Het structureel functionalisme De systeembenadering

De maatschappij is constant in beweging, ook de onderdelen (subsystemen) ervan.  Ze bewegen naast elkaar, beïnvloeden elkaar, maken wel of geen plaats voor elkaar. Soms lijdt dit tot afsplitsing in het geheel en dit kan spanningen opleveren.  

Emile Durkheim (grondlegger structureel functionalisme) belicht de ontwikkeling naar een steeds gedifferentieerde samenleving in de verschuiving van gesegmenteerde naar functionele samenlevingen.

 Afwijkend gedrag ontstaat (zoals in de systeembenadering gezegd is) door het vervagen van grenzen en het ontbreken van duidelijkheid.

Het structureel functionalisme heet als uitgangspunt: Overleven, problemen overwinnen en uitdagingen aangaan.  Ze passen het systeem aan, aan de omgeving door de omgeving te bestuderen en te beoordelen naar mogelijke gevolgen.

In het leven binnen een gestructureerde en functionele wereld, waarin werken en arbeid overheerst, kan behoefte zijn aan alternatieven, uitlaatkleppen.
Sport, seks, verdovende middelen, uitgaan, verminderen de druk en de sleur van het bestaande. Ontsnappingsmogelijkheden maken het leven dragelijk, verhogen plezier, wat ook weer positieve invloed heeft op het werk. Het gestructureerde leven brengt de noodzaak van een informeel karakter en informele omgangsvormen. (zie ook: Personeelsfeesten, carnaval, sinterklaas.)

 Structureel functionalisme houdt zich vooral bezig met het bestaande. Het onderzoekt de werking en het functioneren van bestaande systemen en lost problemen hierin op. Hierbij wordt vooral gelet op afwijkingen en het disfunctionele. Het structureel functionalisme kan conservatief of behoudend genoemd worden omdat het zich richt op het voortbestaan van systemen ook al houdt het zich wel degelijk bezig met sociale verandering.  Hierin lijkt deze stroming veel op het positivisme, alleen houdt deze stroming zich bezig met vooruitgang en vernieuwing. (Kennis is vooruitgang)

We beoordelen mensen allereerst op indrukken, daarna taxeren we in welke categorie iemand zal thuishoren en welke eigenschappen hierbij horen.
In het dagelijks leven taxeren we steeds de sociale identiteit van anderen, hieraan hangen we, onbewust, normatieve verwachtingen.
 

 Het werken met voorlopige karakteriseringen heet: virtuele sociale identiteit. Het attribuut waarvan in feite aangetoond KAN worden dat ze bij iemand horen noemt hij werkelijke sociale identiteit . Dit attribuut of kenmerk wat hij bezit kan hem negatief bestempelen. Dit attribuut is dan een stigma. Dit is zeer negatief voor het individu en wordt daardoor afgewezen. Het attribuut zelf is niet bepalend voor het etiketteringproces, maar de sociale omgeving maakt uit of het verschijnsel een positieve of negatieve uitwerking heeft.

Primaire deviantie : ongewenst gedrag als gevolg van biologische of sociale factoren zoals een winkeldiefstalletje, kortdurende werkloosheid, lichte dronkenschap. Dit gedrag wordt vaak door de vingers gezien

 Gestigmatiseerden maken onderling ook een proces door. Belangrijke fasen in de morele loopbaan zijn de periode waarin zij het standpunt van de ‘normalen’ leert kennen en overneemt en de consequenties leert kennen. 

Hospitalisering en totale instituties

• Het wegvallen tussen de drie grenzen wonen, werken en je vermaken is het belangrijkste kenmerk.

• Alle aspecten van leven van de bewoners vallen onder een dezelfde plaats en een dezelfde gezag.

• Dagelijkse activiteiten vinden plaats in het onmiddellijk gezelschap van een groot aantal anderen.

• Dagelijkse activiteiten zijn strak geschematiseerd

• Activiteiten omvatten of maken deel uit van een rationeel plan.

 1. Regressie: acute depersonalisatie, persoon keert zich terug in zichzelf en

    reageert alleen om de dingen direct om hem heen.
2. Rebellie:Opzettelijk uitdagen door openlijk de straf te weigeren, vaak

    wordt hierna een andere strategie gekozen omdat deze veel energie kost.
3. Kolonisering: Men schikt zich naar de situatie
4. Conversie: bewoner speelt de rol van de volmaakte bewoner, doet zelfs

    vrijwillig een aantal werkzaamheden. 

 De discipleneringstheorie brengt die technieken en strategieën aan het licht die mensen bewust of onbewust volgen of zich eigen hebben gemaakt vanuit de bovenlagen van de maatschappij.
Belangrijkste vertegenwoordigers zijn:
Levi- strauss;  De westerse bevolking legt de nadruk op rationaliteit. Levi Strauss wilde laten zien dat de primitieve volken rationeler denken dan wij dachten. Hij onderscheidt twee typen rationaliteit:
1. Het wilde denken: Mythologie is een vorm van wild denken. Het zijn

    stringente structuren waarmee de menselijke geest vorm geeft aan de

    werkelijkheid.
2. Het gedomesticeerde denken: denken vanuit de modern

    wetenschappelijke rede.

