De verzamel- en waarderingsgeschiedenis van Rembrandts artistieke nalatenschap in de achttiende eeuw

12 belangrijke vragen over De verzamel- en waarderingsgeschiedenis van Rembrandts artistieke nalatenschap in de achttiende eeuw

Zowel in de kritische kunstliteratuur van de 18e eeuw en in de schilderijencollecties in die tijd valt een duidelijk groeiende interesse voor Rembrandt en de zijnen te bespeuren. Rembrandt was vooral een van de kunstenaars, die gevraagd waren. Hij zat in de kopgroep met stak nog niet met kop en schouders boven zijn collega's uit.
Juist/onjuist?

juist

Wat zijn de belangrijkste bronnen voor de auteur om tot de conclusie te komen dat schilderijen van Rembrandt weliswaar in flinke getale te vinden waren in 18e eeuwse Hollandse collecties, maar daar niet tot de duurst betaalde stukken hoorden?

De auteur trekt zijn conclusie voornamelijk aan de hand van de bestudering van de prijzen in oude veilingcatalogi met prijsannotaties. Amsterdam was in de 17e en vroege 18e eeuw het belangrijkste centrum van Europa voor kunstveilingen. Die vooraanstaande positie zou de stad in de loop van de 18e eeuw aan Londen verliezen.

Er is sprake van een belangrijke tweedeling in het oeuvre van Rembrandt. Welke? En welk deel werd over het algemeen het meest gewaardeerd?

Aan de ene kant het meer schetsmatige uitgevoerde werk in een grove of ruwe hand en aan de andere kant het fijnere, meer gedetailleerde werk, dat minutieuzer gemaakt was en verder uitgewerkt was. De laatstgenoemde stukken werden in de 18e eeuw het meest gewaardeerd.
  • Hogere cijfers + sneller leren
  • Niets twee keer studeren
  • 100% zeker alles onthouden
Ontdek Study Smart

Er werden flinke hoeveelheden tekeningen verzameld, maar de prijzen, die betaald werden, waren bescheiden. Mede gelet op de waardering voor zijn schilderijen, waarom is dat verklaarbaar?

Net als bij het verzamelen van schilderijen, zelfs binnen het oeuvre van Rembrandt, werd door liefhebbers van tekeningen over het algemeen het meeste waarde gehecht aan nauwkeurig getekende, uitgewerkte composities en het overgrote deel van Rembrandts tekeningen, is nu juist zeer schetsmatig, vlot getekend.

Waarom vielen verzamelingen in de Republiek meestal uiteen na de dood van de samensteller ervan, terwijl die in het buitenland meestal wel intact bleven?

Dat heeft te maken met het erfrecht in de Republiek, dat bepaalde dat de erfenis onder de verschillende kinderen verdeeld diende te worden. In het buitenland was het veelal de oudste zoon, die de erfenis geheel of voor een belangrijk deel kreeg, waardoor de aangelegde verzameling bijeen kon blijven.

Uit welk land werden de 16e en 17e eeuwse schilderijen over het algemeen nog meer gewaardeerd?

Schilderijen uit Italie stonden over het algemeen, zelfs in Holland in veel hoger aanzien.

Welke factor naast onderwerp en stijl, die feitelijke weinig met kunstzinnigheid en smaak te maken heeft, was ook van belang?

Het formaat van een schilderij. Een nieuwe aankoop moest namelijk passen in de decoratieve, symmetrische ordening van de wanden in zijn galerij of kabinet.

Als men de waardering van de verschillende late, los geschilderde werken van Rembrandt en verantwoording in ogenschouw neemt, wat was dan een belangrijk verschil tussen de situatie in Frankrijk en die in de eerder beschreven gebieden?

In Frankrijk werd er door een aantal critici, met name Roger de Piles, expliciet positief geschreven over het los geschilderde oeuvre van Rembrandt. Er waren ook 18e eeuwse Franse schilders die Rembrandts pasteuze techniek navolgden. Overigens was ook in Frankrijk lang niet iedereen te spreken over Rembrandts los geschilderde werk.

Dezallier d' Argenville (1762) maakte de weg vrij voor een waardering van Rembrandts schetsmatige  tekeningen. Hoe?

Hij deelde verzamelaars van tekeningen op in 2 groepen: de grootste groep bestond uit liefhebbers van nauwkeurig uitgewerkte tekeningen, en een kleinere groep herbergde collectioneurs met een voorkeur voor schetsmatige en suggestieve bladen. De tweede, kleinere groep beschouwde de hij als ware connaisseurs, terwijl hij de eerste denigrerend als demiconnaisseurs bestempelde.

Welk doel hadden de Discourses van Joshua Reynolds (1769-1790)?

Het waren lezingen die werden gehouden voor kunststudenten aan de Royal Academy. Ze moesten dus de aankomende kunstenaar onderwijzen in wat navolgenswaardig was en wat niet. Van een en dezelfde kunstenaar lezen we daarom dienst sterke en zwakke punten.

De auteur schrijft dat 59 schilderijen van Rembrandt in de gigantische collectie van Catharina de Grote 'behoorden tot de absolute hoogtepunten van deze collectie' Welke argumenten tegen deze uitzonderlijke positie van Rembrandts werken geeft hij echter impliciet?

1. hij benadrukt dat voor David en Jonathan maar een schijntje werd betaald.
2. Hij benadrukt dat veel van de Rembrandts werden aangekocht als onderdeel van een grotere verzameling.
3. Hij benadrukt dat Rembrandt ook in Rusland geregeld kritiek kreeg.

Wanneer Rembrandts lossere schildertechniek niet werd gekopieerd, combineerden Franse meesters, zoals Alexis Grimou, la maniere de Rembrandt vaak met de schilderwijze van andere Hollandse schilders, die we kennen onder een verzamelnaam. Welke schilders worden bedoeld?

Ze volgden het voorbeeld van de fijnschilders met hun gladde schilderwijze, zoals Gerard Dou, Frans van Mieris, Godfried Schalcken en Caspar Netscher.

De vragen op deze pagina komen uit de samenvatting van het volgende studiemateriaal:

  • Een unieke studie- en oefentool
  • Nooit meer iets twee keer studeren
  • Haal de cijfers waar je op hoopt
  • 100% zeker alles onthouden
Onthoud sneller, leer beter. Wetenschappelijk bewezen.
Trustpilot-logo