Titel 3 Het erfrecht bij versterf van de niet van tafel gescheiden echtgenoot, en van de kinderen alsmede andere wettelijke rechten

Er wordt geen consequente terminologie  gehanteerd tussen de begrippen: aansprakelijkheid, draagplicht en verhaalbaarheid.

De tweede zin van art 4:14 lid 1 wat bepaalt dat in de onderlinge verhouding van de echtgenoot en de kinderen de schulden der nalatenschap voor rekening van de echtgenoot komen. blijkens art 4:14 lid 4 gaat het hier om de draagplicht van de echtgenoot, maar blijkens de parlementaire stukken zijn ook de kinderen draagplichtig als gevolg van het feit dat hun vordering wordt berekend over het saldo van de nalatenschap.

1Het +1 vooraf rijtje, de grote van de erfdelen wijzigen en onterven.

2) Opeisbaarheid van de vorderingen wijzigen.

3)Rente over de vordering wijzigen.

3)De toerekening van de betalen op de vordering wijzigen

4)De verplichtingen van de langstlevende uit hoofde van de wilsrechten. Erflater kan de wilsrechten beperken of opheffen art 4:25 lid 6

5)Stiefkind in de wettelijke verdeling betrekken

1)Mee laten doen van kleinkinderen door art 4:13 lid 1 als volgt aan te passen: "De nalatenschap van de erflater die geen anderen dan een echtgenoot en een of meer kinderen als erfgenamen achter laat"...

2)Plaatsvervulling door kleinkinderen door het toevoegen aan art 4:13 lid 1 van de zin: " Onder kinderen worden in dit verband mede begrepen de als erfgenaam optredende afstammelingen van een kind dat zelf niet als zodanig optreedt".

De situatie dat Kleinkinderen die tot erfgenaam zijn benoemd terwijl het kind van wie zij afstammen impliciet zijn onterfd wordt dan ook onder de wettelijke verdeling gebracht.

Aan het slot van de eerste volzin toevoegen van de zin: " verminderd met de voor zijn rekening komende schulden". Omdat nu alleen uit de parlementaire geschiedenis blijkt dat de door het kind verschuldigde erfbelasting in mindering komt op zijn erfdeel.

Dit kan omdat er sprake is van een verbintenisrechtelijke verhouding.

De langstlevende kan alleen overgaan tot aflossing van de hoofdsom, om de rente aangroei te verminderen, als de kinderen daar mee akkoord gaan.

De keuze aan de langstlevende laten door art 4:17 als volgt aan te passen: "Een betaling wordt in de eerste plaats in mindering gebracht op de hoofdsom en vervolgens op de verhoging, tenzij de erflater dan wel de echtgenoot bij de betaling, anders heeft bepaald.

1)De termijn is de kort voor een erfgenaam om alle, met name fiscale, consequenties van de ongedaan making te overzien 

2)Oogpunt van de wet systematiek de meeste termijnen in het erfrecht zijn langer, dan wel ongesanctioneerd dan wel makkelijk te verlengen. De ongedaanmakingstermijn is niet te verlengen en de gevolgen blijvend.

3)Rechtseconomisch perspectief: veel testamen zijn er op gericht om de ongedaan makingstermijn te verlengen.

1) Enerzijds door het verlengen van de ongedaanmakingstermijn tot max 1 jaar via het testament en anderzijds uitsluiting van de ongedaanmaking.

2)De wettelijke ongedaanmakingstermijn wordt verlengd tot 1 jaar na het overlijden.

Enerzijds als een te ver gaande delegatie door de testateur anderzijds als toegelaten beperking in de zin van art 4:25 lid 6

Ja maar dan moet de notaris wel goed te belehrungsplicht jegens te kinderen uitoefenen.

Of de fiscale regelingen ook geldig zijn voor de buitenwettelijk wilsrechten van art. 4:25 lid 6.

Wat er dan met het wilsrecht gebeurt. De commissie acht het niet wenselijk dat aan een al gedane overdracht de titel ontvalt.

De commissie meent van niet maar acht het handig om aan art 4:23 lid 3 dan ook een zinsnede toe te passen waaruit dat blijkt.

Uit de parlementaire geschiedenis blijkt dat de wilsrechten vervallen als de termijn is verlopen. De commissie adviseert dit dan ook aan de wet tekst toe te voegen.

Dat wilsrechten niet vervallen als de vordering wordt overgedragen aan iemand die zelf ook wilsrechten heeft.

1)De bepaling is onduidelijk en er staat niet duidelijk in dat er thans geen wettelijke verdeling tussen uitsluitend de langstlevende en stiefkinderen kan worden gemaakt. Dit standpunt wordt met name ingenomen omdat andere regelingen tussen stiefkinderen en de langstlevende die civielrechtelijk de wettelijke verdeling benaderen niet dezelfde fiscale gevolgen hebben.

2) In de wettekst moet komen te staan dat stiefkinderen gelijkstaan met kinderen m.b.t. de wilsrechten Dat volgt nu alleen uit de parlementaire geschiedenis, en welke wilsrechten dan van toepassing zijn die van art 4:19 of 4:21.

De vraag voor wiens rekening de eigenwoningrente komt. De commissie is van mening de langstlevende.

De beschikkingsblokkade van art 4:29 lid 2 wordt verlengt maar hieraan kan tegemoet worden gekomen door het stellen van een redelijke termijn aan de langstlevende.

Overeenkomstig de hardheidsclausule van art 4:77, via de kantonrechter

Bij kennisnemen van het overlijden.

Omdat de laatste zin iedere praktische hanteerbaarheid van de bepaling belemmert omdat de termijn waar binnen een beroep op andere wettelijke rechten defacto wordt verlengd tot het moment waarop men is uitgeprocedeerd over de vraag aan wie de vertraging in de echtscheidingsprocedure te wijten is.

Omdat het leidt tot lange, kostbare gerechtelijke procedures en onzekerheid bij de boedelafwikkeling. Het billijkheidsargument dat ten grondslag ligt aan het art weegt niet op tegen de enorme belasting van de rechterlijke macht erdoor.

het art ook van toepassing te laten verklaren bij een bv van een ouder zoals bij art. 3:38.

Omdat het bedrijf bij het overlijden waarschijnlijk een tijdje stil ligt en later weer wordt opgepakt.

Een meer materieel criterium zoals bijvoorbeeld: "het hebben van een overwegende mate van zeggenschap" of " een door de erflater middelijk of onmiddellijk uitgeoefend beroep of bedrijf".