Startpagina / Samenvattingen / Syllabus WSRt / rom-benchmarking-diagnose

Beslissend testgebruik - Van Os et al. (2012)

5 belangrijke vragen over Beslissend testgebruik - Van Os et al. (2012)

Waarom heeft ROM als ‘klinische activiteit’ volgens de auteurs wel zin, maar als middel voor prestatievergelijking (benchmarking)niet?

Als klinische activiteit heeft het zin omdat het de ziektebeloop en het behandelresultaten van individuele patiënten kwantitatief vastlegt. Alleen moet het wel bij alle patiënten doen, dan pas is er sprake van ROM.
Bij prestatievergelijking zal het gebruikt worden om verschillende instanties te vergelijken waardoor er dus concurrentie op kwaliteit zal plaatsvinden. Dit heeft grote gevolgen voor patiënten hulpverleners en instellingen. Vooral als deze ROM data niet gelijk wordt uitgevoerd over alle instanties of geen valide test worden gebruikt.

Geef aan hoe confounding de interpretatie van ROM voorbenchmarkingbemoeilijkt.

Een van de belangrijkste problemen met benchmarking is de invloed van de casemix: de vertroebeling (confounding) van vergelijking van uitkomsten, prestaties of behandelresultaten door variabelen zoals diagnose, aard van de therapie, leeftijd, etnische groep, geslacht, sociaaleconomische status, et cetera. Dit is niet onbelangrijk: in de ggz zijn demografische variabelen even belangrijk voor de uitkomst als de diagnose – of zelfs belangrijker.

Geef aan hoe bias de interpretatie van ROM voor benchmarking bemoeilijkt.

De potentiële bias bij sbg-benchmarking is evident: degenen die de data verzamelen, zijn ook degenen die door de verzekeraar financieel kunnen worden gekort als de resultaten achterblijven bij het landelijk gemiddelde. Een uitnodiging tot vertekening dus. De vraag doet zich wederom voor: waarom een kostbare dataverzameling beginnen waarvan van te voren al vaststaat dat het risico op bias onacceptabel groot is, en die dus in wetenschappelijke termen niet valide is?

Geef aan hoe lage sensitiviteit de interpretatie van ROM voor benchmarking bemoeilijkt.

Bij benchmarken zoals beschreven door de sbg tracht men psychiatrische diagnose en het behandelresultaat vast te leggen, maar niet de somatische diagnose en het behandelresultaat. Dit leidt tot een fundamenteel wetenschappelijk meetprobleem: men wil een gezondheidsuitkomst beschrijven, maar gebruikt hiervoor een incompleet instrument, waardoor de uitkomst niet-sensitief in kaart wordt gebracht.

Geef aan hoe het verschil tussen inter&intra-individuele verschillen de interpretatie van ROM voorbenchmarkingbemoeilijkt

Het is gebaseerd op het foute idee dat de beleidsmaker objectieve vergelijkingen kan uitvoeren tussen groepen op basis van data die de behandelaar in de klinische praktijk gebruikt om het beloop van de individuele patiënt te beoordelen. Binnen de context van individuele behandeling door een en dezelfde behandelaar is rom dus nuttig; de behandelaar kan de behandeling benchmarken met zichzelf over de tijd – omdat het over vergelijkingen bij dezelfde patiënt gaat speelt confounding geen rol.

De vragen op deze pagina komen uit de samenvatting van het volgende studiemateriaal:

Syllabus WSRt

Bekijk samenvatting