Wanneer mensen communiceren verrichten zij twee handelingen.
1. De locutieve handeling, men geeft daarmee een aanbod of voorstel aan.
2. Illocatieve handeling geeft aan hoe de boodschap opgevat moet worden

 1. Het economisch en politiek systeem dringen via geld en macht steeds meer door in de leefwereld. Dit is positief vanwege de efficiëntie van de materiële reproductie, negatief door het verdringen van het communicatieve handelen wat noodzakelijk is voor de symbolische reproductie.

2. Habermas zie de burger in vier verschillende rollen in de uitwisselingsprocessen tussen de systeemwereld en de leefwereld.

Blz. 159………………………

De cliënt wordt gedurende een bepaalde tijd blootgesteld aan de afgesproken behandeling, operatie, therapie, gespreksgroep etc. in de verwachting dat die behandeling een van te voren vastgestelde (bij voorkeur exact meetbare verandering) bij de betrokkenen teweeg zal brengen, als oplossing voor een al even nauwkeurig gedefinieerde vraag of probleem. De cliënt ervaart zich hier als object van behandeling. De cliënt krijgt een nauwkeurig afgebakende, vastliggende subjectpositie toegewezen met zeer beperkte rechten en zeer uitgebreide verplichtingen.

Dilemma biomedisch versus psychosociaal
Psychosociale klachten worden in eerste instantie door artsen behandeld via een biomedisch benadering. Patiënten willen graag dat de arts iets vindt dat eenvoudig hun klacht oplost, ook als het duidelijk is dat de geen biomedisch probleem betreft.

Wanneer de samenleving veranderd of wanneer nieuwe civilisatie of beschavingsnormen in de samenleving ingang vinden zullen mensen op een eigen wijze van omgaan met deze nieuwe voorschriften moeten ontwikkelen.
Het loslaten van een oud patroon waar men aan gewend of gehecht was geeft onzekerheid.Het proces van onthechting ten aanzien van traditionele normen en waarden en het oriënteren op individuele behoefteontplooiing kan mensen van het ene uiterste naar het andere uiterste brengen ( uitbundig experimenteren.)

Elias omschrijft configuraties (formaties) als vervlechtingen of netwerken die mensen met elkaar vormen op grond van hun wederzijdse afhankelijkheden of interdependenties 
Als voorbeeld een voetbal elftal
 - Eerste (concreetste) configuratie is het voetbalelftal met onderlinge, wederzijdse afhankelijkheden.
- Tweede  configuratie is het speelveld, de twee teams die tegen elkaar voetballen, het spelpatroon, uitdagingen, sabotage, en het uit het ritme halen van de ander. Er zijn scheidsen en grensscheidsrechters bij betrokken, regels etc.

- Derde configuratie zijn de derde personen zoals coaches, verzorgers (de ondersteuningsgroep) bestuursleden van de club,relaties met supporters etc.

Vierde configuratie is het hele stadion, de toeschouwers,  de sfeer, emoties, politie,
- Vijfde configuratie is de massamedia, zij brengen het  pel in de bredere maatschappij (abstract en complex niveau begint nu echt vorm te krijgen) bij overwinning gaan mensen massaal de straat op
- het allerhoogste configuratieniveau: Het (informele) netwerk van politici, ambtenaren, ministers, sponsoren etc. Hier worden de beslissingen over het spel genomen op algemeen gebied. Subsidies, plaatsen waar stadia komen te staan, wanneer worden politie eenheden ingezet, wat kost het?

Een knooppunt in de mensen zelf is goed te zien bij een vrouw in een blijf van mijn lijf huis die terug naar haar man gaat doe haar slaat. Ze is in tweestrijd tussen het verblijven in een dergelijk opvang huis en het verlangen naar harmonie en geborgenheid.

Bij onderlinge verzorging tussen mensen geldt een ruilverhouding. Elke prestatie verlangt een tegenprestatie. Dit kan bij langdurig zieken lastig worden, zij zullen dan gebruik maken van aanspraak op naastenliefde of de ander subtiel laten inzien dat ze zijn getroffen door veel pech en zo medeleven krijgen.

De medische behandeling kan ook als bezwering van angsten dienen. De paradox is wel dat hoe wetenschappelijker, technischer en efficienter het ziekenhuis ook lijkt, des te sterker werkt het geruststellend en bezwerend.

Lezen: Blz 210 t/m 212 (kan neit meer typen)

Ze onderscheiden zich doordat zij de bestaande doelen en middelen niet alleen afwijzen, maar tevens willen vervangen door nieuwe.

Vb. het gaat om mensen die zich tegen 'de consumpietmaatschappij' keren en zich richten op vormen van participatie die zijn belangrijker vinden dan betaalde arbeid.

Deze twee vormen twee middencategorieen. De ritualisten volgen de regels van de samenleving, maar hecht in feite geen belang aan het centrale doel.

Bij de innovatieven is het andersom ze volgen geen regel van de samenleving, maar hecht in feit belang aan het centrale doel.