Casestudy Huis van Alijn - Erfgoedwaardetheorie - Situering Alois Reigl
3 belangrijke vragen over Casestudy Huis van Alijn - Erfgoedwaardetheorie - Situering Alois Reigl
Wat deed Alois Riegl en waar was hij vernieuwend in?
Weense kunsthistoricus Alois Riegl ontwikkelde in de 20ste eeuw een theorie over de verschillende waarden die monumenten konden hebben. De beleving van het erfgoed door het individu stond centraal en niet de kwaliteit van het bouwwerk. Zijn aandacht voor de psychologische aspecten van erfgoedbeleving is vandaag nog steeds relevant. Riegl ontwikkelde zijn theorie voor de omgang met monumenten, maar zijn waardentheorie kan evengoed ook toegepast worden op erfgoed in zijn volle breedte.
In welke context moet de theorie van Alois Riegl begrepen worden?
De kunsthistorici van de zogenoemde Weense school stelden vragen als: hoe neemt het individu waar en hoe kunnen de individuele waarneming, beleving en vormgeving worden ingepast in de dynamiek van de geschiedenis. De geschiedenis is niet alleen politiek, economisch en maatschappelijk, maar ook die van de psychische gesteldheid van de mens. Kunstgeschichte, als Geistesgeschichte, was het uitgangspunt, kunstgeschiedenis als de zichtbare en tastbare geschiedenis van het denken, waarnemen, voelen en willen.
Waar legt Riegl de nadruk op in zijn waardentheorie?
Riegl is geïnteresseerd in de aard van de hedendaagse omgang met erfgoed en de motieven van waardering. Zijn interesse ligt niet zozeer in eigenschappen van de monumenten zelf. In zijn essay gaat hij diep in op de vraag wat de relatie is tussen ons en gebouwen of tastbare objecten uit het verleden. De relatie die we hebben met erfgoed, bepaalt onze omgang ermee. Verwaarlozen, restaureren en aanpassen zijn voor hem drie vormen van hoe om te gaan met monumenten.
De vragen op deze pagina komen uit de samenvatting van het volgende studiemateriaal:
- Een unieke studie- en oefentool
- Nooit meer iets twee keer studeren
- Haal de cijfers waar je op hoopt
- 100% zeker alles onthouden
Onthoud sneller, leer beter. Wetenschappelijk bewezen.
