt de patiënt een spierontspannend middel omdat verrekkingen/breuken te voorkomen tijdens de stuiptrekkingen die daarop volgen. 

Deze wordt toegepast bij depressieve patienten waarbij geneesmiddelen en therapie niet werken omdat het nadelige effecten kan hebben op het geheugen.

Transcraniale magnetische stimulatie (TMS).

Heeft bij stimulatie van de linker frontale lob effect maar minder dan ECT (Simons & Diederik, 2005).

Echt chirurgische ingrepen worden alleen in uiterst gevallen gedaan in kleine gebieden en niet meer zoals vroeger nogal rigoreus, de resultaten zijn immers onomkeerbaar en hebben soms effecten die je niet wilt. 

Tegenwoordig werkt men meer mer pacemakers in de hersenen om de ontregelde structuren te beïnvloeden.

Lichttherapie bestaande uit een kuur van fel kunstlicht in de ochtend. Wordt toegepast bij seizoensgebonden stemmingsstoornis en wordt onderzocht bij gewone depressieve stoornissen.

Behandelingsvorm waarbij bewegingsactiviteiten gecombineerd worden met een psychotherapeutische behandeling vaak in samenwerking met fysiothepeuten of andere bewegingstherapeuten. 

Deze wordt toegepast bij depressieve stoornissen (lichamelijke fitheid maar ook succeservaringen) en mentale stoornissen met bewegingsproblemen.

Met een dubbelblinde (patiënt en arts weten niet welk middel/therapie), gerandomiseerde (persoon per toeval in de placebogroep of experimentele groep), placebogecontroleerde studie .

Alle therapieën zijn bruikbaar tot effectief maar niet elk persoon wordt symptomen vrij

Bij alle behandelingen treedt placebo-effect op.

Verschillen in effectiviteit zitten in het placebo-effect, aandeel therapie zelf schommelt rond de +0,5

+0,8 (UK ECT Review Group, 2003)

Hrobjartsson & Götzsche (2004) omdat mensen pas op zoek gaan naar hulp als hun stoornis op zijn ergst is en er ook een verbetering zou zijn opgetreden als ze niet naar de dokter waren gegaan.

-0,9, dat betekent dat ongeveer 80% een achteruitgang ervaart in hun intelligentie, aandacht en redeneervermogen.

1. klassieke conditionering van emoties; geruststelling en de verwachting op geholpen te worden. hierdoor afscheiding endorfine en dopamine.
2. creëren van een cognitieve verwachting dat het beter wordt.
3. werkt alleen als patient gemotiveerd is tot verbeteren; genezing behoort tot het doel.
   

Dat de kans op terugval groter is als er geen onderhoudsdosering wordt gebruikt gedurende twee jaar na een acute aanval. De kans op een terugval is 3 x zo groot en de gevolgen van de stoornissen worden dan erger. (Bosveld- van Haandel et al., 2001 en Peuskens & De Clerq, 1999).

Studie van 82 patienten tussen  de 15 en 44 jaar met een eerste acute fase werden gedurende 15 jaar gevolgd.

1. Na 15 jaar was 15% gezond zonder symptomen

2. 50% negatieve symptomen maar functioneerde behoorlijk

3. 11% voortdurend psychotisch met constante verslechtering

4. 12% geen informatie

Kans op terugval:

15% alleen de acute aanval

43% in het eerste jaar

12% in het tweede jaar

15% tot aan het vijfde jaar

15% na vijf jaar

Acute fase duurt gemiddeld 3 maanden en heeft grote impact op het sociale leven.