Startpagina / Samenvattingen / Reflecteren kun je leren : basisboek voor pastoraat en geestelijke verzorging / client-socratisch-methode

Inleiding - De socratische gespreksvoering

4 belangrijke vragen over Inleiding - De socratische gespreksvoering

Wat houdt de socratische gespreksmethode in?

In de socratische methode worden de centrale cognities (denkbeelden) die invloed uitoefenen op de beleving van een probleem en de hele omgang ermee als het ware laag voor laag uitgepakt en tegen het licht gehouden. Hoe denkt iemand nu precies? Vanuit welk perspectief kijkt hij of zij? Welke normen en waarden spelen een rol? Welke levensbeschouwing, en hoe functioneert die in het geheel van de leefwijze?

Waarom wordt deze methode ook wel de maieutische methode genoemd?

Dit woord betekent verloskunde. De therapeut helpt als een verloskundige om vragen, gedachten en emoties boven tafel te krijgen.

Waaruit bestaat de socratische gespreksmethode?

Uit het stellen van 'naïeve' vragen in combinatie met een houding van begripvolle, accepterende toewending (Rogers). Evenals in de motiverende gespreksvoering is de therapeut de niet-weter, de niet-deskundige. Hij heeft niet de antwoorden maar begeleidt de cliënt in een proces van vragen en zoeken en biedt hulp bij het beproeven van de gevonden antwoorden op logica en bruikbaarheid. In een aantal fasen wordt steeds duidelijker waar de knelpunten voor een cliënt precies zitten in de innerlijke dialoog. In elke fase wordt gezocht naar voorbeelden uit het dagelijks leven, om niet in abstracties te blijven hangen.

Van welke twee soorten socratische gesprekken gaat Harlich Stavemann uit en wat betekenen ze?

1. Het explicatieve gesprek, waarin wordt stilgestaan bij de betekenis die de cliënt aan bepaalde begrippen en denkbeelden toekent (begripsverheldering).

2. Het normatieve gesprek, waarin ethische dilemma's worden besproken. De cognities die voor de cliënt met het betreffende morele dilemma samenhangen, worden geordend onder een slinkend aantal overstijgende noemers. Beweringen die bij elkaar horen, worden geclusterd. Aan het eind van dit proces van 'regressieve abstractie' blijft een minimum aantal cruciale uitspraken over. Deze worden vervolgens tegen elkaar afgewogen, bijvoorbeeld door ze met een puntensysteem te waarderen (uitdrukkelijk door de cliënt zelf).

De vragen op deze pagina komen uit de samenvatting van het volgende studiemateriaal:

Reflecteren kun je leren : basisboek voor pastoraat en geestelijke verzorging | 9789043513630 | Corja Menken Bekius, et al

Bekijk samenvatting