Startpagina / Samenvattingen / Woorden & daden : een inleiding in de ethiek / levinas-derrida-dringt

Internationale rechtvaardigheid - Radicalisering - De kritiek van Derrida

5 belangrijke vragen over Internationale rechtvaardigheid - Radicalisering - De kritiek van Derrida

Welke indirecte kritiek heeft Derrida op Levinas?

Levinas verwijt Husserl en Heidegger dat zij de ander miskennen in hun transcendentale fenomenologie en fundamentele ontologie.
Derrida => Moet de ander om uberhaupt gerespecteerd te worden, niet eerst aan mij verschijnen (Husserl)
Hoe kan ik verantwoordelijk zijn voor de ander als ik hem niet eerst laat zijn? (Heidegger)

Als verschijnen en laten zijn gewelddadig zijn ten opzicht van de ander, dan gaat het om een onvermijdelijk, want inherent transcendentaal, respectievelijk ontologisch geweld.

Wat is Derrida's directe en veel ernstigere kritiek op Levinas?

De onmogelijkheid om in denken van ander of transcendentie te ontkomen aan totaliteit.
Het spreken over de ander zorgt al voor een totalisering van de ander.

Wat valt nog meer op aan de kritiek van Derrida op Levinas?

Hij heeft vooral kritiek op zijn denken en niet zozeer de onderliggende thema's als lijden, genieten, wonen, werken tc.

Hoe antwoordt Levinas op de kritiek van Derrida?

Laat woorden over elkaar heen buitelen. Alles wat gezegd wordt, gelijk weer teruggenomen.

De ander dringt zich aan mij op. Mijn verantwoordelijkheid is onontkoombaar. Ik word gekozen door mijn verantwoordelijkheid.

Hoe radicaliseert de thematiek in Levinas latere werk?

Mijn verantwoordelijkheid is onontkoombaar. Ik kan er niet voor kiezen, zij kiest mij.

Voorheen ontving genietende subject de ander gastvrij, nu wordt het geluk van het ik wreed verstoord.
De ander dringt zich aan mij op.
Mijn lichamelijkheid is concrete blootstelling aan ander.

De vragen op deze pagina komen uit de samenvatting van het volgende studiemateriaal:

Woorden & daden : een inleiding in de ethiek | 9789085065265 | onder van Annet van Melle, et al

Bekijk samenvatting