Samenvatting: Ton Jorna, De Actualiteit Van De Geestelijke Verzorging

Lees hier de samenvatting en de meest belangrijke oefenvragen van Ton Jorna, De actualiteit van de geestelijke verzorging

• 1 De actualiteit van de geestelijke verzorging

  Dit is een preview. Er zijn 7 andere flashcards beschikbaar voor hoofdstuk 1
  Laat hier meer flashcards zien

• Hoe duidt Jorna het beroep van geestelijk verzorger?

  Geestelijke begeleiding als spiritueel beroep

• Deze vormgeving staat onder druk, omdat er verschuivingen plaatsvinden op de drie bakens van geestelijke verzorging; wat zijn dat?

  Levensbeschouwing
  Zingeving 
  Spiritualiteit

• Wat gebeurt er op het gebied van levensbeschouwing?

  - Ledental zendende genootschappen is afgenomen
  - Aantal levensbeschouwingen is toegenomen
  - Levensbeschouwing is geïndividualiseerd
  - "Detraditionalisering" in cultuur toont ook diversiteit in nieuwe levensbeschouwelijkheid. 
  Hoe kan die diversiteit gehonoreerd worden door de gevestigde en geïnstitutionaliseerde levensbeschouwingen?
  - Spanningsveld tussen instituut en inspiratie (beschermen eigen levensbeschouwing vs toelaten van nieuwe ideeën/inspiratie)

• Welke spagaat noemt Jorna als hij het heeft over de schotten die nog steeds tussen de levensbeschouwingen overeind worden gehouden?

  Geestelijke verzorging op levensbeschouwelijke grondslag bestaat dankzij de zendende genootschappen, maar omdat het zendend genootschap bij de mensen in het land aan gezag heeft ingeboet en geen inspiratiebron meer blijkt te zijn, is het voor het eigenlijke werk min of meer een obstakel geworden. (p.22)

• Wat gebeurt er op het gebied van het begrip 'zingeving'?

  - Het is in opmars, wordt daardoor ook gebruikt in andere verwante beroepen die zich met zingevingsvragen zijn gaan bezighouden. 
  - Geestelijke verzorging tooit zich ook nadrukkelijk met zingeving, dit begrip is toegankelijker dan het begrip geestelijk.  
  - Nadruk in geestelijke verzorging is gaan liggen op begeleiding bij zingevings- en existentiële vragen in plaats van begeleiding vanuit een bepaalde levensbeschouwelijke of religieuze traditie.

• Er is een ontwikkeling gaande van institutionele religie naar individuele zingeving; waar ligt bij dat laatste het primaat?

  Bij het individu. In het begrip zingeving, een bij uitstek persoonlijke zaak, komt dat primaat tot uitdrukking. (p.22)

• Volgens Jorna zijn we er niet met een van levensbeschouwing ontdane zingeving die alle kanten op kan gaan. Waarom niet?

  Levensbeschouwing kan inderdaad als massief collectief passief worden geconsumeerd, maar als levend beginsel en gewortelde traditie kan het ook een sturend en inspirerend baken zijn dat mogelijk oriëntatie verschaft of de weg wijst.

• Wat er bij individuen en groepen buiten het institutionele gedachtengoed en het collectieve kader leeft aan spiritualiteit zaagt aan de poten van de instituties en tornt aan de interne en externe legitimatie van geestelijke verzorging. Waarom?

  Idealiter zou individuele spiritualiteit mogelijke inkadering in bestuurlijke machtsverhoudingen en een verstard levensbeschouwelijk denken tegen moeten gaan. Maar diezelfde machtsverhoudingen zorgen ervoor dat dergelijke als ongewenst en bedreigend ervaren initiatieven buiten de deur worden gehouden. 
  
  Geestelijke verzorging is uit de aard een spiritueel beroep maar toch gaat veel hedendaagse spiritualiteit buiten de geestelijke verzorging om.

• Naast dat deze drie factoren (levensbeschouwing, zingeving, spiritualiteit) is er in het ambt van GV-er nog een tendens waar te nemen, welke?

  Om zich te committeren aan verwetenschappelijking, methodisering en psychologisering van het ambt en aan de vermaatschappelijking door zich te voegen naar de maatschappelijke wenselijkheid van het product- en output denken c.q. De afrekencultuur die meetbare criteria eist.

• Waar bestaat de wereld van de geestelijke verzorging uit?

  Traditionele vormen van levensbeschouwelijk denken en handelen aan de ene kant en vloeiende vernieuwingsbewegingen van religiositeit en spiritualiteit aan de andere kant. (p.24)