Juridische beslissingen - Rafelig recht

Question

Wat is Hart's kritiek op de opvattingen van Llewellyn?

Answer 1

Hart meent dat in Llewellyn's theorie regels geen rol van enig belang spelen.

Answer 2

Llewellyn hecht alleen belang aan regels als middelen om de beslissing (achteraf) te legitimeren. Regels sturen de oordeelsvorming dus niet.

Answer 3

Hart maakt bezwaar tegen de opvattingen van Llewellyn. Enerzijds geeft hij toe dat het recht niet naadloos alle gevallen dekt, anderzijds meent hij dat het merendeel van de gevallen op onproblematische wijze onder de regel valt en dat die regels standaarden zijn waaraan de rechter zich ook in de heuristische fase oriënteert. Het merendeel van de gevallen is dus gemakkelijk oplosbaar. Alleen bij grensgevallen is er sprake van rechterlijke discretie; vrije oordeelruimte.

Answer 4

de regel is underinclusive (niet alle gevallen zijn gedekt)
de regel is overinclusive (dekt teveel gevallen)

Answer 5

Onze relatieve onwetendheid over de feiten.
De relatieve onbepaaldheid van doeleinden.

Answer 6

Wetgevers kunnen niet in de toekomst kijken.
Als de wereld waarin we leven een eindige hoeveelheid kenmerken zou hebben en deze aan ons bekend zouden zijn, evenals de combinaties waarin die kenmerken zouden kunnen voorkomen, dan zouden we voor iedere mogelijkheid vooraf een voorziening kunnen treffen. We zouden regels kunnen maken waarvan de toepassing ons nooit voor een nadere keuze zou stellen.
Alle gevallen zouden gekend kunnen worden en dan zou voor al die gevallen vooraf iets geregeld en gespecificeerd kunnen worden. Zo'n wereld zou geschikt zijn voor mechanische rechtspraak.

Answer 7

de open textuur van het recht;
onze onwetendheid van alle relevante feiten;
de relatieve onbepaaldheid van doeleinden.

Answer 8

Met een open textuur duidt Hart op het feit dat de algemene categorieën van een wet of een regel nooit volledig passen op de weerbarstige werkelijkheid die deze beoogt te dekken.
Sommige gevallen vallen duidelijk onder een categorie voorbeeld een auto is een voertuig, een grensgeval is de vraag of een speelgoedauto ook een voertuig is.

Answer 9

Er zijn categorieën als grensgeval zijn aan te duiden. Bijv. voertuigen, auto is duidelijk, speelgoed auto is onduidelijk.

Zij bevinden zich dan ofwel in de buurt van een niemandsland waarin geen regel geldt ofwel aan de periferie van een andere regel.

Answer 10

Door de open textuur zijn er altijd gevallen waarvoor geen regel geldt of die liggen in de periferie van een andere regel, een soort niemandsland.
We zouden dus kunnen zeggen dat het recht rafelige randen heeft. De gevallen die onder deze rafelige randen vallen, kunnen door middel van het vrije oordeel van de rechter onder de ene dan wel de andere regel worden geschaard. Nooit is het weefsel van het recht duidelijk en netjes afgezoomd.

Answer 11

Hart geeft twee redenen:

er doen zich telkens nieuwe en onvoorziene gevallen voor in een maatschappij die voortdurend in verandering is;
door deze voortdurende verandering kunnen we doeleinden niet eens en voor altijd vaststellen.

Answer 12

Er geldt een verbod voor voertuigen om lawaai in het park tegen te gaan. Er wordt echter een voertuig ontwikkeld dat lawaai maakt maar waar mensen toch veel plezier aan beleven.

De rechter kan aansluiten bij het doel dat in de memorie van toelichting van de wet genoemd wordt. Hij sluit dan aan bij de historische bedoeling van de wetgever.

Answer 13

De regel is 'geen voertuigen in het park om het plezier te waarborgen'. Er is echter een voertuig wat enorm lawaaiig is maar waar mensen een hoop plezier aan beleven.

De rechter zou een doel kunnen construeren. "Eigenlijk is de regel "geen voertuigen toegestaan" opgesteld om plezier te waarborgen. Echter aan dit voertuig wordt zoveel plezier beleefd dat we deze buiten het bereik van de regel plaatsen."

Er wordt veronderstelt dat er een doel achter de rechter zit. Op grond daarvan beslist de rechter het bereik van de regel in te perken.

Answer 14

Beiden dienen te worden bevredigd door het recht.. Het recht probeert een compromis te vinden tussen beiden behoeften. Rechters zullen zich dus alleen kunnen verlaten op historische bedoelingen van wetgevers zonder de veranderende behoeften van de samenleving daarbij in ogenschouw te nemen.